Bikaç senedir kız arkadaşım yok. Yani öyle beraber alışverişe gidelim, dedikodu yapalım, gece bi yerlere çıkalım, makyaj yapıp saç boyayalım filan o tarz ilişkilerim yok. Gerçi varken de bu saydıklarımın yarısını bile yapmıyodum da konu o değil. Kız kıza gezmek, beraber alışveriş, birbirinde kalmalar, tatile çıkmalar vs derken en azından pratiğim ve kulak dolgunluğum vardı ve başka kızlarla yanyana gelince sırıtmıyodum. Neyse sonra 8 senelik arkadaşlarım bana kazık atınca hepsini hayatımdan çıkardım ve şansıma sonra da benim arkadaşlık anlayışıma uygun düzgün bi kız karşıma çıkmadı.
Derken özellikle şu aralar o kadar çok farkediyorum ki ben tüm muhabbetlere çok uzağım. Ortamlarda üç kadın bir araya gelip "kadın" şeylerinden konuşmaya başlayınca ben şöyle kalıyorum (git: www.ozgunresimler.com
) Konuştukları şeyler beni zerre açmıyo, izledikleri şeyleri izlemiyorum, baktıkları adamlara bakmıyorum, dinledikleri şeyleri öldürseler dinlemem, espirilerimiz uyuşmuyor filan derken ben böyle bildiğin uzaylı gibi duruyorum yanlarında. Eskiden de böyleydi ama dediğim gibi en azından kendi arkadaşlarımdan az çok kulak dolgunluğum varken sırıtmıyordum. Bi şekilde kamufle olup, olayı her iki taraf için de eziyet olmaktan çıkarıyordum. Şimdi çok yoruldum.İş yerimde 20 tane kadınla çalışıyorum bir süredir ve her gün bu şeylere maruz kalmaktan hem de hiçbir şekilde -yalandan bile olsa- iştirak edememekten iflahım kurudu. Birebirde iyi anlaşıyoruz ama konular yine yukarıda bahsettiğim şeylere gelince yandan yandan kaçıyorum. Sadece eskiden kalan erkek cinsli arkadaşlarım ve kendi erkek arkadaşım ve onun erkek arkadaşlarıyla takılmaktan da tükendim.
Hep böyle mi kalacak, napiym geriye dönüp bütün sex&the city'leri, gossip girl'leri mi izlemeye başlayayım? Yoksa beklemeye devam mı edeyim? İçim karardı. Sizde durumlar nasıl?
kafa dengi birini bulursun elbet bulamazsan da omzuma kafanı koyabilirsin np
Kız arkadaşlarımla Sex&The City, Gossip Girl veya hoşlandığı çocuklardan konuşmuyoruz. Arkadaşlarım da benim gibi Game of Thrones, Supernatural falan izliyorlar, aynı şeylerden hoşlanıyoruz genel olarak da. Kıvanç Tatlıtuğ izleyen, moda haberi dinleyen yok. Ama 5 yıllık bir kız yurdu geçmişim var, her türlü kadınsal muhabbete kolaylıkla adapte olabilirim. Kadınsal konuları bizim hatunlarla değil, eşcinsel bir arkadaşımla konuşuyorum. Bence ortamında değilsin sadece, habitat uygun değil. Yoksa her hatun böyle değil.
Yalnız değilmişim!
Kolay arkadaşlık kurabilen muhabbeti iyi biri olmama rağmen
Ne kız ne de erkek anlaşabildiğim insan yok
Bi yere kadar evet -genelde kısa süreli- sonra hadi bana eyvallah diyip çekiliyorum kabuğuma. Ölmezsem iyi.
"iştirak etmemek, yalandan iştirak etmekten evladır" buyurmuşlardır.
bu kızlarla ya da erkeklerle alakalı bir durum değil, artık toplumdaki bir çok insan böyle maalesef. nedenine gelince.. birazdan birileri açıklar heralde, ben de bulamadım çünkü.
@aychovsky, elbette hepsi değil; benim eski arkadaşlarım da aynen senin ve benim tariflerimiz gibiydi zaten ve tam da bu yüzden çok mutluydum. ancak maalesef ne okulda, ne gittiğim herhangi bir kursta ne de iş hayatında yeniden karşılaşamadım aklı başında bir insan evladıyla.
nedeni şu; modern insan, idare edemiyor.
Modernlik değil bu. Böyle modern olunuyosa çağdışı kalayım lütfen.
özellikle uzun zaman diliminde var olan arkadaşlıkların bir şekilde sonlanmasının ardından gerçekleşebiliyor bu bahsettiğin tutumun. zamanla uzaklaşmış olman gayet doğal o sebeple,kanımca.. gerek ilgi alanı gerek sohbet açısından mevz-u bahis her ne ise...
bir gruba dahil olmaya çabalama derim. grup ortamındaki kız-kıza diyaloglar yerine birebir diyaloglar ile başla şimdilik uyumun sağlanabildiği bir insan eşliğinde. zamanla rayına oturucaktır.
Aynı şey benim çocukluk arkadaşımla başıma geldi. Birlikte oturduk. O akşam televizyondaki dizilerden bahsetmeye başladı, ben de işteki ortamdan. Konuşacak bir şey bulamadık bütün gece. Ve ne yaptık, alışveriş merkezinde English Home gezdik, nedeni hakkında bir fikrim yok. Bir hata olarak da onunla bir iş yemeğine eşlik ettim ki, aynı senin dediğinden oldum. Şaşkın ördek gibi dolandım bütün gece. Oysa arkadaşlarımın çoğu kadın, 4-5 tane erkek arkadaşım var. Sonuçta bir dışarı çiçeği olarak seni saksıya ekmişler, evdeki diğer bitkilerden bunalıyorsun, o kadar. Umarım yakında sana uygun, güzel bir ortam olur.
konusulan konuyu yonlendirmeyi hic denedin mi? 20 kişilik bir ordu içinde zor olabilir ama denemelisin aralarından ortama ayak uydurmaya çalışan ama aslında yönlendiren biri ile başka sulara yelken açmak isteyen birileri çıkabilir. en azından bir süreliğine tam kafadengin birileri cıkana kadar orta yol bulunur.
6 kişilik bir hatun arkadaş grubuyuz, dizi konuşulduğu zamanları hatırlamıyorum. Alışverişe beraber çıktığımız hiç olmadı, anca tiyatro+sinema+yemek+içmek.
Kadınlara dair şeyleri küçümsüyorsun gibi geldi birazcık. Kadınlarla konuşmayı unuttuğunu sanmıyorum da belki çevren sana sıkıcı geliyordur.
Şu aralar bizde dönen muhabbetler :
1 kişi evleniyor onun hazırlıkları
1 kişi yurtdısına yerleşmeyi düşünüyor
1 kişi asker bekliyor
2 kişinin yurtdısı gezi planları
1 kısının hukuki problemi
bakınca herkesin konusabılecegı konular, oturup da erkeklerden veya platonık asklarımızdan konusup ayrılıklarımıza agladıgımız yaşlar geçti ben ve benim arkadaslarım için.
erkeklerle konuşmak bana da hep daha eğlenceli ve kolay gelmiştir, kendimi bildim bileli. yakın erkek arkadasları olunca ınsan kız arkadasları daha az özlüyor benım deneyımıme göre.
edit: alısveriş yapamıyorum, dükkanlar üstüme üstüme geliyor ve iki parca bir şey almam lazım, istersen beraber alışveriş yapabilik :)
ben de ben de.
ben liseyi yatılı okuduğum için orada birlikte büyüdüğüm çok samimi kız arkadaşlarım var, hala onlarlayım.fakat 23 yaşına geldim, yani en son 14 yaşımda liseye yeni başladığımda arkadaş edinmişim şimdi farkediyorum.karşı cinse yaklaşımları, hayata bakışları, sohbet gündem maddelerini falan düşününce üniversitede tanıştığım hiçbi kız tanıdıkla arkadaş olabileceğimi sanmıyorum :( insanlara nazik davranan biriyim ben, tanıştığım insanları seviyorum da ama asla samimi olamıyorum işte.dışarıda buluştuğumu düşünemiyorum bile onlarla, sıkıntıdan buhran falan geçiririm.ama ben özel üni.de okuyorum tiplerin böyle denk gelmesi belki bundandır.
bide bana içten pazarlıklı, samimiyetsiz, dost olabiliteleri düşük gibi geliyolar.okulda karşılaştığımda bile radara takılmış gibi hissediyorum, kıyafete bakmalar canımlı cicimli gülücüklü konuşmalar.mesela canım bebeğim demelerine de çıldırıyorum.insan arkadaşına cınım der mi?
burda çok güzel kızlar var ama.gün yapalım birlikte bi gün ^^
bi yaştan sonra arkadaş edinmek çok zor yav
benzer sorunlar bende de var. benim lise çevrem (ki kız lisesiydi) hepsi evlendi 2. çocuklarını doğurdular. onların tek muhabbeti çocuk. ki çocukları çok severim, iyi anlaşırım. pek çok çocuklu aradaşım var ama bunlarınki birer prens/prenses. hayatın anlamı anne olmak vs. baby shower'lar bilmem neler gırla. bir de cemaat okulu bu ya! kimlik bunalımı yaşatıyorlar insana.
türkiyeye döndükten sonra hasbelkader tanıştığım insanlar da muhteşem yüzyıl filan konuşuyor işte :( hele o english home muhabbetini açanın diline sağlık, hadi çeyiz düzeni anladım diğer hatunların derdi ne bilmiyorum çıldıracam arkadaş.
yurtdışında çok kafa bi arkadaş ortamım vardı keşke gittiğimiz her yere arkadaşlarımızı götürebilsek...
olmuyor. erkeklerle daha çok konuşuyorum. hiç birşey olmasa dünya kupası konuşuyorum ki aslında futboldan da kptum bayadır ama en azından sabuk öpüğü daraltmayan muhabbet işte. ya da daha evlenme-çocuk muhabbeti etmeyecek genç insanlara muhabbet ediyoum bu konu beni darladı artık çünkü. 25 yaş üstü herkesin tek sorusu tek konusu bu.
makyaj-erkekler- alışveriş konularına meraklı olmayan hatunlar ne yapsın???? şu soruna çözüm bulana ödül verecem hakketen.
aynı beni yazmışsın. biz bizim gibileri neden bulamıyoruz ki?
ben de buna dahilim bir erkek olarak.
sanırım çoğu insan böyle ama kimse dışarıya çaktırmıyor bence.
pandispanyacığım,
senin de bir kadın olduğunu unutma. yeri gelir regl sancından bahsedersin, yeri gelir kılından tüyünden. ama sanmıyorum ki kimsenin hayatı sürekli bunlardan bahsederek geçsin. arkadaşlarınla sürekli bir şeyler konuşmak ya da yapmak zorunda da değilsin aslında. benim bir çocukluk arkadaşım var, altlı üstlü oturuyoruz. kimi zaman birkaç gün boyunca görüşüp haberleşmiyoruz, kimi zaman beraberken tekmişiz gibi takılıyoruz, kimi zaman senin de soruda bahsettiğin sabun köpüğü konulardan konuşuyoruz, kimi zaman da oturup en derininden sohbet ediyoruz. hiçbir şey için zorunda hissetmiyoruz çünkü kendimizi. aynı, hatta benzer bile değiliz ama iyiyiz. böyle birinin varlığını hissetmek bile yetiyor.
grup işlerinde ben de felaketim gerçi. gerek okulda, gerek iş yerinde, kısacası aynı mekanda bulunmak zorunda kişileri sen seçemiyorsun çünkü. ya idare etmek durumda kalıyorsun o gibi yerlerde ya da uzak durmayı tercih ediyorsun. ben uzak kalanlardan oluyorum. ama onu da seçebildiğin arkadaşlarla telafi edebiliyorsun.
tavsiye olarak derim ki erkek cinsli arkadaşlarının manitalara takıl takılabiliyorsan. olmadı, biz toplanıp bi altın günü yaparız ;)
Kızları küçümsüyor gibi durduysam ortada çok büyük bir yanlış anlaşılma olur. Alakası yok çünkü. Yukarıda başka arkadaşların da belirttiği gibi genel sorun "doğru düzgün insan" kalmaması. Erkekler açısından hem erkek arkdaşımın varlığı, hem de eski arkadaşlarımın hala hayatımda durması sebebiyle bir sıkıntı çekmiyorum. Kızlar açısındansa 8 sene geçirdiğim 3 tane kız arkadaşım bir anda kaybolunca ve uzun süre yerlerine yerisini koyamayınca ve artık iş hayatında yanımdaki insanları da seçme eleme şansım kalmayınca işim çok zorlaştı.
devilred, aslında elbette ben de bu muhabbetleri ederim. Burada kızlara verdiğim bi sürü cevap da hep bu konular ağırlıklı zaten. Elbette hayatımızda bunlar da var. Ya da anlaştığım biri için sırf onunla keyifle konuşabileyim diye hiç izlemeyeceğim bir diziye de bakabilirim, böyle esnek noktalarım elbette var. Benim daha öncelikli sorunum mert, her şeyden alınmayan, kıskanmayan, güçlü bir karakteri ve duruşu olan bir insanın hayatımda olması. Ben hayatımda hiçbi arkadaşımı satmadım ama sanırım şu saatten ve yaştan sonra bu kadar gerçek bi dost bulmak çok zor. Çünkü şu an bunu yaşayan herkes uzun yıllardır ve genellikle daha gençliğinden beri o kişiyle arkadaş...
ben kendi adıma şöyle örnekler vereyim
türkiye geldikten sonra bir işyerindeki kızlar sadece ve sadece işleri düştüğünde canımlı cicimli konuşuyorlar benimle. mesela ödemelerde sorun oldu, ben bir yolunu bulup kök söktürdüm patrona sonra ayrıldım. hepsi benden öğrendi. ha yardım ettim hepsine ederim o ayrı ama bunun için canım cicim demelerine gerek yoktu. paralarını aldıktan sonra da bi daha kimse muhatap olmadı.
bir diğer işyeri bir diğer kız bana sürekli erkek arkadaş muhabbeti yapıyordu. ve kuzeninin nasıl 2-3 erkeği idare edip en zengin en iyi olanı ile nasıl evlendiğini ballandıra ballandıra anlatıp duruyordu. bi yandan sürekli bekaret bekaret diyen bi hatun.
yoksa regl'miş ağdaymış ben de konuşurum. ben bu yukarıdaki tipte tavırlardan/insanlardan sıkıldım bunaldım.
bunun kadını erkeği yok diyenler için de belki yoktur ama ben kadınım samimi kadın arkadaşlarım olsun istiyorum. acaba yanlış mı düşünüyoruz biz?
bu arada gün yaparsak bitcoin günü filan yapalım bari.
ahahahahaha niye ama! işte bu! :D evvet!
@kurcalamabozarsin: farkındaysan ben "kadınları sevmiyorum, onlarla anlaşamıyorum" gibi bir duyuru açmadım. Üstüne üstlük birebirde gayet iyi anlaştığımı, grup içinde kadın mevzularında işi batırdığımı da söyledim. Dolayısıyla şu durumda "anlaşamıyorsan sorun sendedir" çıkarımı yapılabilecek bir hal ve vaziyet yok. Hepsine sorsan "arkadaş"ızdır zaten. Oysa ki ben dost olmalık birisini bulamıyorum. İş yerindekilerie bir derdimi paylaşsam ertesi gün onun haricinde 3 kişi daha bu durumu öğrenmiş olur. Biriyle dışarı çıksam iki biradan sonra kendisini taşımam gerekir, cıvıtır, bana uymayan hareketler yapar, o akşamım rezil olur. Bi kahve içmeye gitsek -ki gidiyoruz- tek muhabbetleri sevgilileri/kocaları. Ya da 'kaynanaları' :D ya da işteki insanların dedikodusu ya da devamlı instagram filan. Recep İvedik izleyip 1 hafta kesintisiz bunun muhabbetini yaptılar :D Bu yüzden de bu hep böyle mi gidecek, onların ilgi alanlarıyla mı yakınlaşmaya başlayayım yoksa kendi kriterlerime göre beklemeye devam mı edeyim diye sormuşum. Kendi yazımın özetini çıkarttırdın bana :)
Bu işyerine girip de 1,5 sene boyunca hiçkimse hakkında tek bir dedikodu yapmayan, hiçkimseyle tek bir tartışma/kavga yaşamayan ilk ve tek kişi benim. Kapıdan çıkanın dedikodusu yapılmaya başlanıyor. Savaş alanı gibi devamlı bi tartışma ve çekişme sözkonusu. Hangisine sorsanız en uyumlu ve güvenilir insan olarak beni söylerler. Bu zamana kadar istisnasız herbirine birçok yardımım dokundu; karşılığında iyilik gördüklerim de oldu.
Ama elbette dost olmak istediğim insanda istediğim kriteri arama hakkım var. Yüzeysellikten ölen ya da ikiyüzlü birisini benim hayatıma bir dost olarak sokma imkanım yok, çünkü ben onlara böyle davranmıyorum, üzgünüm.