Aşırı derecede vicdanlı bi insanım ve artık bu durum canımı sıkmaya başladı.
Yolda gördüğüm çöp karıştıran kediden tutun, yavaş yavaş yürüyen yaşlı bi amcaya, istediği şey alınmadığı için ağlayan çocuğa, dünyanın neresinde olursa, kim olursa olsun, fakir, aç, evsiz, insan ve hayvanlara, hatta yürürken çimenlere, çiçeklere zarar vermeyeyim diye dolandığımı bilirim, ekmek kırıntısı taşıyan karınca ya da ekmek kırıntısı yiyen kuşlar için yolumu değiştiririm. En son geçen gün hurdacı ona seslenen kadını duymayınca hurdacının peşinden koştum abi şu abla seni çağırıyo diye, adam gitsin de ekmek parası kazansın falan diye düşündüm. Bu ve bunun gibi bi çok saçma şey başıma geliyo ve beynim gerçekten bunlarla dolu. Artık vicdansız bi insan olmak, en azından biraz olsun çevremi görmezden gelmek istiyorum.
Ne yapabilirim, dalga geçecek olanlar yazmasınlar.
Teşekkürler.
çalıştığım için yan etkilerinden dolayı kullanmak istemiyorum.
Valla insan, vicdanını söküp atamaz. Ama sanırım, terk edilseydin veya birinden fena bir kazık yeseydin biraz daha katılaşabilirdin.
duyuruya her önüne geleni alırlarsa olacağı bu işte. kardeşim sorunlu musun? antidepresan kullan diyor ya.
oha, ne antidepresanı ya. bence erdemli bir insansın ve bu önemli bir şey.
bazı şeyleri biraz daha boşvermek veya banane demek gerekiyor sanırım.
kendini hiç bozmadan devam et. tek tavsiyem budur.
insanoğlunun ne kadar puşt olduğunu düşün. aslında acıdığın insanların %99 unun aklından geçenlerin tamamen senin nefret edeceğin şeyler olduğunu düşün rahatlarsın. ya da acı yoldan öğren böyle şeyleri mecburen insanoğluna düşman olursun.
senin şöyle sağlam bir kazık yemen gerekiyor kardeş.