Lise döneminde bu mantıkla uzun süre kişisel gelişim kitapları okudum. Sonra hepsinin birbirine benzeyen safsatalar olduğunu anlayınca onları da bıraktım.
Şimdi özdemir asaf'ın aforizma kitabı kırılmadık bir şey kalmadı'yı okuyorum. Ancak uzun süre oturulup okunacak bir kitap değil. Boş vaktim de çok. Napim ben? Nasıl bir türe yöneleyim? Ne bok yiyim bu siktiriboktan derdimle?
hayat bir görev değildir. keyif almak da bir faydadır.
gerçek olayları anlatan kitaplar oku sende. tarih kitapları vs gibi.
yani sana bişey kazandıracak tek kitap türü kişisel gelişim kitapları değil ki. felsefe, sosyoloji, psikoloji, tarih temalı okumalar yapabilirsin mesela, ya da şiir okumak. bence çok da "fayda"sını görürsün.
Felsefe kitaplarım vardı onları getiremedim.
Sosyoloji ve psikoloji temalı ne önerirsiniz? Tarih de sevmiyorum
hiç bir şey olmasa prangatist yerine pragmatist yazmayı öğrenirsin, öyle düşün.
popülist olacak ama kürk mantolu madonna'yı da çok beğenmiştim. kendime birşeyler kattığını da düşünüyorum. bunun gibi romanlar çok vardır aslında. kendimle çelişir gibi oldum biliyorum
Telefondan yazıyorum boşu boşuna moderatorleri yoracaksın zeki insan
mesela hem roman hem de sosyolojik ve psikolojik, ve de dil felsefesi temalı george orwell - 1984 var; yevgeny zamyatin - biz önerebilirim. Yani imla kurallarına anlamsızca takık insanların obsesifliğinin sebepleri hakkında da fikir verir örneğin. Dilin ve kullanılışının ne kadar "önemli" olduğuna ve sosyolojik-psikolojik süreçlerdeki yerine dair. Bence ludwig wittgenstein da ilgi çekici ve çok şey katıyor insana.
ali şeriati - ideallerin yenilgisi de önerebilirim. dinler tarihinin tarihte ve günümüzdeki ve de gündelik hayattaki toplumsal yansımaları üzerine.
Noam chomsky - medya gerçeği.
Jean baudrillard - tam ekran.
Ben de aynı kafadayım. Sırf bu nedenle psikolojiye ilgim olduğu için Akademik kaynaklara yöneldi, onları okuyorum.
sanat eserinin kişiye bir katkı sağlamadığını zannetmek de ilginç bir hastalık. Bence oku bütün bu dogmatik düşüncelerini bir kenara bırakıp. Zamanla anlarsın ne kadar saçma bir düşünce içinde olduğunu.
iyi de kitaptan alacağın şey direkt bilgi olmak zorunda değil ki. çok yanlış düşünüyorsun.
kazandığın bakış açısı, sosyal zeka, genel kültür, kelime haznesi vs vs onalar fayda değil mi?
Roman dediğin şeyler de filmler gibi.
1) izleyip çok muhteşem zaman geçirip bir yıl sonra bir bok hatırlamayabilirsin (hollywood)
2) izleyip, hayatını gözden geçirebilir, hayata bakış açını değiştirebilir, en kötü ihtimalle hayatında bazı şeyleri sorgulayabilirsin.
romanlar da böyledir. dan brown falan okurken eğlenirsin. sürükleyicidir. ama üç yıl sonra sana ne kattığını bilemezsin.
carlos fuentes, jose saramago gibi adamların kitaplarını okursan hayattaki bir çok şeyi sorgulamaya başlayabilirsin. illa doğrudan bilgi veren bir kitap okumak zorunda değilsin. zaten bu tarz yazarların olmasının sebebi budur. doğrudan bilgi veren yüzlerce kitap var, demokrasi ve devlet teorileri üzerine bir ton kitap var. içleri bilgi dolu ama alıp okuyasımız gelmez. fakat saramago'nun körlük ve görmek kitapları devlet, demokrasi ve özgürlükler üzerine muhteşem kitaplardır ve çok da harika kurguları vardır. dolayısıyla eğer amacın bir şeyler öğrenmekse dan brown falan yanlış tercih.
o romanları okumak kötü demiyorum yanlış anlaşılmasın. ben de o "bestseller" denen popüler kültür romanlarından okurum çok. fakat onlardan beklentilerim farklıdır.
romanlardan hiçbir şey kazanmadığını düşünüyorsan okuduğun şeyleri tekrar gözden geçir bence. aynı şeyleri tekrarlayan sikik kişisel gelişim kitaplarından çok daha fazla şey öğretir romanlar, faydasız falan değildir hiçbirisi. okumanın hiçbir türü faydasız değil.
hayatın gerçekçiliğinden uzaklaşmak için fantastik kitaplar okusan? hayat zaten bayık hiç değilse heyecan gelir değişik hisler tadarsın.
@godsparticle +1
Saramago-Körlük, bazı cümleleri defalarca okudum,çok değişik anlamlar çıkardım,Siz de önermiştiniz zaten,dediklerinizde haklısınız.
önemli olan yolda olmak. bu gerçeği hatırlarsan bi çok şeyden zevk alırsın kitap okumak da dahil.