mesela soda içmek istiyor zaten bir şişe içmiş, annesi ikinciye izin vermiyor kız ağlıyor, geçen bizim yanımızda 45dk ağladı sanırım dayanılacak gibi değil. ara ara şiddeti azalıyor ama unutmuyor, kendini yerlere atıyor, şekilden şekile gidiyor bir annesine gidiyor bir babasına. çocuğa istediğini unutsun diye başka şeylerde yapıyorlar oyun vs ama unutmadı. annesi mecburen susturmak için verdi artık.
benim önerim ağladığı zaman görmezden gelin oldu ama annesi "geçen gün onu da denedim ama 2,5 saat ağladı sesi kısıldı artık mecbur yine dayanadım" dedi.
annesini de suçlayamıyorum pek kadın zaten kendi depresyon ilacı alıyor, atanamayan öğretmen sorunları var mutlu değil pek.
şimdi bu aileye sizin tavsiyeleriniz ne olurdu? okumak için kitap vs her şey olabilir. doktor/psikolog/.../psikiyatra gitsinler dışında?
edit: bu arada çocuğun ağlaması yalancı ağlama. zira gözyaşı döküp içli içli ağlamıyor, bağırarak ağlıyor istediği olunca da hemen gülmeye başlıyor. anlaşılmıştır gerçi o ama yine de belirteyim dedim.
cocuklarin dogduklari anda ogrendikleri ilk sey aglayarak stediklerini yaptirtmak.
birakiniz aglasin efenim bunca yillik insanlik tarihinde daha hic aglamaktan olen cocuk gorumemis kayitlarda.
bi kere bastan hata etmisler agladiginda istedigi seyi apmayi. su anda geri almak cok zor ve cok sabir ister. ne kadar aglarsa aglasin istedigi seyin olmayacagini bilmeli. bak 2.5 saat aglamis sonunda elde etmis, demek ki eninde sounda yapilacagini biliyor tabi unutmaz.
ben olsam hak mahrumiyeti uygulamasi baslatrdim. agladigi anda, sahip oldugu sevdgi bisey de elinden alinacak. mesela o gun tv yok, cizgi film yok, en sevdigi oyuncak yok. ne kadar aglarsa o kadar sey kaybeder. ama istikrar cok oemli, anne-baba hem ortak hareket edecek hem de sabirli olacak. 1-2 saat dayanip ondan sonra ay ama sesi kisildi diyip tamam al ne halin varsa gor demek yok.
bu arada trt de super dadi diye bir program var. elestirenler var tabi ki ama cocuk egitiminde zaten tek bir dogru yoktur.
ben gayet basarili buluyorum programi ve taktikleri, yurtdisinda yasarken benzer uygulamalarin yapildigini da bizzat gordum.
aynı yaşta, aynı şeyleri yapan oğlum var. :)
Bu alışkanlığını 2-4 yaş arasında olan ben merkezciliği sona erince bırakacaktır. Bu süreçte denediğimiz şeyler
1. Görmezden gelmek ama bu aynı yerde bulunup görmezden gelmek manasında değil. Bu konuda bir yazı okumuştum. Psikolog kişi; "seyirci yoksa oyun da yoktur" diyordu. Ağlamaya, kendisini yerden yere vurmaya başlayınca yanından ayrılıyorduk. Bir kaç dakika sonra kimsenin olmadığını görünce susuyordu yanımıza gelip ağlamaya başlıyordu. Zaman zaman bu işe yaradı ama bir yerden sonra iş kovalamacaya döndü :)
2. Dikkatini başka yöne çekmek. Tabi bu "aa bak kuş" şeklinde olunca en fazla 1-2 defa oluyor. Daha çok ilgi duyabileceği ya da isteyebileceği başka şeylere dikkat çekmek yine yer yer işe yarıyor.
3. Mantık Tecavüzü. Bu adı ben verdim annesi sık sık uyguluyor. :) Çocuğa neden istediğini alamayacağını mantıksal olarak anlatınca bizim çocuk şöyle bir durup oyuncuklarıyla oynamaya dönüyor. Her çocukta işe yarar mı bilmiyorum.
4. Bu taktik değil ama şu yapılmamalı. Okuduğum kadarıyla aklımda kalan örnek şöyle. Anne çocuğuna hadi şu kazağı giy de dışarıya çıkalım diyor. Çocuk kazağı giymeden çıkmak istiyor. Annesi de giymezsen çıkmayacağız diyor ve çocuk inat edince çıkmıyorlar. Bir süre sonra çocuk annesinin yanına gelip "tamam anne kazağı giyeceğim hadi çıkalım" diyor. Bu durumda ebeveynlerin çoğu "işte istediğimi yaptı" diyerek dışarı çıkar ancak bu en büyük hata imiş. Çünkü sizin istediğiniz değil yine çocuğun istediği oluyor. Ve çocukta istediğim zaman istediğimi yaptırabilirim algısına sebep oluyor. Sonuç bu.
Umarım yardımcı olmuştur az da olsa.
Dayanicak baska caresi yok. Bir kere alistirilmis cunku. Cocuk da limitleri biliyor. Mesela su anda biliyor ki 2 saat aglasa istedigi olucak, onun icin vazgecmez kolay kolay aglamaktan. Cok zor evet cocugun aglamasina bagirmasina kendini parcalamasina seyirci kalmak. Ama inatlasmaya donmus is. Anne sen aglasan da hayir vermiyecegim dese de cocuk inanmayacak cunku biliyor her zaman kazanan taraf o olmus yildirmayi basarmis. Anne konusarak bir seyleri cozmeye calissa da islemez. Pratikte saatlerce aglasa da istediginin olmadigini kendi gozleriyle gormesi lazim. Cok cok zor isi celik gibi sinir ister.
Bilmiyorum dogru olur mu ama agladigi shrecte ikgilenmek yerine agliyacaksan git odanda agla sakinlesince gel konusalim seklinde yetiskinvari bir muamele ise yarar mi? Bu surecte anne de kolay yilmaz sonrasinda da oturup sakinlestiginde konusulur yaptiginin yanlis oldugu. Ama iste ilk varan aglasa da vermemek.
Baska seyle oyalamak o inattaki bir cocugu kesmez farkinda bilincli yapiyor..
Anne kadar babanin da ama isin icinde olmasi gerekir, basacikmak zor oyle bir djrumla.
bence artık çok geç.ayrıca insanlara çocuklarıyla ilgili eleştiride bulunmak da annelerin pek hoşuna gitmiyor çok yakın da olsanız.
@jamalbsf
elbette biliyorum. zaten kendileri yakındıkları için durumdan ben tavsiyede bulunmuştum yoksa haddime değil zaten çocuğum yokken öyle konuşmak. insan 'çocuk bu yapacak bir şey yok' falan diyebiliyor anca :/
istenmeyen davranışı görmezden gelecekler. çocuk isterse 2 saat ağlasın. o gerçek ağlama değil zaten, annesi babası üzülmesin ağlıyor diye. çocuk 45 dakika ağlamış çünkü ne kadar ağlarsa ağlasın sonucunda istediğinin yapılacağını biliyor ve amacına ulaşana kadar ağlıyor. kesinlikle sabretmeliler ve istediğini yapmamalılar. kararlı olduklarını belli etsinler, acır gözlerle bakmasınlar.
bu arada ağlarken başka bir şeye dikkatini çekmeye çalışmasınlar. o anda çocuğu tümden görmeden gelsinler. aksi halde çocuk bi şekilde dikkat çekmeyi başardığını biliyor.
aileye ve komşularına müthiş sabır diliyorum.
Görmezden gelme olayı mantıklı bence,başka şeylerle uğraşıp bulundugu yerden ayrılmak ve istediği şeyin yapılmayacağını belirtmek.
yani yapma etme demek değil,1 kere olmaz diyip devamında sürekli açıklamada bulunmamak.
burada kuralları ben koyarım ahbap tadında:)
1-2 kere bunu yapabilirlerse devam etmez gibi.
çocuk yetiştirmek ne zor,allah kolaylık versin arkadaşınıza.