
normal bir konuşmada "i am really sorry" cümlesi kullanılır.
fakat karşıdaki insan senin aslında üzgün olmadığını düşünüyorsa veya ifade ediyorsa, gerçekten üzüldüğünü belirtmek için vurgu am'in üzerine getirilir.
buna başka bir örnek de mesela kitap okurum demek için "i read book" deriz. fakat bize birisi kitap okumadığımızı ima ediyorsa "i do read book" denilebilir normalde simple present tense'de yardımcı fiil kullanılmadığı halde.


ilkinde burgu sorry de, çok üsgünüm gibi. ikincisinde b-vurgu am'de, yani olmak da. Karşındaki senin üzgün "olduğuna" inanmıyorsa böyle dersin.


Birincisi "çok üzgünüm" diğeri "gerçekten üzgünüm" olarak çevirilebilir.
