tamam, bazen duygu dediğimiz şeylerin hormonlardan fazlası olmadığını unutuyorum ama.
gece olunca çöken depresyon hissi (özellikle stresli bir dönemden geçiyorsanız) yerini sabahları mutlu bir hisse bırakıyor.
güneş mi ulan bu kadar basit midir yani?
peki niye güneşin böyle bir etkisi var, neyimizi etkiliyor?
güneş değil bence, gündüz sosyal hayatın başlaması, gece sönmesi etkiliyordur. gece hayatı olan biri için de gündüz, depresif olabilir.
güneşten ziyade hormonlar.
şimdi biyolojik kısmını detaylandıramayacağım, hatırlamıyorum. ama bazı hormonlar gece 3-5 arası en yoğun çalışıyor. bazıları ise sabaha karşı. vücuttaki o hormonlar bizi depresif ya da mutlu yapıyor. güneş ise sanıyorum ki sadece tetikleyici. depresif hormona selam çakıyor, "sabah oldu senin mesai bitti" gibisinden.
bak bu da şu olabilir (bildiğimden değil, tahmin);
eski insanlar karanlıktan korkardı. çünkü ışık yoksa ve karanlıkta olanları görmüyorsan hayaletten canavara her şey ile karşılabilirsin. belki de bu yaşam tarzları geceleyin insanları stresli hale getirdi. stres depresifliği doğurdu. güneşin doğması ise yeni ve temiz bir günün başlaması. yani cehennemin bitip cennete girdiğimiz ilk anı temsil ediyor belki güneş, biz farkında olmasak da.
Normal bir insan gece uyur, uyumazsa zaten bir sıkıntı var demektir.
geceleri yalnız olduğundan olabilir