İstanbul'daysanız şu arkadaşı en azından geçici olarak -iyileşene kadar- sahiplenebilirsiniz:
www.eksiduyuru.com
hem bu sürede belki evdekiler de yumuşar, kabullenirler kediyi.
klasikko,ankara'da yaşıyorum.o kadar katılar ki İstanbul'da da olsam alamazdım.ailemi ikna etmenin bir yolunu bulmam lazım.
katılarsa yapacak bir şey yok. yarın bırakacaksanız bugün hiç almamak daha iyi. kendi evinizin olmasını bekleyeceksiniz ama bu sırada sokaktakiler için bir şeyler yapabilirsiniz, bahçenizde bakabilirsiniz vs.
Kendi evin olana kadar ertele bu isteği. Yoksa hem sen uzulursun hem kediye eziyet etmis olursun.
ikna edemezsin, çünkü onların endişelendikleri şeyler mutlaka olacak. onlar da önünde sonunda kediyi evden göndertecekler sana.
olan kediye olacak, eve alışmışken başka bir yerde, muhtemelen sokakta bulacak kendini..
o yüzden kendi evine çıkana kadar alma derim ben.
Bizimkiler de hiç sıcak bakmıyordu, hele annemin aklının ucundan geçmezdi evde kedi besleyeceği. Onlar 15 günlük tatildeyken, sokakta yavru kedi görüp sahiplendim. Tabi eve geldiklerinde kavga kıyamet bitmedi. Şimdi 5 ay oldu. Annem kucağına alıp seviyor hatta neredeyse iyi getirmişsin diyecek. Yani demem o ki bazen ne kadar karşı çıksalarda daha sonradan alışabiliyorlar ama önceden ikna etmenin yolu yok.
ölür üzülürüz
bu bir bahane filan degil... tokat kimin, kirbac kimin bi gercek... ailenin ferdini kaybetmis kimin oluyosunuz...
kediyi eve al. inanmazsın 5-6 senede alışıyorlar. onlar da sevmeye başlıyor.
bu kadar sevgin ve sabrın varsa hiç durma :)
mea maxima culpa,ben özellikle,hasta ya da engelli kedi almak istiyorum.sokakta yaşamaları zor çünkü.ama öyle bir kedi alsam iyice çıldırırlar.çok üzülürler kediye.tedavi ettiririm mutlaka ama yine de ''k''dediğim anda deliriyorlar :)
işte bu işler çok zor onu anlatmaya çalıştım.
sevmeyen, istemeyen çok zor alışıyor. iradeli olmanız lazım. bu işlerin zor olduğunu söylemiş miydim? bende ne hikayeler var.
ama yine de birkaç haftada da alışabilirler. belli mi olur
eğer senin gibi merhametliler ise sokaktan erişkin bir kedi alabilirsin, bir süre denersiniz, olur da evden gitmesi gerekirse sokağa alışkın olduğu için başının çaresine bakar bi şekilde sokağa dönünce.
ama sokağa alışkın büyük bi kedi olması lazım. zaten hasta veya engelliyse evde çok sorun çıkarmazlar.
Bizim kedimiz vardı eskiden, kanser oldu 13 yaşında kaybettik. ondan sonra annem bir daha eve hayvan almam diye tövbe etmişti. ama ben kuduruyodum hayvan diye, neyse.. bi gün duyurudan kedisine geçici bir ev arayan biriyle konuştum, kediyi eve aldım geçici olarak. ondan sonra annemin düşünüceleri değişti. bağlanma korkusu geçti yani, şimdi çocukluk hayalim köpek aldım.. annem keşke daha önce alsaydık bunu diyor.. ama kendisi hayvanları çok sever oldum olası zaten..
bu arada bir duyuru vardı, hasta bir kediyi bir süre evinde misafir etmek isteyen birini arıyorlardı.