Zamandan baska hicbirseyin yapacagi birsey bence. Suan birsey yapamazsin, yaninda olursun ama acisini geciremezsin. Insan zamanla kabulleniyor, o yuzden sabret.
başınız sağolsun. dünyanın en zor şeyi bu olmalı, annemi kaybetsem çıldırırım gibi geliyor bana. hani bir yas süresi oluyor ya, insanların daha sonra normal psikolojide olabilmesi için bu yas süresini yaşaması gerekiyormuş. ağlayacak, sıkıntı yaşayacak. bunları yaşaması gerekiyor. ama mutlaka psikoloğa gitmesi lazım.
oncelikle basiniz sagolsun. yapabileceginiz birsey yok bence. cok fazla ustune dusmeyin. yalniz kalmaya da ihtiyaclari oluyor. nasil desarj olmak istiyorsa birakin oyle olsun. aglasin, bagirsin, kapi-cam indirsin. icine atmasin ama.
psikologa da gitse, yasını yaşaması gerektiğini söyleyecek, çünkü gerçekten bundan doğal bir şey yok... sadece destek olmaya, yanında olmaya devam edin ama yalnız kalmak istediğinde de saygı duyun... başınız sağolsun.
''ağlama artık'' demeyin.
''ağlama'' demeyin
''seni böyle gördükçe çok üzülüyorum'' demeyin
yanında oturun, beni yalnız bırak derse, uzaklaşın, yalnız bırakın.
ağlarken saçını okşayın
en az 1 sene münakaşa etmeyin, ortamı germeyin, alttan alın, anlayışlı olun.
kabristana ziyarete gitmenize itirazı yoksa, beraber gidin.
mezarın başında oturup ağlasın, ağlayabiliyosanız, siz de ağlayın.
bişey yedirmek için zorlamayın. ''hadi ama, ye bunu bak, sonra güçsüz düşer, hasta olursun'' filan gibi anlamsız laflar etmeyin.
bişey yaptırmak için zorlamayın.
Aktif bir şey yapılmaz herhalde bu durumda. Yanında ol yeter. Bırak acısını yaşasın. Düzelteceğim diye üzerine gitme.