kimle konuşsam samimi olsam max 3-4 ay a herşey tuzbuz oluyo.ben mi arkadaş seçemiyorum bilemedim.
muhabbet edeceğim insan kalmadı hepsini ya ben birer birer gönderdim ya da gittiler.
genelde hani herkesin bi sınırı vardır o sınırları aşanlarla iletişimde olmak istemez ya hah bende de var yani ufak hatalarda soğuyorum ben özverili insanım herşeyde.
hani konuştuğum herkesi hemen sahiplenirim benimmiş gibi ona gelen beni de acıtırmış gibi..
bu huyumu bırakamıyorum milyon şey denedim olmadı.
mesela ben herkesi olduğu gibi kabul ederim benim için değişsin demem hiçbi zaman kabul edemediğim şeyler vardır gözümün içine baka baka yalan söylenmesi, ardımdan iş çevrilmesi gibi. bu tarz durumlarda dediğim gibi buz gibi soguyorum aradaki iletişimin derecesine bakmadan. ister sevgilim olsun ister en samimi arkadaşım.
kimle konuşsam beni hep değiştirmeye çalıştı ne bileyim sadece onunla konuşmamı isteyen oldu ya da onun konuşmadığını benimde düşman kabul etmemi isteyen oldu... kaldıramadım bıraktım muhabbeti.
ama artık yoruldum böyle olmasından bu durumdan.
çünkü üzülen ben oluyorum.
sorun kimde onu da göremiyorum.
hatta şöyle diyeyim, yeni biriyle tanıştım diyelim deli gibi muhabbet ediyoruz sabahtan akşama akşamdan sabaha.. öyle bi an geliyo ki kafamda deli senaryolar içimde kötü his beni tırmalıyo yiyip bitiriyo resmen zorla kötü düşünceyi çagırıyorum sanki, ama haklı da çıkıyorum kötü olan da bu. kötü his dedim ya, bi mesajından ses tonundan falan anlıyorum ters giden bişi var soruyorum yok mok deniyo tak bi iki güne iletişim de kopuyo
tamam insanlar zorla benimle konuşsun diye çabam yok ama konuşmadığının nedenini belirtmek bu kadar mı zor?
o ağzın dilin beynin ses telin neden var? kullanmıcaksın madem ihtiyacı olan birine naklet. dimi ama ya?
bugün mesela, yıllarca muhabbet ettiğim doktor arkadaşım var sözlüğün birinden tanıştık hatta bana kitap hediye etmişti ben de bugün ona hediye edeceğim kitabı aldım, tam bugün adres isticem bi baktım engellemiş beni. mesaj attım cevap yok aradım açmadı.
insanlar neden konuşmaktan korkuyo.
bilemiyorum çıkmazdayım.
psikiyatr/psikiyatrist görsün demeyin içlerinden iyisini bulmak zor çoğu ilaçla tedavi etmeye çabalıyo ben böyle bi çözüm istemiyorum.
not: hatun kişiyim, yaş 23.
valla duyurunu okuyunca bende şöyle bir imaj oluştu: her daim anlayış bekleyen, ama kendine ters ufacık bir şeyde her şeyi silen kişi.
o doktor arkadaşta da muhtemelen aynısı olmuştur. sen soğmuşsundur (farkında olmadan), o da hissetmiştir, engellemiştir.
hayatta ne kadar istiyorsan, o kadar vermelisin.
deli gibi muhabbet ediyoruz diyorsun ya, işte o arada karşı tarafı korkutan/kaçırtan şeyler söylüyor olabilirsin.
bir de kişilik problemleri ile ilgili duyurularda yazılardan çıkarım yapmak zor oluyor. buluşalım görüşelim anlatalım düşüncemizi.
bence böyle bir proje üzerinde çalışması lazım duyurucuların.
@brotha b ; yok anlatamadım ben ne kadar verdiysem karşılığını alamadım.
@dafuq ; extra dikkat ediyorum neysem oyum nası hissediyosam dan diye söylerim ben.bunun da açıklamasını yaparım.
herkes bir cesit cunku.
bu "herkes"e siz de dahil olabilirsiniz, ben de.
tamam şimdi anlaşıldı. dan diye söylüyorsun ve karşıdaki taraf rahatsız oluyor
mesela ben hiç sevmem patavatsız insanları. görüştüğüm bir kız vardı, "ben içimde ne tutucam, söylerim dan diye, o düşünsün, ben dobrayım, neysem oyum" derdi. hakkaten iyi niyetli kızdı ama ben rahatsız oldum kısa sürede bıraktım.
@dafuq; hatasını gördüğüm birine hata yapmamış gibi davranamam ki