Ben bu yasima kadar sevgiliye ihtiyac duymadim. Yani olsa da olur olmasa da. Hatta sevgilim olunca butun devreler yaniyo bende, hayatimin akisi degisiyo ve bu durumdan hoslanmiyorum. Ona da vakit ayirmam gerekiyo, kendim kadar onu da dusuncem, surekli ilgi gostercem falan filan..
Sevgilisiz kalamayanlari da hic anlamiyorum, ilgiye alistiklari icin mi daldan dala konuyo bu tipler?
Sevdigim-sevgilim olmayinca kendimi cok daha rahat hissediyorum. Acaba ben duygularimi mi yitirmisim? Arkadaslarim ve ailem yetiyo bana.
Onlarin ilgisi ve samimiyeti benim icin cok daha onemli.
Soru:
Bu bi hastalik mi nedir yani? Benim gibi olan varmi icimizde?
Yaş:23
Edit: Mantigim duygularimdan daha üstün. Hadi diyelim sevgili adayi birisi var. sevgili adayinda baktigim ilk sey iyi bir iş sahibi mi, nerde okumus, konusma tarzi ve zekasidir.
Ben de aynıyım.
Kendime yetebiliyorum farklı olarak, aile arkadaş olmasa da bir şekilde idare ederim.
Hastalık olduğunu düşünmüyorum, bir ayrıcalık bana kalırsa.
kendine göre çok alakasız insanlarla sevgili oldun o yüzden böyle düşünüyor olabilirsin. anlattıklarına göre sürekli ilgi bekleyen, özgüveni düşük birileri olmuş hayatında. böyle bir şey yok. yani olgun insanların göstereceği bir tavır değil. duygusal, düşünsel ve cinsel bir şeyler paylaşırsın. budur sevgili. tavsiyem kendini bu kadar kapatma sorunu kendinde arama, ortak paydada buluşacağın bir sürü insan vardır. onları bulmaya çalış.
Bak işte bizim bunu yapabilmemiz için kadına ihtiyacımız yok , zaten adam da ihtiyaç duymuyorum olsa da olmasa da olur diyor.
Vallaha, sevgilisiz ben de yaparım. Aramam da yani. Yalnız, arkadaş şart hacı. İlla ki birileri gelicek, laflayacaksın yarım saat, bi saat. Ne haber hacı diyecek. Ama dediğim gibi sevgili benim içun de şart değil.
psikolog imdada yetişiyoor. mantık ya da duygu dediğiniz şeylerin en altında olması gereken şeyler eksik şehvet gibi. evrimsel psikolojiye göre rahatsızlık, bana göre değil. yani bu mantığın da duygu,aşk dediğimiz şeylerin de altında şehvet yatar der onlar. şahsi yorumumsa biraz empati ihtiyacınız var sanki. günümüzün kapitalist modernite ve liboş yaşamı sizi olumsuz etkilemiş olabilir.