Prensip olarak aşık olmuyorum. :)
olunca anlarız herhalde ya.
nefesin kesilir, sabahın akşamın o olur, işte gel der düşünmeden gidersin, git der gitmezsin. gibi.sanırsam.öyle herhalde.
kendi kendime sarki soluyorum.ayaklarimda paten oluyo sanki.
anlamsız mutluluk hali, sarhoşluk hali, aptal aptal gülümseme.
sonrasında yere çakılmış gibi bir ruh hali, tatlı tatlı yemenin acı acı sıçması.
kafamdaki soru işaretlerinin hepsini kalbe çevirirken anlıyorum.
gövdeme mızrağı saplayıp dozer geçiyormuş gibi.
Mal mal duvara karşı ağız açık Çılgın Bediş gibi hayal kuruyorsam olmuşumdur.
ağlıyorum.
Haberin oluyor merak etme
ouw, en son hakikaten aşık 4 sene önce oldum...
1. evde duramıyordum, çıkıp spor yapıyor yürüyordum.
2. yemek yemek pek istemiyordum. (ilk dönemlerinde)
3. işime inanılmaz odaklanmıştım, her şey çok iyi görünüyordu. hem yüksek lisans hem yoğun bir iş beraber gitmesine rağmen ikisinde de altın çağımı yaşadım. (bayağı uzun sürdü)
4. ona her konuda destek olmak istiyordum, işi/hobileri ile ilgilenmek hoşuma gidiyordu.
5. akla gelebilecek her konuda kendimi geliştirmek istiyordum ve buna çok emek sarfediyordum, bildiğim sahip olduğum tüm yeteneğin pozitif yönlerini hiç karşılık beklemeden ona yansıtmak istiyordum.
vb...genel olarak çok pozitif, o ilişki (uzun sürdü) bittikten sonraki yaşadıklarımda bu momentumu yakalayamadım. stratejisiz, güzel bir ilişkiydi, bir kere yaşadım böyle bir şey hayatımda. genel olarak iki tarafın da yüksek yoğunlukta yaşadığı, karşılıklı bir aşktı diyebilirim.
yirmisantim +1 aynı ben.
Dünya duruyor onu yaşamaya başlıyorsun :D Yani her an değil tabii ki, onunla olduğun ya da onunla konuştuğun zamanlarda...
saz çalmaya başlıyorum ben,tezeneyle girişiyorum tellere.
yemek yiyemem,uyuyamam,sürekli onu düşünürüm konsantre olamam hiçbir şeye,arabesk dinlerim,midem hassaslaşır.
mesela minibüs'e bindirip evine yolladığında dudaklarının büzülüp ağlamaklı olması (fakirin aşkı bambaşka oluyor) kalbinin ikiye ayrıldığını hissetmen. saatlerce yağmurda şemsiyenin altında amaçsızca beklemek, ayrılamamak. onu düşünmekten temel ihtiyaçlarını bile farketmemek.