sanki arkanızdan kuyu kazıyormuş gibi hissettiğiniz çalışma arkadaşlarınız var mı? varsa ne gibi durumlarla karşılaşıyorsunuz ve nasıl tepki veriyorsunuz?
sizce en olması gereken şekilde bu tür ilişkiler nasıl olmalı? hangi durumlarda işten zararlı çıkarız? hangi durumlar daha iyidir?
bilgilendirici cevaplarınız için teşekkürler.
Hepsiyle arkadaş olmaya çalışıyorum ama bu imkansız. Geçen sözlüğe de yazdımdı: (bkz: yönetici/@roket adam) Yapacak bir şey yok. Mümkün olduğunca sade olması lazım ilişkilerin, aman diyeyim. 2-3 tanesi iyi olsun bulunsun, onlar da ofisin en iyileri olsun zaten.
herkesle değil, kritik kişilerle iyi geçinmek yeterli.
politik ve profesyonel olmak lazım. aşırı samimiyet çok kötü sonuçlar doğurabilir. dostlarını da dışarıdan seçmekte fayda var.
Tamamen politik olmak gerekli. Herkesle güzel bir günaydın-iyi akşamlar; gerekmeyen muhabbetlere girmemek; dedikodu yapmamak; hasta olan, bi derdi olan varsa gerektiği kadar ilgilenmek, bir iki gün sonra nasıl oldun diye sormak... Bunlar yeterli. Tabii bunların yanında sen de doğru bir insan olmalısın. Kuyunu kazanlar her daim olacaktır. Profesyonel davranmak, duyguları karıştırmamak şart.
sanal uyku'ya katılıyorum. kilit kişilerle iletişimi biraz daha sıkı tutmak gerek. diğerlerinin ise hepsine aynı mesafede yaklaşmaya çalışılmalı bence.
Her zaman belirli bir mesafe koyarım. İş saatleri dışında iş arkadaşlarımla görüşmemeye dikkat ederim.
Şu anda çalıştığım insanlar iş hayatımda görebileceğim en orospu çocuğu insanlardır. uzak durmaya ekstra özen gösteriyorum.
ilk çalıştığım yer küçük bir aile şirketiydi. çok ileri arkadaşlık ilişkileri geliştirdik. ikincisi kurumsal büyük bir firmaydı. öğle arası muhabbetleri haricinde konuşmuyorduk, herkeste birbirine karşı resmiyet vardı. şimdiki global bir firma millet birbirini sikmeye fırsat kolluyor.
iş arkadaşlıkları ilişkilerinde yapılacak en büyük hata özellikle yöneticilerin ve çalışma arkadaşlarının arkasından konuşmaktır. ters bir durumda söylediklerinizin hepsi önünüze dökülür.