çok kısaca özetlersem işler şöyle yürür: sen enstrumanına çalışırsın. senelerce çalışırsın. başlarda bar işleri çalarsın. çevreni genişletmeye bakarsın. pratiği boşvermezsen hep çalışıp hep çalıp hep kovalarsan iyi bir sanatçıyla çalabilirsin. yahut kendi projeni oluşturcak zemin hazırlayabilirsin. fakat türkiye'de tüm sanat dallarında olduğu gibi müzikte de piyasa çok acımasız.
yurtdışı konusu ise imkansıza yakın. amerika'daki en prestijli davul okullarına kabul alan çocukların neredeyse tamamı senden 5-6 yaş küçükler. yani adamlar çok fena çalıyor ve çok fazla çok fena çalan adam var.(üniversiteye yeni başladığını varsayıyorum). yine de burada büyüyüp berklee falan kazanıp sonra da amerika da davul çalan bir iki isim var. engin kaan günaydın mesela. yahut cengiz baysal ı bile sayabiliriz -şu an burada olsa da- . neyse senin konuya yaklaşımın biraz fazla optimist olmuş o yüzden bunlardan bahsettim. ama dediğim gibi belli de olmaz kafaya koyarsın 2 sene boyunca günde 10 saat davul çalışırsın, gelirsin bir yerlere. imkansız değil. ama işin özünde iyi bir grupta iyi bir davulcu olmanın yolu senin kendini enstrumanına ne kadar adadığından geçiyor.
not: ben de çevre mühendisliği mezunu bir davulcuyum. şu anda ikinci üniversitede müzik kompozisyonu okuyorum. o yüzden soruna cevap veresim geldi. biraz da içimi döktüm. piyasa acımasız birader. müzisyen olmak istiyorsan müziğine çalışacaksın. kolay gelsin :)
