ne oluyor? kalktıktan hemen sonra ayılmak için ritüelleriniz var mı? su içmek gibi? nasıl geçiriyorsunuz ilk 10 dakikayı?

her sabah dinç kalkabilenler ve 6-7 saat uykudan fazlasını istemeyenler, çok mu mutlusunuz? sigara içerken yapılmıyor mu bu?


 

alarm müziğini eye of the tiger yapıyorum. hem kalkmaya hem kalkar kalkmaz spora teşvik ^^

HasanK

acayip mutluyum gece 3'te yatıp sabah 9'da kalkıyorum..tüm gün benim ohh mis..sigarayı da bilmiyorum hiç içmedim..

motivasyon genellikle işler,güçler..

dedim dedim de kime dedim

ben 6'da kalkıp sahilde koşuya çıkıyorum yarım saat. sonra duş kahvaltı derken gün başlıyor zaten. bir süre sonra robota başlıyorsun zaten ve öyle ekstra bir mutluluk yok. sadece daha motive ve enerjik hissediyorsun.

sigara içiyorum,kebap sonrası çayla beraber verdiği keyfi orgazm sigarası alabilir sadece

GibsonRules

- uyanmam gereken saatten on beş dakika öncesinden başlayan iğrenç müzikli alarmlar
- kalkınca direkt yüzümü temizlemek (yüz temizleme jelinin yüzümde bir müddet kalması gerekiyor, hemen kalkmazsam yüzümü temizlemeden çıkmam gerekiyor ki aksatınca da gıcık oluyorum)
- bugün ne giysem tadında kombinasyonlar oluşturmak (sabah sabah ne giyeceğim üzerine düşünmek zihnimi açıyor)

haftasonları için de:
- spora gideceğimi ve spor yapınca mutlu olacağımı düşünmek

not: sigara içmiyorum.

knight of cydonia

benim motivasyonum kahvaltı valla. gece uyumadan önce bile kahvaltıyı düşünüp mutlu oluyorum, sırf kahvaltı için erken kalktığım oluyor. yüzümü yıkamam ayılmama yeter genelde. ama spor günleri daha bir istekli uyanıyorum hakikaten.

mayaa

hiç motivasyonum yok desem yeridir. mümkün olsa o yatakta 2 saat tavanı izlerim. şöyle -muhtemelen sağlıksız- bir şey yapıyorum: yatmadan önce çok su içip sıkışmış bir şekilde kalkıyorum, klozette uykulu uykulu oturarak 5 - 10 dk harcıyorum. yüzümü soğuk suyla yıkayıp dişlerimi fırçalayınca tekrar yatma ihtiyacı hissetmiyorum.

falafila

beceremiyorum, olmuyor,bütün gün yorgun dolanıyorum bayadır da böyle. öğrenciyken iyiydi sabah derslerine gitmezdim. şimdi iş hayatı limitleri sonuna kadar zorluyorum geç gidiyorum. bazı günler hariç tabi. yarın 8'de laboratuvarda sorumluyum seve seve orda olacam, bakalım yine hangi psikopatlıklar bekleyecek bütün gün beni. böyle hayatın

intihar etsem de kendime gelsem

basit bir şey olarak görüyorum, zor değil.kendime zorlaştırmıyorum, mutlaka perde be pencereyi açıp gökyüzüne bakıyorum o kadar. Her gün uyanıyoruz, ölmediysek mutlaka uyanacağız zorlaştırmanın anlamı yok.

rn
1

mobil görünümden çık