sorular saçma gelebilir, mantıksız görülebilir. sanırım beni anlamışsınızdır
asla yanıldıgımı kabul etmezdim şimdi eskisi gibi degilim artık hiç yanılmıyorum lanet olsun çok zekiyim.
rakip güçlüyse mal mal savaşa devam etmek yerine geri çekilmeyi ve rakipten bir şeyler öğrenmeyi öğrendim.
rakip: iş, okul, aşk, yarışma her şey olabilir.
hiç bir egosal problemim yok, hatta hiç bir konuda problemim yok...
üstün insanım, übermensch'im ben.
ucanspagetti ye tik atmazsan gözümden düşersin.
insanlara çok yakınlık göstermem... insan derken, karakteri ucuz, labali insanlar... kendimi asla hoşlanmadığım insanlarla sıkmam... birlikte olmak zorunda olduğum insanlarla da saygı çerçevesinde mesefemi tutar, iyi ilişkilerimi de zedelemem.. çok optimum bir samimiyet dengem var... laf olsun diye kıyaslanmayı az etmem ve birinin herhangi bir kötü, adice bir davraşına şahit olursam yüzüne acı konuşurum... bunların egosallıkla ne alakası var diyeceksin... aslında bunlara dikkat edilmedikçe ego refleksi gelişiyor.. ama karakter önceliklerini bir kenara bırakıp söylemek gerekirse,,
rakibin üstünlük kurması sonrası, seyircilerin rakibe bakması.. sonra bana bakmaları...
Egom gururumdur. Henuz duzelmedi.
alınganlık sayılıyor mu? çok alıngandım az alınganım. niye beni de çağırmıyorlar, bende bir sorun mu var? diyordum arkadaşlarım bir yere çağırmayınca, fark ettim ki zaten beni arkadaşları olarak görmüyorlarmış :D ama alınganımdır gene de biraz.
ha bir de gururlu olma durumu da vardı, azalarak bitecek diye umuyorum -gurur dediğimiz şey kibir de getiriyor da, onu da ben sevmiyorum.. sevmediğimden yani :))))) -
bir de, kırılınca söylemezdim ben. karşımdaki anlasın diye beklerdim. konuşmazdım. gururdan geliyor gene sanırım bu. sonra bir arkadaşımın çabaları sayesinde onu biraz kırdım. aslında en önemli problemim buydu sanırım. gene de insanlara hala güvenemediğimden, öyle gidip de "sana şundan dolayı kırıldım." vs diyemiyorum, kırıldığım şeyleri kendim de çocuksu bulduğum oluyor çünkü, eğer onu aşabilecek alınganlık seviyesindeysem sorun yok, ama bazen aşamıyorum işte.
umarım yaşlandıkça daha da olgunlaşırım, ki önümüzdeki ay 28 yaşında olacağım -alıngan terazi'yim, evet :) - daha nereye kadar devam edecek bu çocukluk bilmiyorum. büyümem lazım, biliyorum ama bana hala 17'mişim gibi geliyor ki? onu ne yapıcaz bilmem :/
Biri bana bir kere aşık olduysa yaşam boyu aşık kalmak zorunda. Bunu çözemedim. Çözdüğümde haber veririm.
Birisinin bana aşık olduğundan emin olmadan ve yine aykı kişi benim için bir fedakarlık ve iyilik yapmadan, hiçbir şekilde o kişiye ilgi duymam. Neyse ki erken farkına vardım.
kendimi çok zeki zannederdim. diğer insanların benden daha zeki olabileceğini zamanla kabul ettim. bunu kabul etmiş olmaktan memnunum.
egom bazen çok şişik bazen çok sikko. acayip dengesiz.