Memurum. Tek başıma yaşıyorum aileden uzak, işim çok zor, yemekti vs, hiç zevk almıyorum, malak gibi buralarda takılıyorum işte,yatıyorum iş kalkıyorum iş bi amacım yok, yani böyle anlamsız bişey içerisinde yaşıyorum sanki, bilemedim üniversite eksikliğinden de olabilir belki siz ne diyosunuz 1 sene anca oldu.
bazen okulun uzadığına falan kızıyorumda şu duyuruyu okuduğum an o anlardan biri değil. allah yardımcın olsun bro.
hayatını henüz bok etmedin ama o yolda ilerliyorsun.
para biriktir biraz, sonra istediğin bir mesleği yap. okul gerçekten çok önemli değil.
Bazen insan o kadar alışır ki, başkalarının beklentilerini kendilerininki zanneder. Galiba kendi hedeflerini tartmanın vakti gelmiş. Ve çok da geç değil, zaten insan bu yaşlarda farkediyor. Yaşıtız diyebilirim ve müzikle ilgileniyorum ama çocukluğumda "avukat", "doktor" kelimelerinden başka bir şey duymadım.
Gerçi sen dayatma değil de belki mecburiyetten bu yaşta memur hayatına başladın, orasını bilemedim ama yazdım işte. Belki bir yerinden ilham olur, ampul yaktırır.
Yaşadığın yerde gezecek para harcayacak bir yer yoksa deli gibi para biriktir aga. Sonra hayallerin için harcarsın. Ne bilim istediğin işi ararken o parayi kullanırsın falan. Eyyollamam bu kadar.
hiç mi hırsın yok lan. hani haberlerde çıkar ya, nazillili kaportacı suyla çalışan araba yaptı gibisinden. kafayı bişeye tak, takıl git peşinden. 22 yaşındayken "aslında var ya ingilizce öğrenmek lazım" diye kendi kendime ingilizce öğrenmeye başlamıştım, yıllar yılları kovaladı, noldu ben de anlamadım, şimdi 34 yaşındayım çevirmenlik yapıyorum.