nişanlımla 9 yıldır sevgiliyiz. lisedeyken tanıştık iki sene önce sözlendik, geçen sene nişanlandık, kısmetse seneye de evlenicez. evlenicez ama ben her an cayabilirim bu işten. daha ikimiz de ergenliğinin ortasındayken tanıştık, yıllarca da birlikte olunca fazlasıyla bir bağ oluştu aramızda. güven problemi yaşanmıyo dolayısıyla. o da ben de arkadaşlarımıza da istediğimiz kadar vakit ayırabiliyoruz, birbirimizi darlamıyoruz, nerdesin kimlesin diye bi soru sorulmuyo çünkü arkadaş grubumuzu tanıdığımız için kıskançlık yaratacak bi durum olmuyo. ilişkinin yanısıra birbirimize karşı en iyi arkadaş olma hali de mevcut. çok güleriz eğleniriz, oturup saatlerce sohbet edebiliriz, hobilerimiz ilgi alanlarımız hemen hemen aynı vs. yani ideal bi ilişki ortamı fazlasıyla mevcut. ama bunca güzelliğin yanı sıra sevdicekte bi agresiflik mevcut olmaya başladı. işine gelmeyen bi durum olduğu zaman hakaret etmeye başladı. önemsemedim, geçiştirdim çünkü şakalaşırken falan da söyleriz birbirimize "hahaha gerizekalı yaa" falan diye söyleniriz. ama sinirlenip de söyleyince hiç öyle sevimli gelmiyo kulağa. ben kızgın kalabilen biri değilim. çok kızıp üzülsem bile bi bakışı barışmama yeter. ilk adımı atamam ama resmen barışmak için bahane ararım en ufak bi hareketi yeter mevzuyu unutmama. ama ben böyle olayların üzerinde durmadıkça ona bi güven geldi ve en sonunda iki gece önce kavga ederken bana küfür etti. görüyorum ki ben olayları unuttukça ona cesaret verdim ve tartışmalarda daha cüretkar davranabilir hale geldi. bu yaptığımın yanlış olduğunu biliyorum ama ne şekilde hareket etmeliyim bunu bilmiyorum. küfür ettiği zaman telefonu kapattım yüzüne. o zamandan beri de ne ben onu aradım ne de o beni. konunun uzmanlarından taktiklere ihtiyacım var. özellikle de krizi fırsata çevirme yeteneği olanlardan fikir bekliyorum. en nefret ettiğim şey küs kalmak. ilk adımı atan da ben olmak istemiyorum ama arar ya da görüşmeye gelirse ne yapmalıyım ki onu bu şekilde davranmaktan caydırabileyim, gözünü korkutayım. oturun konuşun demeyin ama. hakaret ettiği zamanlarda oturup konuştuk, hep bi daha yapmıycam dedi ama bir sonraki kavgada yine yaptı hatırlattığımda da sinirlenince gözüm dönüyo napiyim falan şeklinde beyanat verdi. o yüzden kökten bi çözüme ihtiyacım var.
edit 1: evet bu ara zor bir süreçte. okulunu yeni bitirdi, ağustosta askere gidecekken kasıma kaldı o süreçte iş de giremiyo, maddi imkansızlıklar da evlilik hazırlıklarını zorluyo. kaldı ki gelince de iş bulma süreci vs diye bunaltıyo kendini konuştuklarımıza bakılırsa.
gelip senden özür dileyene kadar arayıp sorma,gelirse de çok net söyle ve gerçekten net ol.seni kaybetme korkusunu bi yaşasın.
hayatında stres yaratan başka mevzular vardır, istemeden sana patlıyodur, düzgünce konuşmanı öneririm.
2 cevabım olacak size.
1)
"aramak, çok zor bastırabildiğim bir dürtüydü...
aranmamak ise, ince bir sızı...
yalnızca da arama ediminde bulunmamamız değildi ilişki için yıkıcı olan;
ben, seni arama eğilimime ketvurabilmemden,
ve bundan önce, onu bastırma gereksinimi duymamdan,
en temelde: "seni yeterince özlemediğim",
senin de beni "aramayabilmenden", "beni yeterince özlemediğin" sonuçlarını çıkarıyordum...
bunlar da, zaten, aynı sonuçtu..."
oruç aruoba - ile
2)
tamir yeteneği olmayan biri ile evlenilmemeli. (kalp tamiri başta gelir tabi)
---
Yani demek istediğim şudur ki, 9 yıllık sevgiliniz küfredip sonra da gönlünüzü almak için aramıyorsa, ona ne içgüdü ne taktik işlemez.
Bitmiş.
özür dilerim biraz ağır konuştum.
Seni kaybetme ihtimalinin her zaman olduğunu bilmesine izin ver. Bahsettiğiniz gibi 9 senedir süren bir ilişkide taraflar artık gerçekten tamamen birbirininmiş, başka hiçbir ihtimal yokmuş gibi olur; halbuki var!
O bunu unutarak sana kaba davranıyorsa, bunu hatırlatmalısın. O seni arayıncaya kadar arayıp sorma; yüzyüze geldiğinizde de bu sefer hemen "bir bakışıyla" yumuşamadan, gerçekten kırıldığını bilmesine izin ver. Ve "bak biz hayatımızı birleştiricez, daha evlenmeden bu şeyler başlarsa, kim bilir evlenince ne olur, ve ben bunu çekemem" de.
İşine geliyosa devam etsin. Evlenmekte de çok geç kalmışsınız yahu 10 sene bi ömür zaten. Kolay gelsin.
@rock n roll +1
Uzun yıllar birlikte olduğunuz için "Ne olursa olsun bensiz yapamaz." diye düşünüyor olmalı ki sizi üzse bile önemsemiyor. Bence de kaybetme duygusunu bir yaşasın.
@rock n roll @r_u_h @pandispanya dediğiniz gibi o arayıncaya kadar ben aramıycam. zor olacak ama bi şekilde kendimi oyalamayı başarıp ilk adımı ondan bekliycem. beni cepte bildiği için bu kadar rahat davranıyo muhtemelen ama o korkuyu hissettirmem şart demek ki
@neyleyim ilk cevabın tamamen hislerime tercüman oldu, ikincisi de mantığımın bas bas bağırıp da benim duymazlıktan geldiğim şeydi aslında.
Kalp kırmak, yanlış yapmak kötü bir şeydir ama insanız sinirlenince yapabiliriz böyle şeyler. Mühim olan sakinleşince gönül almayı bilmektir. Bunu yapamayan insanla bir ömür geçirmek zor olur, her seferinde sizin kendi kendinizi onarıp ona gitmeniz gerekir ki bu da zamanla yıpratıcı olur. ama seviyorum böylede yaparım diyorsanız neden olmasın, her ilişkide illa gönül alınıyor, özür dileniyor diye bir şeyde yok
bana gore saygi bitiyorsa sikinti vardir. kufrettiyse ve (en azindan sakinlestikten sonra) bundan pisman olmuyorsa saygi azalmaya basliyordur diye dusunurum. umarim duzelirsiniz.
bu arada kus kalmak ne kadar dogru bilmiyorum (ben de kuslukten pek hoslanmam ama degisir tabii iliskiden iliskiye) ama net bir sekilde bu konunun sizin icin kabul edilemez oldugunu belirtmeniz lazim (eger kabul edilemez ise). sonrasi ona kalmis gibi duruyor.
neyleyim +1milyon. ama ona cevabında bir o kadar güzel. demek ki farkındasın durumun, aslında ne olduğunun. ama zor gelir bunu kabul etmek, öyle herkes kolay kolay kabul edip bunun üzerinden bir karar alamaz. ne olursa olsun, sen ona bu süreçte zaten anlayışlı oluyorsun belli. onda 9 yılın verdiği anlamsız bir güven var belli ki. bir gerçek var ki sen sürekli bu durumdan dolayı kırılıyorsun ve sinirin bozuluyor ve hatta doğal olarak lan ben nasıl evleneyim ki bunla diyorsun. çok sert gelebilir ama evlenilmez de zaten. önemli olan senin mutluluğunsa eğer, 9 yılın bir anlamı kalmaz. sensin önemli olan, başka kimse önemli değil.
nişanlılık flörte benzemez resmiyeti vardır aile ve çerve için. bu ciddi bir durum ve mutlaka aileleri devreye sokmalısın ki çocuk oyuncağı olmadığını görüp ciddileşsin. annen annesini aramalı ve aranızda her ne geçtiyse bilmediğini ama durumun seni çok etkilediğini söylemeli müstakbel kayınvalidene. erkek çocukları aileden çok çekinir ve korkar :) mutlaka bi çözüm çıkar bu şekilde.
...
bakmayayım yazmayayım buraya diyorum, dayanamıyorum.
annesini aramak?
umarım yapmamışsınızdır henüz.
lütfen sakince bir tekrar düşünün bunu. söylememe ihtiyacınız yok biliyorum ama yerine koyun kendinizi ve bir düşünün, siz anneniz aransın ister miydiniz? yarın başka bir sorunda yine "aileler" devreye girsin, söz sahibi olsun ister misiniz?
tamam, sustum.
anneye söylemek ne yahu ilkokul çocuğu musunuz? emin olun aranızdaki kırgınlıkları ailenize yansıtmak istemezsiniz. sonra senin annen onu kötüleyecek onun annesi seni kötüleyecek, kendi çocuğunu koruma içgüdüsüyle. boku çıkacak. aranızda halledin. adamın bi derdi var ki stresli demek ki. çok da abartmayın bi küfür etti diye. arada insanın ağzından çıkabilir ama demek ki dertleri var. 9 yıldır küfür etmeyip şimdi ettiyse kontrol edemediği şeyler var demektir. yanında olun, derdini anlatmazsa ısrar etmeyin ama destek olun elbet anlatır.