yaşadıklarınızı "tecrübe oldu" diye düşünüp aklınızdan atabiliyor musunuz? yoksa sizin de mi zorunuza gidiyor?
kendime kızıyorum lan bir haftadır gece gündüz nasıl inandım diye. büyüyünce geçer falan diyin hele. :/
öncelikle her insanın hata yapabileceğini düşünüyorum. bu insanların için de kendimin de olduğunu, kendimin başkalarına yaptığım hataları düşünüyorum.
ben hata yaptığımda aslında nasıl "komple kötü" olmadığım gibi onun da belki gerçekten komple kötü biri olmadığını düşünüyorum. eğer ki mesele duygusal mevzular değilse, 2. bir şans verilebilir bence herkese.
kandıran mı, kandırılan mı aslında kandırılmış oluyor?
sorunun cevabı basit aslında.
Baska bir insanmis gibi davranip sonradan gercek benligine donen insan icin bu cok daha buyuk travma. Bilincli olarak sizi kandirmak degil, bilincsiz olarak once kendisini sonra sizi kandirmasidir. Sizin kendinize yediremeyeceginiz bir sey yok, siz kanmamissiniz, varolmayan bir karakterle tanismissiniz
büyüyünce geçer.
benim senelerce her şeyim dediğim insan, düşmanımın yapmadığını yaptı. ha noldu, siktirip gitti, ben de atlattım. elbette hala üzücü geliyor, ama yaşandı ve ben yaşadım. bu da bana ders olsun diyip geçiyorsun.
ustalardan birisi demiş ki;
ilk özür dileyen en cesurdur
ilk affeden en güçlü,
ilk unutan en mutlu...
Neden beni kandırma gereği duyduğunu merak edip sorardım, onun için daha üzücü bir durum bence.