mesela ertesi gün bi arkadaşımla buluşacağım. yatınca sürekli buluşunca ne konuşurum ne yaparım diye düşünüyorum. hatta hayali diyaloglar oluşturuyorum.
1 sene sonrası için yaptığım konuşmalar var.
kafamdaki konuşan ben hiç susmuyor. hepsinde de farkında olmadan oluyor. birden ben napıyorum ya diyorum.
herkeste oluyor mu böyle bende mi sorun var?
bende de var aynısı normaliz bence.
normalsin.
Bende genelde iki uc kisi konusuyor
Hepsi de benim.
Ben de yapıyorum, hatta ikili konuşmada o kadar konuşmuyorumdur. Hatta bazen kaptırıyorum, hayalimdeki cevap ağzımdan sesli olarak çıkıyor.
uykuya dalmadan önce oluyo bana da. normaliz normal.
o sırada hayatımdan memnunsam konuşmam, yok eğer beklediğim/istediğim ama elde edemediğim bir şey varsa bol bol düşünür, konuşurum.
ben kendimi azarlayıp daha sonra diğer kendimle yine kendimi göt ettim bi kere. Tartıştım felan.
aynısı bende var fakat ben hiç "ben napıyorum ya" demedim. demem de. inanılmaz zevk duyuyorum bundan.
ohooo o bişey mi. Ben karşımda biri varmış gibi dakikalarca konuşuyorum tartışıyorum.Dimi ya dediğim bile oluyor. o derece.
Sorun yok. Bende yapıyorum gece uyumadan.
yapıyorum ama yapmamaya çalışıyorum zira kafamda kurduğum senaryo ile gerçekleşen çok ayrı oluyor.
Seninki yine iyiymis;kendimle kavga ettigimi bilirim ben.
Bende de çok var. Hatta ben de bi duyuru açacaktım bu konuda.
Kafamda her şeyi planlıyorum bazen, o onu der ben de bunu derim diye. Bu biraz normal.
Ama genelde kafamda inanılmaz muhabbet dönüyor. Bazen kafamda karşı tarafın konuştuğu şeye gülüyorum.
Birkaç haftadır "oğlum ne yapıyorsun sen, ne yapıyorsun lan. Kendine gel, sen iyi değilsin" diye kendime geliyorum. Gerçi şimdi düşündüm de onu derken bile kendi kendime konuşuyormuşum.
Ben neler neler konuşuyorum aklımdan ya. Bir olay oluyor, hemen arkadaşıma anlatmaya başlıyorum kafamın içinde.
Ben delirdim mi ya.
edit: Hee bazen bir de aklımda biriyle konuşurum, kötü anlaştığım abimle falan. Kafamda bir şey söylediğini hayal ederim, sonra sinirim bozulur. Gidip kızmak isterim falan. Sağlıklı şeyler değil bunlar
herkese bir çengel de benden :D
üstüne bir de ben geçmişte olan konuşmaları tekrar ediyorum falan. mesela diyelim gün içinde biriyle oturup konuştuk sohbet muhabbet diyelim. öyle özel bir şey olmasına bile gerek yok. akşam eve geldiğimde o muhabbet içinde geçen bazı sözlerimi istemsizce tekrar ettiğimi görüyorum. birkaç gün sürdüğü bile oluyor bunun. sebepsizce o anı tekrar yaşamak gibi bir hissiyat var.
deli miyim lan ben de ? psikologluk olabileceğimi düşünmüştüm çok zaman. ama diğer taraftan da farkettim ki bu en azından içinde birikenleri zararsızca boşaltma yöntemlerinden biri.
hasılı senden kötüler de var be ! :D
Hayır hayır bu yanlış bir şey değil, aksine çok iyi bir şey. Hatta bunu kendi kendinizle yüzleşmek amacıyla yaptığınızda, psikolojide var olan bir tedavi yöntemini uygulamış oluyorsunuz. Sakın öyle düşünmeyin, böyle yapmaya devam edin. Ayrıca, ertesi günkü konuşmayı önceki gece içinizden yaparsanız daha akıcı daha rahat bir sohbet olur. Tiyatro gibi işte. Ne kadar prova, o kadar rahat oyun.
valla ben herkeste böyle sanıyordum zaten
Bence bu düşünme şeklinizle ilgili, ben görsel düşünürüm mesela aklımda konuşmalar geçmez, görüntüler dolaşır. Sizin yaptığınızı çok fazla canım sıkıldığında ve uzun süre yalnız kaldığımda eğlencesine yaparım sadece. Yaparken de kafayı yediğimden şüphelenirim, komik gelir. Normalsiniz yine de.