buna neden; iş mi, aşk mı, ailenizden biri mi hasta? nedir?
bunların dışında cevaplarda olabilir tabi
düşünüyor musunuz hiç mutsuz olduğunuzda; 'yahu bunu kafaya takacak ne var, bunun için mi üzülüyorum ben?' diye. mutsuzluğunuzla başa çıkabiliyor musunuz?
ders çalışmam lazım ama zerre isteğim yok. okul nasıl bitecek bilmiyorum. bi de insanlarla anlaşamıyorum.
yeni mezunum işsizim :( sevgilim de başka şehirde
mutsuzluk sayılmaz fakat en yakın arkadaşımdan hoşlanıyor gibiyim hele şu sıralar bakıştığı bir çocuk varmış sınıftan bu konuda neden konuşmadı hala diye bana dert yanması daha da sinir ve moral bozucu. haydi şu anda farklı şehirlerdeyiz whatsapp'tan o anki yüz ifadelerimi görmüyor da kurtarabiliyorum durumu. artı olarak ekşi hesabımı da biliyor... duyuru'yu da biliyor buradaki yazdığımı okuyamaz di mi la? buna bir cevap verirseniz sevinirim...
oh amk ilk defa attım bunu içimden rahatladım şu anda
hiçbir şeyin mutluluk getirmeyeceğine olan inançtan mütevellit benimki.. en ufak şeylerin dahi bir çıkar sağlama düşüncesi (yani samimiyetsizlik) olduğunu anlayınca herkesten(ama herkesten) soğuyor ama yaşamak için ayak uyduruyor fakat tat alamıyorsun hayattan..
mutlu olanlar nasıl mutlu ben de ona şaşıyorum. ulan bu saçma sapan dünyayı bırak yaşadığın ülke bile yetiyor. vergisinden tut insanına yönetenine her türlü neresinden tutsan elinde kalıyor. aile meselelerini geçiyorum burada anlatacak değilim. üzgün olmakla mutsuzluğu bir tutmuyorum ben. üzgün değilim ki arkadaşım. kusura bakma sokakta amuda kalkamıyoz.
gönül meselelerini zaten geçiyorum. genel olarak yaşamak mutsuzluk veriyor bana. hayat sana en fazla ne verebilir? yat, kat, at? ee verince ne oluyor? hiçbir şey. her şeyin boş olduğu gerçeği var işte. çocukken bana böyle anlatılmadı o yüzden kızgınım, mutsuzum. insanlar maddiyat için at gibi yarışıyorlar. maddiyat için yalanlar, dolanlar, savaşlar..yediklerinin içine on numara zehirler atıyorlar, ilaç desen zaten almış başını gitmiş. çocuklarına izlettiğin çizgi filmler pornografik subliminal mesajlarla dolu. nereye dönsen reklam, rekabet.
böyle boktan bir dünyada yaşamaktan mutlu olan insan normal değildir bana göre. ben yine kafamı dağıtmaya çalışıyorum ama olmuyor arkadaş.
her ne kadar sorunun cevabı olmasa da; şahsen ben mutluyum. dostlarım var, evim huzurlu. mutluluğu iş, sevgili vb değişkenlere bağlamıyorum. hayatın çok da anlamlı bir şey olmadığına karar verdiğimden beri anı yaşıyorum. yetiyor zaten.
bildiklerimi kazanca çeviremiyorum. hatun meselesi sıkıntılı süreç. ailemle yaşıyorum. gece çalışıyorum. olmak istediğim yerde değilim ve olmak istediğim yer ile aramda çok fark var.
ara ara sorduğun soru aklıma geliyor ve durumu tekrar tekrar analiz ediyorum.
ve sen tekrar hatırlattın saat 06:15.
hatırlamak da mutsuz edebiliyor.