Ben benimkilere samimi davrandığımda bana olan saygıları giderek azalıyor.
Samimi olmayınca da kendimi rahat hissedemiyorum.
Böyle rahat davranabileceğim birlikte gülüp eğlenebileceğim benim en kötü hallerimi bile bilen ama bana yeri geldiğinde saygısını da gösteren bir müessese yok mu bu dünyada ?
O zaman samimilik yapacağın kişileri iyi seçmelisin.
Belki de çok sulusundur, hani çok konuşan, geveze tipler olur da lafı pek dinlenmez ya da saygı duyulmaz ondan da olabilir.
Ya da onlar sana göre fazla uyanık ve çakaldır. Daha çok tuttuğunu kopartanlardandır. saygı duyulmamasını buna bağlarım ben en azından gözlemlediğim.
Herkese samimi davranmaya çalışıyorum sevdiklerime de sevmediklerime de. Pek hayal kırıklığına uğramadım diyebilirim bu konuda. Samimiyetten kastım içimden geldiği gibi, hissettiğim gibi.
Ben hiç tanimadigim insanlar dışında herkese cok kaba ve sert davranıyorum, samimiyet arttıkça daha acımasız oluyorum. Buna rağmen bir iki tane de olsa cok güzel arkadasim var. Ha bu sertlik ibnelikten degil, patavatsizliktan hiç degil, hissettiğim her şeyi dile getirebildigimden. Bu da insan kaybetmekten korkmamakla alakalı.
