bugün bir üniversite hastanesinde bir psikiyatriste göründüm. yüksek derecede özgüven kaybım ve nur topu gibi bir sosyal fobim var. doktora bunlardan bahsettim, o da yazdı yazdı ve en sonunda citol yazıp bir ay sonra kontrole gel dedi.

biraz baktım citol'e de, pek ağır olmayan bir antidepresanmış. yine de ilaç kullanmak pek istemiyorum. doktorun dediğine karşı çıkmak da huyum değil, yani o adam on sene boşuna mı okudu diye düşünüyorum ama ilgisiz doktorların varlığı da yadsınamaz. şimdi ne yapsam acaba, başka bir doktora daha mı görünsem yoksa benim yolum citol yolu mu olsa?


 

on sene boşuna okumadı; ama çark + sistemin çarpıklığı ile devlet ve üniv hastahaneleri fastfood sağlık hizmetine dönüştü. adam akıllı tetkik bile etmeden, anlaşmalı olduğu ilaç firmasının ilacını itelemek gayet karlı. günde 100 hastaya bakıp yarısına ilaç yazmak 200 lira getiriyorsa 1000 hastaya bakıp tümüne ilaç yazmak milyarlar getirir.

dokunmakalbime

üni hastanelerine devlet hastanelerinden daha çok güvenebilirsiniz

o çark henüz ünileri pek içine alamadı

la noix

genelde ergenlerin favori filozofu olduğu için söylüyorum: şu yaşımdan sonra nietzsche'den örnek vereceğim hiç aklıma gelmezdi. lakin kendisi psikologlardan ve psikiyatristlerden nefret ediyormuş. hatta hepsini sahtekar ve dolandırıcı olarak nitelendirdiğini hatırlıyorum, özellikle ingilizleri. boşa değil o adamın söyledikleri.

psikologlar ve psikiyatristler sağlık sektöründe en havadan para kazanan kişiler. insanların %80'inde olan şeylere hastalık damgası vuruyorlar. herkese bir yığın ilaç yazıp insanların kendileri ile yüzleşmesine engel oluyorlar. çok ağır bir vaka olmadığı sürece insanların psikologlara ve psikiyatristlere gitmesine karşıyım. hepsi tüccar.

soruna dönecek olursam nasıl bir tablo ile karşılaştığını tahmin ediyorum. adam bıkmış çünkü sabahtan akşama kadar kendisinin de inanmadığı ve anlamadığı şeylerle ilgili ilaç yazmak. yaz bi nörotransmitter inhibitörü yolla. başka bir boka yaradıkları yok zira.

bigl0rd

vakanın boyutu ahım şahım olmamakla birlikte kendim aşabileceğim bir boyutta da değil. bununla yüzleşmek istiyorum ancak elbette ki bir uzman önderliğinde. özele de para basabilecek durumda değilim, eğer ki üni hastaneleri hep böyleyse utangacız diyip sineye mi çekeceğiz artık?

knight of cydonia

ben psikiyatristim.
isterseniz eksi sozluk uzerinden mesajla konusabiliriz.

epsimara
1

mobil görünümden çık