Tabii ki oluyo, olmaz olur mu?
Basiniz sagolsun
başınız sağolsun. Allah rahmet eylesin.
bu kadar sevdiğin bir babaannen olması ve bu yaşa kadar yaşaması, sizin eve de yakın oturması, hep görüşmeniz ne güzel. bunun kıymetini bilin.
anladığım kadarıyla çok iyi bir insanmış. bu da bir şans.
benim babaannem ve eşi olan dedem pek sevilen insanlar değildi. durmadan dedikodu yapması, aileyi birbirine karıştırması. bir sürü olay. anlatmakla bitmez. o yüzden ikisi de öldüklerinde üzülmedim. Allah affetsin.
o yüzden sevinin şükredin, böyle güzel bir insanla, 80 yaşına kadar beraber olmuşsunuz, olabilmişisiniz, güzel anılarınız var.
nur içinde yatsın.
benim babannem alzheimer oldu ve kapı komşumuzdu aynen dediğin gibi, alt katımızda oturuyordu.
annem çalıştığı için tüm gün bize yemek getirir, hazırlardı, 10 sene filan bu şekilde büyüttü bizi.
para isterdik verirdi filan kısacası bizleri büyüten oydu.
sonra alzheimer oldu ve kimseyi tanımamaya hatta yabancı sanıp saldırmaya başladığı bile oldu.
doktor yatılı bakılması gerektiğini söyledi ve şimdi aynı apartmanda değiliz.
her gün aşağı kapının önünden geçtiğimde aynısı bana da oluyor, ölmedi ama ölmüş gibi çok acı verici bir durum.
insanoğlunun hayatındaki önemli şeylerin yitip gitmesini kabullenmesi çok zor.
insanoglu icinde bulunduğu duruma en çabuk ayak uyduran canlıdır. alışırsın ben alıştım
başın sağolsun
çok zordur, acını biraz olsa da hissedebilirim. Sabahların kapının çalınmamasına malesef bir süre alışacaksın
oluyor. başın sağolsun.
Unutursun ölüm sana bana
Zaman basıp kanayan yarana
Unutursun unutursun
cuma günü de benim babaannem öldü maalesef. 1 yıldır zorlu bir hastalığı vardı ve 1 aydır da çok kötüleşmişti durumu. ben zaten psikolojisi güçlü biriydim bir de olayların gelişimi de benim biraz daha kendmi hazırlamamı sağladı. ona rağmen haberi alınca bir şok yaşadım başta. çok kolay bir iş değil tabii ama işte dünya böyle. onunla iyi zamanlar geçirebildim diyerek kendimi avutuyorum şimdilerde.
başın sağolsun. 13 ay önce ben de ananemi kaybettim, küçükken yaşadıklarm pek üzmezken bu 21 yaşımda olan koyuyor. daha uzunca bir süre üzüleceksin. onunla az zaman geçirdiğini düşünüp kendini suçlyacaksın, diğer yakınlarının ölme ihtimali aklına gelecek ve onlarla daha çok zaman geçirmeye, o anları aklına kazımaya çalışacaksın. bu hayattaki tek ciddi şeyin ölüm olduğunu gerisinin boş oldgunu anlayacaksın. insanın canını sıkıyor, psikolojisini bozuyor ama bunları düşünmek