valla kaç ay oldu bilmiyorum. 2-2.5 ay sanırım.
bizim evin bahçesine muhabbet kuşu geldi. yani büyük tesadüf, biz tam eve girerken geldi. biz eve girmiş olsak, birkaç saat sonra bir kedinin ağzında görecektik.
gücü yoktu, aldık elle eve koyduk. gittim kafes mafes aldım. bitkindi. farkettim ki mantarı var, mantarını tedavi etmeye başladık. nerdeyse tüm tüyleri döküldü. biz iyice üzüldük tabi.
bu sırada, buna bir de erkek kuş alalım dedik. bir akrabamızın kuşu doğurmuş, 3-4 aylık. onu aldık, ayrı bir kafeste tutup kafesleri yanyana koyduk.
gel zaman git zaman, hastalıklı kuşun tüyleri geri gelmeye başladı. mantarı yenmiş sayılırdık zaten, onu da yendi. hop, normal kuşa dönüştü.
biz de bunları aynı kafese aldık. yiyişmeler falan akıyor haliyle. mutlu pezevenkler. ama 2 sıkıntım var:
1. bunlar hiç evcil değil. ben kendim için söylemiyorum, kuşlar kendi rahatsız oluyor diye söylüyorum. biz kafese 2 metre yaklaştığımızda bile feci tırsıyorlar, ordan oraya kaçışıyorlar. yuvalık da aldık, dişi olan bizi görür görmez yuvaya kaçıyor.
2. uçmak da istemiyorlar. hani acıyorum, hayvanları hapsetmek hiç hoşuma gitmiyor. açıyorum kafeslerini, uçun amk diyorum. uçmuyorlar, kaçıyorlar. ilk buldukları yere konup duruyorlar. hani uçmayı unutacaklar mk.
benim bunların evcilleşmesine dair yapabileceğim bir şey var mı. yoksa sırf yemlerini verip altlarını değiştirip kendi hallerine mi bırakayım.
hayır evcil olsalar, ben bunları kafese bile kapatmam, rahat rahat uçsunlar derim, onlar da özgür özgür takılırkar evin içinde. ama böyle olunca durum moralimi bozuyor. yazık bi kafesin içinde öyle...
bizim evin bahçesine muhabbet kuşu geldi. yani büyük tesadüf, biz tam eve girerken geldi. biz eve girmiş olsak, birkaç saat sonra bir kedinin ağzında görecektik.
gücü yoktu, aldık elle eve koyduk. gittim kafes mafes aldım. bitkindi. farkettim ki mantarı var, mantarını tedavi etmeye başladık. nerdeyse tüm tüyleri döküldü. biz iyice üzüldük tabi.
bu sırada, buna bir de erkek kuş alalım dedik. bir akrabamızın kuşu doğurmuş, 3-4 aylık. onu aldık, ayrı bir kafeste tutup kafesleri yanyana koyduk.
gel zaman git zaman, hastalıklı kuşun tüyleri geri gelmeye başladı. mantarı yenmiş sayılırdık zaten, onu da yendi. hop, normal kuşa dönüştü.
biz de bunları aynı kafese aldık. yiyişmeler falan akıyor haliyle. mutlu pezevenkler. ama 2 sıkıntım var:
1. bunlar hiç evcil değil. ben kendim için söylemiyorum, kuşlar kendi rahatsız oluyor diye söylüyorum. biz kafese 2 metre yaklaştığımızda bile feci tırsıyorlar, ordan oraya kaçışıyorlar. yuvalık da aldık, dişi olan bizi görür görmez yuvaya kaçıyor.
2. uçmak da istemiyorlar. hani acıyorum, hayvanları hapsetmek hiç hoşuma gitmiyor. açıyorum kafeslerini, uçun amk diyorum. uçmuyorlar, kaçıyorlar. ilk buldukları yere konup duruyorlar. hani uçmayı unutacaklar mk.
benim bunların evcilleşmesine dair yapabileceğim bir şey var mı. yoksa sırf yemlerini verip altlarını değiştirip kendi hallerine mi bırakayım.
hayır evcil olsalar, ben bunları kafese bile kapatmam, rahat rahat uçsunlar derim, onlar da özgür özgür takılırkar evin içinde. ama böyle olunca durum moralimi bozuyor. yazık bi kafesin içinde öyle...
muhabbet kuşları çok evcil olmasına rağmen bazı türleri yabani oluyor.bizim balkona muhabbet kuşu gelmişti,bana hemen alıştı.yemeğini elimden yiyordu,evde uçuyordu.yalnız kalmasın diye eş aldık,eşi bunun tam tersi,yanına yaklaştırmıyor,ısırıyor,yumurtladı yumurtalarını yedi,asabi bir kuştu.hatta eşine iyi davranmıyordu.belki seninkiler de o türdür.
rock n roll
yok kapısını açık bırakamazdım ilk başlarda. veteriner söyledi.
tüyleri döküldüğü için uçmaya çalışır, kanadını bacağını falan kırarmış.
kamera motor
1