bu zamana kadar hayatımda beni çok mutlu eden bir şey olduğunda ve o şeyi paylaştığımda hep ters tepti. sanki ne kadar çok kişiye bahsettiysem o kadar ters tepti.

örnek vermek gerekirse çok iyi giden bir ilişkim oluyor arkadaşlarıma aileme vs anlatıyorum çok mutluyuz her şey çok güzel derken bir bakmışım terk ediliyorum.

ya da elektronik bir ürünü çok uygun fiyata alıyorum ve arkadaşlarıma bahsediyorum çok ucuza aldım iyi denk geldi çok şanslıyım vs derken ertesi gün aldığım şey bozuluyor.

bir sınavdan yüksek puan alıyorum ve puanımı söyleyip başvurursam kesin girerim diyorum sonra başvuruyorum ve kabul edilmiyorum.

bir iş teklifi alıyorum maaşı çok iyi koşulları çok iyi diye ona buna bahsediyorum sonra işe alınmıyorum gibi.

her alandan örnek verdim ki demek istediğim anlaşılsın. örnekler çoğaltılabilir.

aslında bugüne kadar hiç sorguladığım bir konu değildi ancak oz diye bir diziyi izlemeye başladım. orada alvarez diye bir adam var ve çocuğu olacağını öğreniyor. öğrenince hapishanedeki arkadaşlarına hapishane personeline falan hep çocuğunun olacağından bahsediyor herkesle mutlululuğunu paylaşıyor. sonra çocuk hasta doğuyor ve ölüyor. ardından alvarez, hapishane rahibine gidip şu konuşmayı yapıyor.

"bebeğim doğduğundan beri millete onu övüp duruyorum. Ne kadar güzel olduğu gibi şeyler. dünyadaki en güzel bebek. Şimdi düşünüyorum da belki çok fazla açıldım. bebeğin karaciğerinde problem varmış ve hastanedeymiş. ölecekmiş. Şimdi düşünüyorum da belki de Tanrı bu kadar
böbürlendiğimi duydu ve beni cezalandırmaya karar verdi.

Büyürken mahallemizdeki en yakışıklının ben olduğumu biliyordum. Herkese söylerdim, en atletik bendim. En iyi âşık bendim, hatta lanet arabam bile. Şimdi düşünüyorum da Tanrı çok sinirlendi. Acaba benim için Tanrı'yla konuşur musunuz ve ona bebeğimi kurtaracak olursa bir daha bu kadar çok konuşmayacağımı söyler misiniz?"

alvarez bu konuşmayı yaparken bir anda kendi hayatımı sorguladım ve alvarez'e hak verdim. tanrıyla ilgisi var mı yok mu bilmiyorum ama böyle bir şey olduğuna inanıyorum ve artık ne kadar güzel bir şey yaşarsam yaşayayım mutluluğumu kimseyle paylaşmayacağım kimseye bahsetmeyeceğim.

siz bu konuda ne düşünüyorsunuz?

 

Nazar.
Hayatımdaki çok güzel hiçbir şeyden fazla kimseye bahsetmem, hatta duruma göre hiç bahsetmem kendime saklarım. Halka açıldıkça büyüsü bozuluyor bazı şeylerin.

saatgeceninonikisi

Bin yıldır o konuya nazar deniyor, hatta o yüzden aileler insana başarılarını mutluluklarını pek anlatmamasını öğütlerler.

Yok materyalist düşünüyorsanız kötü bir talihsizlik zinciri.

efrasiyab87

bu düşünceleriniz sık sık benim de aklımdan geçen şeyler, o yüzden hep insanlarla paylaşmaya korkarım mutluluklarımı. yani bence olabilir böyle bir şey.

theseachange

nazar.inanıyorum var böyle bir şey napcaz

uzunuzunilgi

enerji meselesi ki buna nazar diyoruz :) siz anlattıkça imrenen kıskanan neyse artık yolladıkları kötü enerjiler diye düşünüyorum ve benim başıma sadece anlattıklarımdan değil sadece insanların bakışından bile neler neler geliyor :) ona da yıldızın düşük filan diyorlar sonuç negatif enerji işlerini negatifleştiriyor anlatma sağa sola çok en en samimi olduklarına anlat ben öyle yapıyorum

cingenepembesicakmak

nazar ne aq?
tesadüften başka bir şey değil.

baldur

(bkz: algıda seçicilik) de olabilir ama seninki baya seçmiş.

ermanen

üşenip yazmamıştım, algıda seçicilik de doğru cevaplardan biri.

baldur

nazar mı algıda seçicilik mi bilmiyorum ama bir daha kimseye bahsetmeyeceğim.

Costanza

konuyu okumadım, başlıktaki soruya net cevap; Murphy.. bişey güzelse ve bozulma ihtimali varsa, bozulur. kaçarı yok.

shadowelves
1

mobil görünümden çık