bir cümleyle yazsanız bile yeter, para mı kaygılar mı başa çıkamadığınız nedir?
koyim manitaya
geri kalan tikler fikirler öğlene, -lan ben çok mutsuzum aslında
diyen olursa mesaj atsın. Üzülüyorum la
Bmw 4 serisi 165bin tl ye geliyor. Halbuki 120 olsa alacaktim. Üzülüyorum haliyle.
abi ben ruh hastasıyım. derdim yok ama dert yaratıyorum. mesela bankaya gidip para çekicem, burdan metrobüse yürümek falan çok iğrenç geliyor. içimde yaşama sevinci yok, zaten o da lazım değil yani şöyle her şeyi sklemeyen normal adam olsam yeticek. yabamıyom.
meister, ben de öyleydim ama olay tamamen siklememek bunu çözersin umarım. Bir de hayat dışarıda be, inadına inadına derim herkese çıkın la dışarıya
olum ben mutluyum aslında ama etrafıma bakıyorum herkes mutsuz. lan heralde ben çok layloy bi adam oldum çıktım diyip ben de üzülüyorum.
Ciğerdelen, yüreğinden geçen doğru neyse sen o kişi ol boş ver. Dünkü yazdığımdan, "aynı yolda, işte şu yolda ne sana dar gelen bir ayakkabı ile yürüyebilirsin ne de bol gelen. Benim hissettiklerimi başka kimse ben olamadıktan sonra hissedemez, ama bu mutsuz olmama da yol açabilir, beni dünyanın en mutlu insanı da yapabilir; zaten salt mutluluğun olmadığını bildiğim için şimdilik dünyanın en mutlu insanıyım"
ben senı de mutsuz sanıyodum. Dıyorum neden gelmıyor grup seanslarına bu mubarek...
çünkü yalnızım
koyim manitaya demesi kolay. 25 yaşına kadar hayatında sadece 2 defa manitan olsaydı görürdüm ben seni.
çok yalnızım, manita yok, arkadaş yok, ortam yok, ailem yok,
askerlikten kaçmam lazım onun için yüksek yapmak gerekiyor onun için ingilizce öğrenmem gerekiyor(yds panı için) ingilizce öğrenmem için çalışmam lazım çalışmak içimden gelmiyor her çalışmadığım an ızdırap cekiyorum, araba sürmeyi öğrenmem gerek(ehliyet var) ondan sonra araba almam gerek(kredi ile) kredi çekmeyi götüm yemiyor
böyle boş beleş adamım içte.
Enerjim çok düşük, sürekli motivasyona ihtiyacım var. Bir çok iyiyim sonra beterim.
Sürekli yeni şeyler yapmayı planlıyorum ama çok azını yapabiliyorum.
Herkes kötü gibi geliyor ama sanki sadece ben iyi değilim hissine kapılıyorum.
Sarılıp uyuduğun birisinin olması lazım bu hayattta, yoksa kendin için yaşamak bir yere kadar.
teyzem kanser. parasızlık borçlar geçinemez durumdayım. nefes alsam hesaplıyorum. sevgilim iş bulamıyor, evlenemiyoruz nasıl yaşayacağız belli değil. ailelerimizin durumu kötü onlara yardım etmek istiyorum edemiyorum. yetemiyorum işte hiçbir şeye. ve sevgilim askerde bu aralar yalnızım bir de..
kesinlikle huzursuzluk. bende her şeyin yansıması huzursuzluk. düşünmekten delireceğim. ufak iğneleyici bir cümle bile beni günlerce her an düşündürüyor. içimde sürekli net olmayan bir şeyler var. bu da huzursuzluğa neden oluyor. adeta bıktım bu durumdan.
abi yapmayın etmeyin, bu nasıl bir özgüvensizliktir. manitası yokmuş, olmamış.
pazar günü caddebostan'da bisiklete binerken basket oynayan 2 kişi gördük, gittik biz de katıldık, sonra oturduk sohbet ettik, tanıştık. evinizden biraz dışarı çıkın, arkadaş canlısı çok insan var, girişken olun birazcık, yeter.
her şey sevgili değil, sevgilin olsa dert olmasa dert. mutluluk insanın içinde olmalı, mutsuzum diyen insanlardan çok daha kötü durumda ama çok daha mutlu insanlar var. ben sabah işe geldim, 1 saat koştum, spor yaptım, sonra duş aldım uzunca, kahvaltı yaptım, nasıl mutlu hissediyorum kendimi. hayat herşeye rağmen çok güzel.
inanılmaz derecede tatminsizim.
Uzun süreli mutluluk asla yoktur, önemli olan mutlu olmadığın anlarda enerjik kalmak..
Doğal beslenme, güneşlenip denize girme, sevdiklerinle zaman geçirme, onlara dokunmak ve sarılmak..
Ve portakal suyu ya da sıkma meyve suları gerçekten iyi geliyor.
Son sözümde kaç kez geleceksin lan bu dünyaya yaşa işte, cennet et dünyayı ;)
ben mutsuzluğa aşığım.
valla hocam devlet okulunda okumak istemediğim için vakıf üniversitesine kayıt yaptırdım ama %50 burslu. çünkü devlet de çok canım yandı. lisedeki hocalarım yüzünden tam burslu bilgisayar mühendisliğine gidemedim. hem de özel yetenekle kazanmıştım. ailemin durumu iyi olmadığı için geçen yıl okulu dondurup okul taksitimi 1 yıl çalışıp kendim ödedim. bu ay çıkıyorum işten. ancak seneye bölüm 1. olamazsam yine para lazım olacak falan. bir yandan müzikle uğraşıyorum. bu ay kazandığım para bana kalacak bütün taksit geçen ay bitti de , telefon mu alsam analog pedal mı alsam yoksa kenara koyup üniversitede lazım olduğunda mı harcasam diyorum.Yine de şükür desem de sıkıntı yapmıyor değil. he bir de hatun meseleleri var 4 yıllık bir ilişkim bitti bir süreçte o ilişkiden sonra çocukluk aşkımla tanıştım her şey mükemmelken o da bitti 5 ay içinde 2 ayrılık yaşamış oldum. tip ve kafa olarak ortalamanın biraz üstünde olduğum içinde kafama göre insan bulamıyorum tam anlamıyla şöyle oturaklı ve kültürlü güzel bir hatun. hepsini geçtim geçen ay menajerimiz 3 konser ayarladı ancak davulcumuz gruptan çıktığı için o sahneleri de kaçırdık. bunlar sadece bir kısmı tabi. her şeye rağmen geleceğe umutla bakmak istesem de mutsuzum abi bir bir daha iki. hatta feci melankoliğe bağlamış durumdayım. kısacası para , ilişki , ailevi her yönden bir sıkıntı ve mutsuzluk içindeyim
Yaklasik 3 yildir aile bireylerimin hepsini ara ara gormeme ragmen, sanki yine de hicbirini goremiyormus gibi hissediyorum.
Nerede yasayacagimi bilmiyorum. Babamla kalsam ayri dert, annemle kalsam ayri dert. Artik onlara maddi olarak bagli olmak istemiyorum ama su an icin de bu mumkun gözükmüyor.
Cok daginik bir aileyiz kimse kimsenin umrunda degil, benim derdim bu
Ben şuan mutsuzum,haftaya pazartesi deli gibi mutlu olucam ama inşallah.
Bir de sağlık problemi olan tüm arkadaşlara geçmiş olsun diyorum.
Unutmadan bombayı da koyayım öyle gideyim:
www.youtube.com 