ek soru (isteyen bu konuda da fikir verebilir): üstelik bu kişiyle bütün gün aynı odada çalışıyorsanız.
edit: o ayrıldı, ama haksızlık yaparak. suçunu biliyor yani.
-+-gönül işi değil, fikir almaca.
ilk zamanlar olur öyle. niye ayrıldığını unutmayacan bi kere. ha bi halt yediysen o yüzden ayrıldıysanız suç sendeyse ağla o zaman haline...
ondan nefret edecek bir sebep buluyorum. bana fazlasıyla yetiyor.
gelemiyoruz, yani ben gelemiyorum. aylarca hem de. elimde ne var ne yok bırakıyorum öylece yere. ayrılık sebebine de bağlı oluyor tabii bu. o süre zarfında insanlar geçer diyor, alışırsın diyor, inanmıyorsun. ama zamanla geçiyor. ben atlatabiliyorsam, ki ileri derecede bir obsesif kompulsifim, herkes yapabilir bunu. öyle söyleyeyim.
neden ayrıldığınızı unutmamak doğru bir öneri, evet. bir şeyler hep taze kalıyor, sonra siz onların hala taze olduğunu zannediyorsunuz ama bir gün bir anda ardınızda kaldıklarını görüyorsunuz. kapanmamış bir hesabınız oluyor hala, ama kapanmış gibi yapmayı öğreniyorsunuz.
görmezlikten gelmek, yaşanılan her şeyi reddetmek bende işe yarıyor. en azından daha kısa sürede hayata tekrar geri dönebiliyorum. tavsiye ederim. bir de, kişinin kendi kendine yetebiliyor olmasını sürekli tekrar etmesinde de fayda var.
ama bu söylediklerimden sonra size verebileceğim en içten ve en büyük tavsiyem ise, kalbinize bu konunun kapandığını söyleyin. ve öylece de kalsın. o zaman kesin geçiyor.
Adam gibi oturup acını çek. Unuttum diye kandırma kendini. Sonra hayat vs.. unutulur.
hayatinin merkezine onu koymayinca, kendi hayatinin da var oldugunu bilince, kendi onceliklerini, kendi planlarina onem verdiginde boyle seyler olmuyor.
Butun planlari bi insana gore yapamazsin. Yaparsan dagilirsin.
Oncelik kendin olacak. Ondan sonra, kotu hareketlerini haksizliklarini dusunup sogurum.
öncelikle (bkz: bir insanı öldü kabul etmek). (başlık boş, doldurun olm :( )
bir ileti paylastim'ın dediklerinin çoğuna katılıyorum. Bu ilişkinde ne hata yaptın veya neleri daha iyi yapabilirdin hep bunları düşün. Suçlu olan zaten belliyken daha fazla suçlu olduğunu düşünüp sinir stres yaparak sadece kendini yıpratırsın. Zaten kendini olaylardan çıkarılabilecek derslere odaklarsan baya kendine geliyorsun.
Aynı odada çalışmaya gelince, yukardaki bkz onun için. İşini etkilemesin, küsmüş gibi de davranma ama iş dışında herşeyde o yokmuş gibi davran derim. O da bir yere gitti diye gitmemezlik yapma, git ama onu görme. Aynı iş ortamındaki insanlarla da onun hakkında konuşma.
Ben daha dun ayrildim, dun gece zil zurna oluncaya kadar icmisim bugun 11de ise gittim uyanamamisim okadar aramislar alarm vs. Bilmiyorum ne bok yiyciyim.
Üzücü.