kibar olmaya gerek yok. biraz guclu olun ve insanlari, durumlari kontrol altina alin. bu cografyada miymiy olursan hep ezik kalirsin.
-hmm anladım
-hayırlısı ya
-kısmet tabi
-o değil de, ne dicem ......
-haklısın
vs..
"o değil de..."
anahtar kalıp bu.
konuya siz yön verebilirsiniz. veremiyosanız da ortamdan uzaklaşabilirsiniz.
benim de çok çaresiz olduğum bir konu. içimden 'bu aptal muhabbetin içinde ne işim var' diyorum. ama ayıp olur diye muhabbeti karşı taraf bitirsin diye bekliyorum. tamamen karşımdakinin vicdanına bağlı, beni ne zaman azad ederse o zaman kurtuluyorum. gülümseyip başımı sallayıp 'evet, doğru' falan diyebiliyorum sadece.
@mayeskuel durumu kontrol altına alabilmek için ayı olmaya da gerek yok, olayı komple paralel evrene bağlamışsın :)
konuyu yönlendirebiliyorum arkadaşlar, sadece karşı tarafın susmamasına karşılık yavaşça sohbeti sonlandırmak için öneri beklemiştim. ağzına mı vurayım yani konuşmasın diye? onu söyleyin bana.
''sen ne konuşuyon lan değişik'' bence güzel olur o zaman?
ayi ol demiyorum. bu sohbetin gidisinden rahatsizim diyip kesip atabilirsin.
ben açıkça "bu konuyu sevmedim, başka konuya geçelim?" diyorum. kaba da olmuyor. deneyebilirsin.
bir de bi süre sonra dinleyemiyorum. sadece ses geliyor. aklımdan bir sürü düşünce geçiyor.gülümsüyorum, başımı sallıyorum sadece otomatiğe bağlayıp. o sırada küfür ediyosa bile gülümsüyorum, haberim yok :))))
en önemli soru şu bence. yüz yüzeyken mi, sanal olarak mı.
@devilred başka konuya geçmeyelim işte :) konuşmayalım, gidelim, adetten "görüşmek üzere" falan diyelim birbirimize ama görüşmeyelim.
@proletarier ikisi de valla
yüz yüze konuşmayı sevmeyen biri olarak, benimle konuşmaya çalışan insanlara nasıl anlatabilirim bunu? ayrı bi duyuru açmama gerek yok sanırım, benzer bi konu
valla ikisi için çok farklı yöntemler var ama bence yüz yüzeyken çooook daha rahat. neyse ya bakalım, bakıcaz bi çaresine kendine iyi bak görüşürüz gibi kalıp cümleler işe yarıyor.
olmuyor yahu. Adama "haklısınız, doğrudur, öyle evet" diyorum, ben böyle dedikçe adam konudan konuya atlıyor la
yüz yüzeyken hmm, evet, hayırlısı, kısmet gibi geçiştirici şeylerle muhabbeti hafifletip çok az daha o hafiflikte takılıp ''şimdi gitmem lazım, görüşelim mutlaka'' ile sonlandırıcı darbeyi vuruyorum. görüşmeyeceğim birine görüşelim demek hoş değil ama alışkanlık işte, hem işe de yarıyor. zaten biraz tanıyan biriyse beni bunları yapmama gerek kalmıyor çünkü dikkatimin dağılmasından falan o an onu dinleyemediğimi anlıyor, tanıdıkları için de alınma falan olmuyor.
sanaldaysa; tanımadığım biriyleyse, :) ile de sonlanmıyorsa cevap atmıyorum. kesin çözüm:D tanıdığım biriyse ve yakınsam yine cevap atmıyorum, konudan koptuğumu anlıyorlar. yakın değilsem de işim çıkıveriyor birden.
Doğrudan oralara gitmeyelim diyorum. Söylediğim kişiye göre nasıl söylediğim değişiyor sadece. Enseye tokat biri ile "Hacı, oraya hiç girmesek" de diyorum; kibar olacaksam kibar söylüyorum. Uyarmayla birlikte oraya gidiyorsa ve durmayacaksa, illa o tarafa yol alacaksa da "Aaaa, bak kuş uçtu, bak bak" benzeri yanıltmalarla konuyu değiştiriyorum. O da işe yaramazsa saçmalayabilirim, karşı taraf "Ne oluyor" deyip duraksarken o arada bir şey düşünmeye çalışırım artık.
Edit: Zaten her şeyi yapabiliyormuşsun. Son darbe herhalde eksik. "Hadi, görüşürüüüz" deyip bir daha görüşmemek. Aradığında da bahane uydurursan iki-üçten sonra zaten aramaz.
ben dinlemiyorum ve o an düşünmem gereken çok önemli olmayan ama biraz daha önemli olan şeylere odaklanıyorum. kafamı da belli ritimlerde sallıyorum arada 'aynen' diyorum. aslında o anlar bana yarıyor, kafamı boşaltıyorum galiba.
ama iyi bir oyuncu olmak gerek bunun için.
bence sonsuza kadar aynen ya da hmöm anladım demek bir çözüm olabilir.
Yazisirken ise en kolayi, benim cikmam gerek ama kaldigimiz yerden devam ederiz =)) yazip cikacaksin
gercek ise de pardon bi saniye diyip telefonuna bakip oo saat de 5 olmus benim suraya gitmem gerekiyodu gec kalmayayim kusura bakma seni de boldum, bi dahakine devam ederiz diyeceklerini merak ediyorum hakikaten de =)) diyip ucacaksin
işyerinde konuşuyosanız, onu dinlerken, arada bir bilgisayarına bak. iş dışında konuşuyosanız, onu dinlerken, arada bir telefonuna, saatine, gelip geçene, başka bi yere bak ve belli belirsiz, mutsuzluk, sabırsız alâmetleri göster. birer, ikişer saniyelik bakışlar bunlar. sonra tekrar konuşan kişiye bakmaya başladığında, hiç hevesli olmayan bi ifadeyle bak. cevap verme söylediklerine.
baktın bunlardan anlamıyor, telefonun kıpraşımdaymış da, çalmış gibi telefonla konuşmaya başla.
o da olmadı, yapamadın diyelim, ''a aaa! pardon! benim bi telefon etmem lâzım şimdi! tüh! vaktini de geçirmişim, görüyo musun?'' de telaşla... o telefon hayat kurtarır.