ve çözüm bulamadığınızda ( kredi kartı,borç isteme,işsizlik vs)
ne yaparsınız,nasıl çözüm üretirsiniz ?
edit : satacak hiçbirşey yok
onlarca yere de iş başvurusunda bulunuldu
meblag ne kadar? seni kurtaracak olan yani.
asgari yaşam standartlarını karşılayacak derecede diyelim
mümkün olduğunca bütün tüketimimi (yeme içme de dahil) hayatımı ucu ucuna sürdürebilecek seviyeye getiririm. bütün harcamalarımı planlarım (ulaşım en büyük sıkıntı eğer istanbuldaysan). bu plana da sadık kalırım. ama bunu tabii param tamamen bittikten sonra hiç yapmadım. param tehlikeli seviyeye indiği zaman yaparım. senin durumunu bilemediğim için bu şekilde yazdım.
Ayağımı yorganıma göre uzatırım. Bir vakitler (öğrenciyken) 3-4 ay 250 lira ile geçinmeye çalışıyordum. Onun da 70 lirası akbile gidiyordu, bana da 180 lira kalıyordu. Üstesinden gelmiştim.
varsa kredi kartı. arkadaşlardan borç istemem ama sana geliyoruz diye ararlarsa evde bi şey yok gelirken yiyecek, içecek falan alın demekten çekinmem.
bir süre ailenin yanında vakit geçirilebilir. inanılmaz tasarruflu olabiliyor.
bu soruyu kemal derviş bile çözemez azizim. tek çare pederbank, validebank en olmadı kardeşbanktır. yoksa, amca dayı teyze hala banktır..
gündelik iş arar, bulurum.
borç istemek zor bi iştir ama böyle zamanlarda gözünü karartıp 1. derece akrabalardan istemek zorunda kalıyor insan. harcamalarını tamamen minimuma indirip, kendi iç huzurunu dengeli tutmak zorundasın. para mevzuları bir türlü aşılıyor nası olsa ama parasızlık psikolojisi çok kötü. insanın kendi kendini bunun geçici bir durum olduğuyla ilgili sürekli telkin etmesi lazım.
ben çıldırıyomuşum moruk :)