Merhaba arkadaşlar benim sorum biraz tavsiye almak üzerine kurulu. Tekirdağ'da ikamet etmekte ve dil eğitiminden sıkılmış bir insanım. Eğitim falan filan maalesef turizm üzerine inşaa edilmiş durumda ve pek de sıcak bakmadığım bir dal.
Hep bir tiyatronun perde arkasında, İstanbul'da mütevazi bir yaşam düşlemişimdir. Dekor mekor işte klasik, basit. Bürokrasiden, haksız hiyerarşiden haz etmeyen birisi için turizm gibi tamamen sömürü üzerine kurulmuş bir meslek sinir bozucudur. Otelde; tipine, giydiklerine, orana burana karışan üstün şutlanınca yerine senin geçtiğin; sonra da sana her üstünün yaptığı eziyeti, altındakine yapmaya adapte olduğun bir ortam içinde bulunmak mutsuzluğun ana nedenidir, ebeveylerimden biliyorum. Oteldeki, şirketteki vb yerlerdeki kişilere baktığınızda hepsinin mantar gibi tek düze türediklerini görürsünüz. Sakal sorundur, küpe sorundur, saç sorundur, dövme sorundur, başka bir şeyle uğraşmak sorundur, üstüne cevap vermek sorundur, para kazandırmamak sorundur, daha fazla para kazanmayı istemek sorundur... Mizacım uygun değil buna. Diyebilirsiniz, "Biz yapınca oluyor da sen niye yapamıyormuşsun, tek aykırı sen misin?" diye. Ama bende beyaz yakalı olmak için en önemli şeyler eksik: dirayet ve hırs. Bu ortama ayak uydurabilenler günün birinde orda yazlık, şurada ev, iki araba, özel okullarda okuyan çocuklar gibi şeyleri edinebilecekleri paraları kazanabilirler. Ben kazanamam, bir sahaf sahibi olarak takılabilirim mutlu şekilde hayatımın sonuna dek, ne batarak, ne de çıkarak. Sadece ben o özelliklere sahip değilim.
Tam tersi, bir sanatçının hakettiği saygıyı yatay hiyerarşik düzen üzerinde göstermek egoyu da besler. Bir Ferhan Şensoy'un çalışanı olmak, hiçbir şey yapmasan dahi provalarda canlı görmek ne olursa olsun harika bir duygudur eminim. Sadece sahnede izleyince, kitaplarını okuyunca ve eski oyunlarının kayıtlarını tekrar ve tekrar izleyince bile gözde devleşiyor. Ortaoyuncular'ın dekorlarını taşımak bile zevktir de mümkün olacağını sanmam.
Kısaca bu istek olarak kalacaktır içimde biliyorum. İstanbul'da aç ama mutlu yaşamak isterdim. Gerçekleştirmek için de n'apabilirim, bilmiyorum. Nerede başlar, nerede biter onu da bilmiyorum. Belki de birisi beni gazlar da tası tarağı toplar giderim diye ümit ediyorum.
Ama tek bir şey var ki, kendi geleceğimden mutlu olamayacağımdan korkuyorum.
Hep bir tiyatronun perde arkasında, İstanbul'da mütevazi bir yaşam düşlemişimdir. Dekor mekor işte klasik, basit. Bürokrasiden, haksız hiyerarşiden haz etmeyen birisi için turizm gibi tamamen sömürü üzerine kurulmuş bir meslek sinir bozucudur. Otelde; tipine, giydiklerine, orana burana karışan üstün şutlanınca yerine senin geçtiğin; sonra da sana her üstünün yaptığı eziyeti, altındakine yapmaya adapte olduğun bir ortam içinde bulunmak mutsuzluğun ana nedenidir, ebeveylerimden biliyorum. Oteldeki, şirketteki vb yerlerdeki kişilere baktığınızda hepsinin mantar gibi tek düze türediklerini görürsünüz. Sakal sorundur, küpe sorundur, saç sorundur, dövme sorundur, başka bir şeyle uğraşmak sorundur, üstüne cevap vermek sorundur, para kazandırmamak sorundur, daha fazla para kazanmayı istemek sorundur... Mizacım uygun değil buna. Diyebilirsiniz, "Biz yapınca oluyor da sen niye yapamıyormuşsun, tek aykırı sen misin?" diye. Ama bende beyaz yakalı olmak için en önemli şeyler eksik: dirayet ve hırs. Bu ortama ayak uydurabilenler günün birinde orda yazlık, şurada ev, iki araba, özel okullarda okuyan çocuklar gibi şeyleri edinebilecekleri paraları kazanabilirler. Ben kazanamam, bir sahaf sahibi olarak takılabilirim mutlu şekilde hayatımın sonuna dek, ne batarak, ne de çıkarak. Sadece ben o özelliklere sahip değilim.
Tam tersi, bir sanatçının hakettiği saygıyı yatay hiyerarşik düzen üzerinde göstermek egoyu da besler. Bir Ferhan Şensoy'un çalışanı olmak, hiçbir şey yapmasan dahi provalarda canlı görmek ne olursa olsun harika bir duygudur eminim. Sadece sahnede izleyince, kitaplarını okuyunca ve eski oyunlarının kayıtlarını tekrar ve tekrar izleyince bile gözde devleşiyor. Ortaoyuncular'ın dekorlarını taşımak bile zevktir de mümkün olacağını sanmam.
Kısaca bu istek olarak kalacaktır içimde biliyorum. İstanbul'da aç ama mutlu yaşamak isterdim. Gerçekleştirmek için de n'apabilirim, bilmiyorum. Nerede başlar, nerede biter onu da bilmiyorum. Belki de birisi beni gazlar da tası tarağı toplar giderim diye ümit ediyorum.
Ama tek bir şey var ki, kendi geleceğimden mutlu olamayacağımdan korkuyorum.
İstanbulda mutlu yaşanmıyor bro. Yorgunluktan ölmek istiyorsan gel tabii.
roket adam
önce gel sonra düşünürsün-düşünmeye başaldığında bi bok yapamıyor insan.
ama illa nitelikli tavsiye istiyorsan sevmesen de istanbul da bir otele at kapağı ve o esnada istanbulu,insanları,trafiği ayrıca yapmak istediğin iş i araştır.
jamswety
Gerçekleştirmek için yapman gereken tek şey sadece harekete geçmek.
reyals
1