mesela tatlı isteyenler de olabiliyor. bu ekşi, acı, tatlı şeyler istemek vücutta eksik şeylerin mesela vitamin, mineral gibi şeylerin eksikliğini mi gösterir, yoksa damak tadıyla mı ilgilidir? benim genelde ekşi ve acı ister canım. bazı insanlar tatlı ister hep. niye?
damak zevki. ben de nutellali peynir yerim mesela. tatlilara limon sikarin. pilava ayran dökerim. igrenc diyen sevmeyen elbet olur. ama sürekli tatli yerseniz bayar arada tuzlu ceker canin sonra o da bayar tatli ceker. niye bu sirayi kisaltip bir tatli bir tuzlu yapmayalim lokmalarimizi? niye her rengi bir arada tatmayalim. ona bir tatli bir eksi süprizler yapip dilimizi sasirtmayalim. her defasinda alistigi tattan uzaklastigi icin o farkli tatlari daha yogun yasamayalim?
bence direkt zevk. elbet ihtiyac dönemi vardir ama sürekli yapan adam varsa onun ki de zevktir.
ben de öyle tatlı hiç çekmez canım, ekşi acı tuzlu yerim. annemse tatlı krizleri vardır o kadar tatlıcı. sürekli bu durum geçerli olduğu için zevk işi bu bence de. mineral, vitamin eksikliği de arada canımız çekince var olan bir şey gibi geliyor.
sebebini bilmiyorum ama bildiğim tek şey var ki ben düzenli olarak maden suyu içmeye başladıktan sonra abuk yemek yeme isteklerimi dizginleyebildim. bardağın içine ince ince elma, armut vs, evde ne meyve varsa dilimliyorum, bir de muhakkak limon atıyorum yuvarlak bir-iki dilim. mineral eksiğini de tamamlıyor vücudun. dene istersen.
bir de vakti zamanında dilin yapısı ve algıladığı tatlarla ilgili bir yazı okumuştum. orada ısrarla bahsedilen şey, ara tatlara sahip besinleri tüketmekten kaçındığımız ve bunun dildeki hücrelerin gelişmesini körelttiği yönündeydi. mayhoş ve ekşi tatlardan kaçınmamamız gerektiğinden, sadece tatlı, acı ve tuzlunun alt ve üst dozlarını deneyimlemememizden bahsediyordu tekrar tekrar. belki damak tadı meselesinden ziyade bedeninin ihtiyacı var ve bunu sana anlatabileceği tek şekilde anlatmaya çalışıyor.
hamile bir tanıdığımız, hayatımda armut sevmedim ve armut yemedim ama hamilelik boyunca devamlı armut çekti canım ve armudu ilk defa o zaman bu kadar severek yedim demişti. sonra doktoruna sorduğunda doktoru armudun bir kalsiyum deposu olduğunu söylemiş. düşün, daha önce belki sadece bir kere deneyip sevmediği ve yıllarca ağzına sürmediği bir şeyi, vücut tanımlamış, hafızasına kaydetmiş ve gerektiğinde istemiş. :)
seni bilmem ama benim canim donemsel olarak cok spesifik seyler ceker. bu spesifik seyleri cektiginde de yemeye calisirim, cunku belki vucudum istiyor diye dusunurum. ama bu obezce "canim bunu cekti, hemen yiyecegim" seklinde olmaz. her saniye canim bir sey cekmiyor. (ama ort. her gun bir seyi ceker canim sanirim.)
ben lahmacunu min. 1 limonla yerim. onun icin canim lahmacin cekiyorsa eksi bisey yemek istiyorum demektir, arada yerim.
ya da pasta, hastasiyim. dunyadaki en guzel sey. canim cok cekince yerim.
ya da aci mesela, omletime karabiber koyarim, sebzelerle karistirir, yerim.
sagliksiz boyutlara varmadikca, caninin cektigi seyi yemek lazim.
ve yemek yemekten keyif almayan bizden de degildir. canin sektiginde sapir sapir yicen.