size göre gerçekten aptalca konuşan insanlara karşı tutumunuz nasıl olur?
sinirlenir misiniz, güler misiniz?
yoksa derdinizi anlatmaya mı çalışırsınız?
bu konularda sabırlı mısınızdır?
ekleme:
ya da mesela tartışma sırasında pisleşir, belden aşağı vurur musunuz; yoksa saygı çerçevesinde götürmeye mi özen gösterirsiniz?
doğrusunu anlatıyorum anlamazlarsa muhatap almıyorum.
'senin beynini sikerim' der fişi çekerim.
Mutlaka anlatmayı denerim. Anlamak istemiyorsa zaten tamam bilader eyvallah derim.
bi insan bir şeye (din, parti, ideoloji, takım vb.) "inanıyorsa" bana göre doğrusunu sakince söylerim ama tartışıp yormam kendimi. çünkü inanç nesnel olamaz.
aptallık diye adlandırdığımız davranış, cahilce konuşmaktan ibaretse, karşımdakinin bilgisine, görgüsüne göre doğru bildiğim şeyi anlatıyorum. yok, üstüne bir de cehaletiyle gurur duyuyor, anlamak için çaba harcamıyorsa karşımdakini makaraya sarıyorum ki zırhında delik açılsın. ama bunların hepsi sabır isteyen şeyler elbette, o yüzden "he canım" deyip geçtiğim de oluyor, sağolsun yoga!
belki yaşım itibariyle biraz ketumlaştım ama şunu uzun yıllardır kendime hep örnek almışımdır: www.ham-der.com 
olması gerekeni aktarırım, baktım olması gerekeni ti'ye alıyor, söylediklerime gülüyor, susarım, cahille tartışılmaz.
mümkün olduğunca siklememeye ve işimi düşürmemeye çalışıyorum.
kendimi yalnızlaştırıyorum.
bu konuya ilişkin o kadar yorgunum ki içimdeki dağları tespite vuramıyorum kusura bakmayasın.
sana uymayan şeyler anlatıyor olabilir, adamın bakış açısını kavramaya çalış. dedikleri ne kadar yanlış olsa da onun onu doğru olarak gördüğünü anladıktan sonra siklememeye başlıyosun zaten.
hiç polemiğe girmem haklısın der giderim.