resimlerle, hep yaptığımız aktivitelerle
bi 'karıııı' diye seslenmem yeterdi lan. valla bak.
frontal lobuna elektriksel uyarılar yollardım
elımde bıra sıselerını gostererek tabı kı
beni nasıl tanıdıysa en baştan, tüm hatalarımla ve olumsuz taraflarımla tanıtırdım yeniden.
beni hafızasını yitirmeden önce de o hatalarımla kabul ettiyse, bunu tekrar öğrendiğinde de kabul edecektir. etmezse de canı sağ olsun, çünkü ben ona kendimi anlatacağım. yanlış bir bilgi vermiş olmayacağım.
haaa, onun beni hatırlaması için neleri kullanırdım bunu düşünecek olursak, sanırım sevgilime yazdığım şiirler beni ona hatırlatamıyorsa, bu dünyada başka hiçbir şey beni ona hatırlatamazdı.
fifty first dates dışında bu konuya the vow ve hepimizin bildiği eternal sunshine of the spotless mind filminde değinmişler.
hatırlatmaktan çok kendimi yeniden tanıtırdım. beni tanıdıkça hatırlayabilir veya hafızası hiç yerine gelmez ama içinde yine bana karşı benzer duygular filizlenebilir.