birincisi nickini her gördüğümde gülümsüyorum..
liseyi bile kazanamayacağımı sanıyordum zira tembeldim, notları iyi olan tembellerden.. ilçe ve ilde derece yapmıştım da herkes şaşırmıştı..
Sigarayı bıraktım,sigaradan kurtuldum.
henüz başaramadım. başarınca söyleyeceğim.
ya madem sordun. içimi dökmek istiyorum. çocukken hayal bile edemeyeceğim, almanya'da a sınıf profesyonel bir orkestranın sınavını kazandım ve 6 ay çalıştım. geri dönünce hedef medef kalmadı...
türkiyedeki bütün hayatımı çöpe atıp yurtdışına çıkmayı başardım. yeni hedefim de geri dönmek zorunda kalmamak.
başardım ama oldurmadım.keşke başaramasaydım şu an mutlu olacaktım.
neyse boün
ben, yürürken göbeği iki adım önden giden, kahvaltıda kolayla pizza yiyen adam, ciddi ciddi brad pitt'in fight club'daki hali olcam galiba. çok az kaldı.
üniversiteyi (devlet) hiç dersaneye gitmeden ve cidden hiç çalışmadan kazandım.
öylesine girmiştim, hiç umut olmadığını düşünüyordum.
"altından nasıl kalkacağım?" diye düşündüğüm maddi yüklerin altından sadece kendi kazandıklarımla kalktım.
öyle çok aşırı bir şey yok yani.
Daha başaramadım öyle bişi. Senin var mı?
şu ana kadar bi bok başarmadım kanımca. fakat umuyorum ki başaracağım.
bi şeyler başardım, benim için çok önemli olmayan şeyler ama büyük şeyler. beni pek mutlu etmiyor açıkçası. ama birkaç seneye kendim için bir şey başarmayı planlıyorum.
5'te yatıp çevirimi yetiştirmek üzere 6'da kalkabildiydim :) kendime inanamıyorum gerçekten :)
saat 12 de kafayı yastıga koydum.saat 9 30 da sınavım var.heyecandan 1 dakıka bıle uyuyamadan sınava umutsuzca gırdım ama kazandım.artık nasıl odaklandıysam uyku muyku dınlemeden sınava gomuldum.turp gibiydim.baska da basardıgım birsey yok su ana kadar.
ortaokuldayken belediye başkanının olduğu bir salonda kendi yazdığım bir yazıyı okumuştum. üçüncü sınıftayken sınıfımızın yıl sonu gösterisinde sunuculuk yapmıştım.
bu tip şeyler hala inanılmaz geliyor, "oha lan nasıl becermişim" diyorum. ama bunları yaptığım için kendimle gurur duyuyor değilim. aksine, basit olması gereken şeyleri gözümde büyüttüğüm için kendime kıl oluyorum.
velhasıl, imkansız göründüğü halde başarabildiğim hiçbir şey yok aslında. garip bi şeyler söyledim şu an ama anladınız diye tahmin ediyorum.
bişey başarmadım ama eksikliğini çok hissediyorum. mesela yarım bıraktığım eğitimim açıktan tamamlamaktayım. banka müfettişliği de hedefim.
iki okulumdan da birincilikle mezun olmam, princetonda bir hocayi mulakatta kafalayabilmis olmam, tez jurimin cok iyi gecmesi, platonik takildigim insani sevgiliye cevirmem benim icin imkansiz seylerdi.
bir de, koskoca mekanda gormeden ciplak ayaklarla koca bir akrebin ustune basmam imkansizdi ama oldu.
- adam oldum (ne demekse...)
- uçak kazasından kurtuldum
- başka bir ülkeye yerleştim
- bir hastalığı yendim
- dünyanın en ücra yerlerinden biri olan ve en çok gitmek istediğim yere gittim
- ölmek üzere olan bir köpeğin hayatını kurtardım
not: aslında bikaç kere ölümden döndüm. başka duyurularda anlatmıştım bunları.
not2: daha imkansız gibi duran hedeflerim var ama hayat yordu artık gibi...
şu fotoğrafları gördükten sonra her şey mümkün diyorum :)
before:
www.haberself.com 
after:
www.haberself.com
Annemin beni doktorsuz ebesiz kendi kendine, allahin sktir ettigi bir yerde doguramamasi ve upuzun saatler sonunda ise mor renkte dogmam. Herkes iyi ihtimalle engelli olacagimi dusunurken normal olmam.
yalnızlık, bildiğin yalnızlık, sıfır
hepsi tam uymasa da
- sigarayı bıraktım
- 100 kilodan 80 kiloya düştüm, her gün bisikletle 52 km yol yapıyorum
- okul puanının yarı yarıya kesildiği zamanlarda meslek lisesi çıkışlı olarak dersaneye gitmeden boğaziçi üniversitesi'ni kazandım.
üni. kazanıp istanbula geldim, mutsuzdum ama, sevemedim bölümü.
sonra aileme dedim ben bu yıl da çalışsam sınava, bakın bu bölüme girmek istiyorum, %50 burslu ama şu kadarcık para, yaza kadar biriktiremez misiniz acaba?
yok dediler. yıkıldım emenike, parasızlıktan aç uyuduğum günler bile olmuştu ama daha az koymuştu.
okulu bıraktım, yurttan ayrıldım, işe başladım, maaş almaya başladım, kötü ama "benim" olan bi eve çıktım, zam aldım, daha iyi bi eve çıktım, sınava çalıştım, kazandım,
bunların hepsini de aileden habersiz yapıp yazın çat diye "bakın ben para kazanıyorum, sınavı da kazandım, nolur bak ateşleyin okul parasını bi seferlik" diyince kabul ediverdiler.
şimdi okulun parasını kendi cebimden tak diye verebilir hale geldim. bir yılda kendime hayat kurmuş oldum bir nevi.
kaldı ki çok çekingen, bir şeylerin peşinde koşturmayan hantal herifin tekiydim.
sen kalk adana'dan gel, rus dili okumaya istanbul'a yerleş, 1 yıl sonra web programcısı olarak geçinmeye başla. fiuu.