insanlarla hemen diyaloga girer kaynasır arkadas olurdum ama en önemliside insanlarla eglenirdim.
şimdi okulla beraber çevremde değişme var.
eskiler duruyor ama yeniler sorun yarattı bende.
okulda arkadaslarım var ama kafa yapım mı uymuyor nedir tam oturtamadım. herkesle görünce selamlaşır konusuruz ama cok dahil olamadım içlerine. eğlenemiyorum mesela okuldakilerle, okul çıkışı biyere gitsek ortama dahil olamıyorum ve pasif kalıyorum dogal olarak.
acaba uyuşamadıgım için mi pasif kalıyorum ya? ben neden böyle oldum? asosyallik gibi de değil, sadece okuldakilerle böyleyim ve bunu çok takıyorum kafama (liseli değilim bu arada)
okulda herkesin kesin bi en yakın arkadası vardır ya, işte o benim yok.
sizin varmıydı?
yani tek olunca daha rahatım okul ortamında. tek olmakta istemiyorum ama onlarla oluncada böyle oluyor. arkadas cevreni değiştir demeyin,okul büyük değil ve çoğu böyle diğerlerininde
mesela arkadastan ne beklersin;biz şuraya gidiyoruz hadi sende gel. bunu diyen yok benim cevrede.
aranızda benim gibi olan varmıydı yada varmı?
nasıl bu durumu aşabilirim?
hiç bir zaman yılışık bir insan olmadım da olamam da. gidip sırnaş gibi cevap gelirse diye söyledim
bu durum bana kendimi hiç iyi hissettirmiyor. bi fikre, bi yoruma ihtiyacım var
yukardaki ara ara cümlelerin arasına soru sıkıştırdım. onları cevaplarsanızda sevinirim.
işte hep bunlar kapitalizm
ortak yönler olmayınca muhabbet olmuyor pek, haliyle "aa x'i unuttuk" diye lafın geçmiyor. üniversitede okuyorsan farklı kişiler bulmaya çalış, okul küçük demişsin ama sana uygun biri illa vardır. bu kendime hep söylediğim bir yalan ama umarım bir yolunu bulursun.
en yakın arkadaş olayına hiç girme, eskiler iyidir o konuda. illa ki biri olsun diyorsan da muhabbetlerde tanımaya çalış insanları, biraz zamanla olacak şeyler bunlar.
tek olunca insan derdin olmuyor ama yalnızlık yaramıyor bazen. bazen diyorum ki tek takılayım, derdim olmaz. yapmacık geliyor çünkü insanlar çoğu zaman. sonra ertesi gün kendimi yine o ortamda buluyorum.
çok kötü bir durumdasın dostum ne diyeyim. idare edip takmamaya çalış diyebilirim ancak. arada bir sana uygun birilerini bulunca da korkutma onları olur mu? :)
yardımcı olamadım galiba ama, bir ilerleme olursa bilgilendir tekrar.
kafa dengi insan bulmak çok zor azizim.
ben de dediğin gibi ortaokul lise döneminde çok iyi anlaştığım bir sürü arkadaşım vardı. (ki bir çoğuyla hala görüşüyorum.)
üniversiteden arkadaşlarını say desen doğru düzgün isim çıkmaz.
kafa dengi olmayan insanlarla arkadaş olmaya kasmak yerine yalnız takıl daha iyi.
bu yüzden daha anlaşabileceğin yapıda insanlarla karşılaşabileceğin ortamlara girmeye çalış.
ya da sen biraz daha üstelemeye çalış. sana soran yoksa sen sor.
bunu neden bu kadar kafaya takıyorsun ki? "beni arayıp dışarı çağıran yok" diye hayıflanıyorsan zaten bolca boş vaktin var demektir, vakit geçirmektdn hoşlandıklarınsa o "aramayanlar" sen neden onları çağırmıyorsun, belki sen gibi düşünüyolrar? spor yap yazı yaz oku doku çiz boya. Okulda kulüpler vardır onlara git, aradığını bulamazsan devam etmezsin olur biter. Burada üstte reklamı var "toplanzi" onabir bak belki sana göre bişeyler vardır. Sana uygun bi olaysa zirvlere falan katıl.
lise bittiğinden beri senle aynı durumdayım, başlarda çok garip geliyo ve afallıyosun biraz ama alışınca kral sensin. Alışınca kendine yetebilmeyi öğreniyorsun çünkü.