Bir hobim vs. yok. Asosyal biriyim. Evden işe işten eve bir hayatım var. İnanılmaz sıkıldım. Haftasonu bir yere gitmek istesem arkadaşlarıma söylüyorum hepsi mırın kırın ediyor. Yani biraz zorunlu asosyal oldum. Arkadaşım çok ama gezen tozan yok, hepsi üşengeç ve tembel. Uyuyalım, yatalım derdinde. Ben de onlara yalvarmaktan bıktım. E mecbur eve tıkıldım ben de.
24 yaşındayım. 24 yıl boyunca hiçbir şey yapmadım, hiçbir şey. Yapmam, yaşamam, okumam, gitmem, görmem, izlemem gereken bir sürü şey var ve ben hiçbirini yapamayacağımdan, bomboş bi şekilde yaşayıp öleceğimden korkuyorum. Hayata yetişememekten korkuyorum. Var mı sizde de böyle bir korku? Çok mu yersiz? Haksız mıyım? Napmalıyım?
kendin yap istediğin her şeyi, arkadaş olması şart değil ki. millete yalvaracağına kendin yap valla.
mal mısın olm sen?
kendin git ve kendin yap! gelen gelsin, gelmeyen siktirolsun gitsin!
bibip: papillon7'den biraz kurs al bu konuda. bi kaç yazısını okusan yeter.
bende de var aynı hisler ve yersiz değil. bende ne para var ne enerji. skmişim arkadaşı, dünyayı gezecek olsam çıkıp gezerim, gittiğim yerde arkadaş edinirim elbet. eğer sen götünü kaldırabiliyorsan, hiç arkadaş falan bekleme, her ne yapacaksan tek başına yap. eğer istediğin oysa, bu işlerle uğraşırken zaten daha keyifli vakit geçirmeni sağlayacak yeni arkadaşları da bulursun.
ama hayata yetişemicem diye de sıkma kendini. yaptığın şeylerden keyif almaya bak. benim gibi "film kültürüm yok" diye kendine görev edinip 100 tane filmi hiçbir halt anlamadan, izlemiş olmak için izleme.
sakin sakin. yapmadıkların zarar değil, canını sıkma. yaptıkların fayda ama. sindire sindire, ne istiyorsan onu yap. yapabildiğin kadarını. açgözlülük edip coşma. ooo bana bile bi sakinlik geldi şimdi bak
sevgilin yoktur muhtemelen. olsa gezer tozarsınız.
2 sene fas, 3 sene isviçre ve 2 senede fransada yasadım. baya bir ülke gezdim diyebilirim (uzak diyarları gezmedim ama çin, amerika gibi). ee ne değişti? sadece görmüş oldum büyütülecek bir şey değil. hep yalnızdım ama yada arkadaslarımlaydım. sevgilisiz pek bir anlamı yok. önce bul bence hayatın değişir sevgilileri olanlar cok daha mutlu geziyor ediyor görüyorum her gün.
dostum dinle gezip tozmak iyidir filan ama bi olayı yok. italyayı göremedim fransa beni bekler gidemem diye malca olaylara girme. nereyi görürsen gör bi olayı yok.
bence kendine edebi manada ne yükledin onu dert et. ne okudum ne öğrendim gibi. bol bol okumanı, arkadaşlarından medet ummamayı bir an önce sevgili yapmanı tavsiye ediyorum.
bana bi ömür kitap okumak mı yoksa bi ömür maldivlerde sınırsız tatil mi diye seçenek sunsalar inan bana kitap derdim.
ayrıca hayata yetişememek gibi bir korkun olmasın sakin ol. bu gündeme yetişememek gerisinde kalmak yüzünden de epey kişi sosyal medya bagımlısı oldu. geç bunları bi şey için endişe etme.
Benim gibi bol enerjili arkadaşlara ihtiyacın var. Çevreni değiştir. Üşengeç insanları hayatından çıkar.
Tatile gidebileceğim 2-3 kişi var ve evliler. 2 yıldır yalnız tatile gidiyorum. Bu sene nasip olursa yine gideceğim.
Onun dışında yine istediğim her yere yalnız gidebiliyorum.
Sen de yapabilirsin.
estağfurullah compadrito hocam, ne demek. sizden bunu duymak gerçekten gururumu okşadı.
içinde korku olmasın, compadrito hocamın da dediği gibi, millet sana uymuyorsa sen kendine uyacaksın ve durumu kontrol altına alacaksın.
önceliği hobilerini keşfetmeye ayır. dene ve yanıl. tekrar dene, tekrar yanıl. çok sevdiğin şeyi/şeyleri illa ki bulacaksın. ya yapıp beğenmezsem diye de sorma. inan bana beğenmemen bile senin yararına. ileri de içinde kuşku kalmayacak. ben bunu yaptım ve beğenmedim diyeceksin. ama yapmaz da önyargıyla yaklaşırsan için içini yer, bir sonuca varamazsın.
hobilerini belirleyince geriye icraat safhası kalıyor. ki en zevkli kısım burası. zaten hobin olan bir şeyi yapacağından, severek yapacaksın. (mesela bisiklet sürmek, mesela koşmak vs.)
asosyal olman inan bana bir şeyi değiştirmiyor. ne zaman? mutlu olduğun zaman. şahsen benim hayatım bu doğrultuda ilerliyor. arkadaş sayımı sıfıra yaklaştırdığımdan beri her şeyimi tek başıma yapar oldum. ki bu 3 senelik bir zaman dilimi. o yüzden sana tavsiyem asla çekinme, asla erinme, asla sonraya bırakma. bir yerden başlamadan olmuyor bu işler, bunu bil.
bir de şu var; gerçekten okumayı sevmiyorsan okuma. gezmeyi sevmiyorsan gezme. zaten hepi topu 60 sene daha yaşayacaksın, bu kadar kısa vaktimiz varken neden sevmediğimiz şeylerle zaman kaybedelim. okumayan entelektüel olamaz vs. zırvalara aldırma. sen mutlu olduktan sonra ne önemi var entelektüelliğin. sevmiyorsan gitmeyiver tiyatroya, bir şey kaybetmezsin. sevdiklerini yaptıktan sonra hiçbir şeyin önemi yok. zira onlar kalıyor akılda. ne demiş şair; "..baki kalan bu kubbede bir hoş sada imiş..." o yüzden önemseme sevmediğin şeyleri. yapamayıp üzüldüğün şeyleri düşün sen sadece. gitmeyi seviyorsan ve gidemiyorsan, gitmeyi öğren. zaman ayır. böl-parçala-didin. yap. inan bana bir idea uğrunda savaşmak bile seni mutluluğa eriştirecek. yeter ki sen ne istediğini bil.
daha çok yazardım (çok hassas olduğum bir konu) fakat burada kesiyorum. özel bir sorun olursa, çekinme, sor. mütemadiyen kontrol ediyorum mesajlarımı. cevap veririm.
beynine sağlık papillon!