şimdi benim işyerinden bayağı benmerkezcil bir arkadaşım var, inanılmaz şekilde ama. bir konuşmaya başlıyor susturabilen gururlanıyor(!). eskiden eve çağırırdım, ona giderdim (evlerimiz bayağı yakın) ama hem susmaması, hem kendinden başkasını konuşturmaması, hem de gitmek bilmemesi çileden çıkardı.
misal; gece 2 olmuş, uykusuzluktan ölüyorum artık, adam koltuktan kalkıyo, seviniyorum gidecek diye, "gidicem sandın dimi? :) ayaklarım açılsın diye kalktım bi yürüyim salonda" diyor ve bik bik bik konuşmaya devam ediyor. aynen bu mod yani.
neyse, bayağıdır ne çağırıyorum ne dışarıda görüşüyorum. işyerinde gayet sevecen davranıyorum ama, nasılsa gündüz kısa süreliğine, kimse darılmasın etmesin diye. bu aralar evde birkaç etkinlik düzenledim, arkadaşlar geldi gitti ama onu çağırmadım hiç (diğerleri de istemiyorlar onun gelmesini açıkçası).
yeni öğrendim ki, bu arkamdan sürekli konuşuyormuş bazı ortak arkadaşlarımıza, bana feci bilenmiş. sürekli negatif şeyler söylüyormuş hakkımda. bi sıkıntım olmuştu mesela, "iyi olmuş neyse, o da beni dışlamıştı zaten" gibisinden cümleler etmeler, eski bir ilişkime "seni şimdi daha mutlu görüyorum, ayrıldığınız çok iyi olmuş" gibisinden salak saçma laflar. bu tip şeyleri söylediği herkes, elemana gayet güzel ağzının payını vermişler anladığım kadarıyla, ben de çok fazla önemsemedim bu sebeple. ama bu durumda birşey yapmayı düşünmesem de içten içe de ekstra uyuz olmaya başladım herifin tavrına şimdi düşününce.
siz napıyorsunuz böyle insanlara? sizin de var dimi böyle insanlar etrafınızda? bir tek ben değilim dimi??
görmezden, duymazdan geliyorum
söylediklerini bilmiyormuş gibi davran. iş yerinde tadınız kaçmasın, özel hayatında da ne tavır alacağını bilirsin zaten.
Genelde böyle insanlara dobralığın ötesinde bir patavatsızlıkla yaklaşıyorum. Evden gitmiyor mu, "Ya kalk git ya da kal burada yat. Uykum geldi, yatıyorum ben. Bir sus, iki saattir bır bır konuşuyorsun" falan diyorum. Genelde öyle tipler çok da bu tarz şeylerden etkilenmiyorlar, yüzsüz olabiliyorlar. Eğer lafı kaldırabilecek bir tipse doğrudan böyle söyleyebiliyorum.
Eğer laf kaldırmayacak, burnundan kıl aldırmayacak bir tipse de o konuşurken ben kafamda hayaller kuruyorum, yarınki işleri düşünüyorum. Oyalıyorum kafamı başka şeylerle de, o arada karşımdakini de idare ediyorum "hıhı, haaa, ya öyle mi" gibi şeylerle. O anlatsın, kendini eğlesin dursun.
Görmezden gelin, ses etmeyin, cevap vermeyin. Sessizlik herkesi mahveder. Charles Darwin
daddy +1
Aynısından bizde vardı, öyle ki kimse susmayacak diye soru sormaktan çekiniyordu. Telefonda falan bağıra bağıra konuşuyordu, çok acayip yüksek ses tonu vardı. Bir konuyu tartışırken kimseye söz hakkı vermezdi. Birkaç arkadaş tartışmaya girdi ama değişen olmadı. Biz de kendi haline bıraktık, bir odada 6 kişi çalışıyoruz, o odadayken çıt çıkmıyor, o gidince şamata yapıyorduk, gelip bizi o halde görünce baya bozuluyordu. Birgün kimseye haber vermeden bir şeyleri bahane edip şirkete gelmedi, o zamandan sonra daha da kendisinden haber alamadık.
cevap verme, adam yerine koyma. yesin bitirsin kendini. böyle tipler içten yanmalı olduğundan kendi kendilerini imha edebiliyor, öyle bir kolaylıkları var.
sevecen de davranma bence.
yokmuş gibi davran.
merhaba, merhaba. bitti.