25 yaşındayım ve işe başladığımdan beri (yaklaşık bir buçuk yıldır) evde tek kalıyorum. Bu durumdan hiçbir şikayetim olmamakla beraber çok samimi olduğum, yakında da beraber aynı işyerinde çalışmaya başlayacağım bir arkadaşımla beraber aynı eve çıkmayı düşünüyoruz.
Yaşadığım ikilem şu ki, tek başıma yaşamaktan gayet memnunum, asosyal birisi olmamakla beraber yalnız yaşamaya giderek daha fazla alışmak ta beni endişelendirmiyor değil. Böyle giderse bir daha birileriyle aynı evi paylaşamayacağım düşüncesi beni tedirgin ediyor.
Tek başına yaşamanın avantajları:
-İstediğim zaman kendime zaman ayırıp, spor yapabilmek
-İstediğim zaman yiyip içebilmek
-Duş, tuvalet vs. gibi ihtiyaçlar için kimseyi beklemeye gerek duymamak
-İstediğim zaman, istediğim arkadaşını eve çağırabilmek –özellikle kız arkadaş konusunda çok daha rahat olmak
Beraber eve çıkmanın avantajları:
-En önemlisi kira, fatura vs. gibi masrafların ikiye bölünmesi
-Evde her zaman muhabbet edebilecek birinin olması
-Tek başına evde ne yapıyorsun sorusuna muhatap olmaktan kurtulmak :)
Beraber eve çıkmanın ilk aklıma gelen dezavantajı ise aynı işyerinde çalışmaya başlayacağım adamı artık bir de işten gelince göreceğim.
Siz ne düşünürsünüz bu konuda; durduk yere başımı ağrıtmamalı mıyım yoksa bu duruma artık bir son mu vermeliyim?
bu durum tamamen sana bağlı. yalnız yaşamaktan mutluysan ve huzurluysan, maddi olarak da sorun yoksa bence yalnız yaşamaya devam et. ama yok sıkıldıysan artık, evde birisi olsun istiyorsan arkadaşınla eve çık. ilk zamanlarda zorlanırsın mutlaka. hayy aklıma edeyim keşke yalnız yaşasaydım vs dersin ama o duruma da alışılıyor. kilit nokta sen ve senin beklentilerin, durumun bence.
maddi olarak karşılayabiliyorsan rahatça kira ve fatura masraflarını, düşünme ev arkadaşını boşver. yalnız->ev arkadaşlı->yalnız yaşadımi yok ya, iyi arkadaş olsan bile bi süre sonra batmaya başlıyor.
bence en önemli nokta maddiyat. maddi açıdan bu şekilde memnunsan, "bir şekilde yürüyor işte" diyorsan devam et.
hem iş hemde ev aynı insanla yaşamak çok kasar be. bide bu kişi çok çok iyi anlaşacağın biri değilse.
Kişisel gozlemlerime dayanarak şunu söyleyeyim iyi anlaştığin, sevdigin bir insanla bile ayni eve ciksan belirli bir sure sonra o kisi antipatiklesmeye başlıyor (Sevgilin, annen vs degilse ki onlarla bile tartışıyorsun bazen). Bunu mutlaka gözönünde bulundurun derim, maddi acidan probleminiz yoksa hiç bulasmayin. Ha evde tek basima yaşamaktan sıkıldım diyorsaniz orasını bilemiyorum.
aynı işyerinde çalıştığın kişiyle eve çıkmak mantıklı değil gibi.
onun dışındaki tüm artı eksiler kişiye göre değişir.
fraise +1
Ya bu tam kisiye gore degisen bir sey. Simdiki ev arkadasimla birlikte kalmaktansa yalniz eve cikmak benim icin daha hos olurdu. Ama simdi yalniz eve cikmak veya bir onceki ev arkadasimla ayni eve cikmak secenegim olsa yalniz cikmayi tercih etmezdim.
bu soruna şöyle bir soruyla cevap vereyim,
arkadaşından ne kadar tiksinmek istiyorsun? çoksa eve çık, hem iş hem ev çılgınlar gibi darlar seni.
çok samimi olduğun arkadaşını iyi tanıdığından emin misin? ev ortamında iyi anlaşabileceğinizi düşünüyor musun? gerçekten iyi anlaşıp birbirinizle bir şey olduğunda paylaşabiliyor musunuz açık yüreklilikle? eğer böyleyse, benzer bir durumu yaşamış birisi olarak, kesinlikle birlikte çıkmanı tavsiye ederim.
üniversiteye başladığımda herkesten duyduğum şey, "lise arkadaşınla eve çıkma"ydı. birlikte çıktık ve belki de hayatımızın en boş ama en güzel senesini geçirdik.
istersen yine yalnız kalırsın. dediğim gibi, iyi anlaştığın biriyse, mevcut düzenini bozacak hiçbir şey olmuyor zaten, olmayacaktır. ama canın biriyle konuşmak istediğinde, bir şey yapmaya niyetlendiğinde yanına gidebileceğin birisi olur o varken.
ben sevgilimle gezmediğim, vakit geçirmediğim kadar ev arkadaşımla vakit geçiriyordum. spora gittik, ev alışverişlerini birlikte yaptık, sırf dolaşalım yürüyelim yemek yiyelim diye bir yerlere gittik, aldık akşam biralarımızı "maç izleyek lan" dedik vesaire...
kurallar, sınırlar belliyse ve taraflar anlayışlıysa iki kişilik ev o kadar şahane bir yer oluyor ki, çıkmak istemiyorsun.
en kötüsü ne olur? adam disiplinsizin tekidir, evle ilgili hiçbir şeyde uyum sağlayamazsınız, birlikte vakit geçirmek de haliyle bir yerden sonra istemeyeceğiniz bir şey haline gelir. birbirinizi yersiniz, hem huzurunuzu hem de arkadaşlığınızı kaybetmiş olursunuz.
ama 25 yaşındayım ve çok samimiyiz diyorsun. uzun yıllardır yakından tanıdığın, sevdiğin, güvendiğin biriyse hiç düşünme bile bence. iyi anlaşılan ev arkadaşı demek, hem en derin yalnızlığı hem de hayatın neşesini istediğin zaman istediğin şekilde yaşayabilmek demek.
bak ne kadar güzel anlattım şey ettim, özledim çünkü yani, cidden çok güzeldi.
hepinize çok teşekkürler görüşleriniz için. benim de kararım genel olarak tek kalmaktan yana; sadece arada gaza geliyordum işte ama gazla verilecek bir karar değilmiş onu anladım. bütün gün beraber olmak gerçekten yıpratıcı olacak gibi.
şimdi geriye arkadaşı kırmadan bu konuyu açmak kalıyor. bu konuda tavsiyeleriniz var mı?