bir eşya alacaksam ya da ne biliyim en basitinden temizlik yapacaksam mesela eğer en dip köşelere kadar pırıl pırıl olmayacaksa rahatsız oluyorum, o iş sanki hiç yapılmamış, eşyayı da boşa almış gibi düşünüyorum. kendi kendime zehir ediyorum hayatı.
nasıl kurtulabilirim bundan, benzer hisler yaşayanlar var mı?
ileride kaygı bozukluğuna hatta panik atak olmana yol açabilir. eğer seni rahatsız edecek düzeyde ve kontrol edemiyorsan psikolojik yardım almalısın.
aynen ya ben temizlik aşamasında değilim galiba henüz ama bir şey satın aldığımda ya tam istediğim gibi olacak ya olmayacak. olana kadar beklerim almam yani. ve almadan önce günlerce araştırırım.
2 senedir bot ve deri mont almadım mesela acayip ihtiyacım olmasına rağmen. evime eşya bile almıyorum bazen daha sonra istediğim gibi olanı alırım diye.
"en iyi" kavramını sorgulayarak başlayabilirsin. bir şeyin en iyi olup olmadığına nasıl karar veriyorsun, bu kararı verirken nelerden etkileniyorsun. göreceli bir kavram bu. bakış açını değiştirdiğinde, gerçekten "iyi" olduğunu düşündüğün şeyi çözdüğünde rahatlarsın bana kalırsa.
+1
ben de böyleyim.
ya hep ya hiç, ortam yok, muallak işleri sevmiyorum. muallaktaysam harekete geçemiyorum, bu bana çok şey kaybettiriyor lakin karakterim bu.
bir eşya edineceksem 250 tane yer gezerim içime sinmediyse bedava verseler almam, bulana dek günlerce hatta aylarca gezerim öyle alırım.
satın aldığım hiçbir şeyi "neyse ya bu da aynı işi görür" diyerek almadım.
bir +1 de benden
az önce beğenene kadar canımın çıktığı cupcakeli kavanoz siparişim geldi kavanozlardan biri kırık ve markafoni değişim yapmıyor iade edin diyor. ben onları beğenip karar verene kadar nasıl uğraşmışım şimdi biri kırık olduğu halde iade edemiyorum. çünkü en iyisi oydu daha iyisini bulamicam.
en çok da ders çalışırken zorluyor, yeterince çalışacak zaman yoksa ya da başaramicağını düşündüysen baştan bırakıyorsun.
hayatı kendinize zehir etmiyorsunuz, çünkü o "hayat" dediğiniz şey yani özel olarak sizin hayatınız dediğimiz zaman, siz ile var olur,sizin karakteriniz, özellikleriniz, kusurlarınız ve takıntılarınızla var olur, aksi takdirde başkalarının belirlediği ideal hayata imreniyor olursunuz.
nacizene fikrim, bu takıntılarınız, etik ve ahlaki sınırlar içinde ise, sizden başka kimseyi rahatsız etmiyorsa bunlara alışmanız bunlardan kurtulmanızdan daha kolay ve faydalı olabilir. yine de emin değilim, sadece olabilir diyorum.
özet olarak, bu mükemmelliyetçiliğinizi devam ettirin, başkalarından aynı özeni ve eforu beklemeden yaptıklarınız ve yapacaklarınız ile gurur duyun. bence sizin gibi insanlara da gayet ihtiyaç var:)