o an orada olduğunuzu düşünün ve anında aklınıza gelen ilk şey ne olurdu onu soruyorum.
ben topuğa bakarım o ordaysa anası mutlaka gelir.
Kesin anası babası buradadır der topuklarım.
anası uzakta değildir.
Belki uzaktan 1-2 fotograf ceker ama cok gecmeden kacardim.
Muhtemelen direk kacardim ya.
Sevimli mevimli yaralayabilir. Anasi yakinlardaysa sictik zaten.
ya anası kaçtığınız yönde karşınıza çıkarsa?
haftasonları hep ormandayım, düşündüğüm bir senaryo bu. fotoğrafını çekip tüyerim. ormanda ayıdan daha tehlikeli bir şey varsa o da yavrusu olan ayıdır :) bir yerlerden çıkacaktır o yüzden beklemeye gelmez.
edit: o kadar yön varken anası neden kaçtığım yöndeçıkıyor karşıma? kutup ayısı mı bu?
bi gözüm onda, tırstığımı çaktırmadan yürümeye devam ederdim. görüş alanından çıkınca depar.
anası çoktan kokumu almış ebeme atlamak için fırsat kolluyor olacağından bi koşu yavruyu severim. ayı sevmeden ölmek istemem çünki niçün
bi laf vardır: "ormanda yere bir iğne düşse ceylan duyar, şahin görür, ayı kokusunu alır."
kucagima alir oynar eve getirirdim
annesi yok demistin bunun degil mi?
ayıyı kaçırırdım. Anasını bile kaçırırım
Ben sanırım ellemeye sevmeye çalışırdım... uysalsa öpmeye yeltenirdim, annesi aklıma gelmezdi sanırım. o kadar kafam çalışmıyor
Eğer orman Türkiye'deyse hemen topuklarım çünkü anası,babası,amcası,teyzesi,kuzenleri hepsi ordadır. Eğer Avrupa'da falansa ergenlik çağına gelmiş ve ailesininde isteğiyle onlardan ayrılmış bir ayı yavrusu olabilir.
baş parmak kuralı vardır onu uygularım, başparmağını uzattığında ayı ondan büyükse ölü taklidi yaparım, küçükse topuk.