sorunum korkaklık mı değil mi tam emin değilim.önümde bi tartışma bir olay yaşandığında elim ayağım titriyor.bayılcak gibi oluyorum.ezelden beridir böyle.belki çok küçükken bu tarz bi korku yoktu tam hatırlamıyorum.bu korkaklığı nasıl yenebilirim?psikiyatriste de gittim.karakterinle alakalı değilse antidepresan işe yarayabilir dedi ve antidepresan verdi.fark hissetmiyorum.2-3 ay sonra etki eder derseniz ben bu tarz ilaçların etkisi bir haftada alıyorum.kendimi bildiğim için diyebiliyorum ki korkaklık yaratılışımda var.nasıl çözebiirim ki bunu.öneri lazım.kick boxa yazıl dayak yiye yiye sinirlerin güçlenir,norologa git,şunu yap bunu yap tarzı bir öneri lazım.kendimden nefret etmeye başladım.insanın illa tartışma yaşaması gerekiyor.ufak yada hararetli.ben hemen yıpranıyorum elim ayağım tiriyor.psikiyatriste bugün gidip ölüyorum desem gene antidepresan yazar biliyorum.onlardan bu konuda fayda gelmeyecek.artık top sizde bi el atın gözünüzü sevem!!
valla hacı abi ben kişisel olarak bir korkumu anlatayım ve kendimce bulduğum çözümü-saçma da olsa- belki sana da faydası olur.
şimdi benim çok sevdiğim bi kız arkadaşım var, ben askerdeyken arkadaşım bi anısını anlattıolay şu: bu eleman kız akadaşıyla beraberken tinerciler para istiyor, eleman kız arkadaşı yanında olduğu için para veriyor ama tinerciler ters ters bakmaya başlayınca anlıyor bi bokluk kopacak, kızı bi şekilde uzaklaştırıyor ve tinercilere dalıyor, arkadaş eski boksör olduğu için elemanları haklıyor. bunun çok benzeri aylak adamda da vardı. bu iki olayı birleştirip ben de kick boksa yazıldım ve bence işe yarıyor. sen debunu deneyebilirsin bence. bmc.
benimki bir fobi gibi değil.genel bi kişilik sorunu.yada ben öyle düşünüyorum.benim sorunum dayak yemekten korkmak değil ki o anda bayılacak gibi olmak. burda sorun ben rahat dövebileceğim birine de saldıramam.öyle hissediyorum.en son ne zaman kavga ettim hatırlamıyorum zaten.ama zamanında sataşan 4-5 yaş küçük çocuğa bile son ana kadar dayanıyordum.en son kavga ederdim hatırlıyorum.
somatosensöriyel amplifikasyon. ne bu deme. askeri hastanede bunun test dokümanı geçmişti elime okumuştum, ben de bilmiyorum ama sanki seni tanımlıyor gibi ilk okuyuşta. o geldi aklıma. dediğin şey bana kavgada oluyor. kendi girdiğim kavgalarda tabii. sende durum fazlasıyla özdeşleşme gibi. dostum, daha fazla ve daha değişik uzmanlıktaki psikiyatrlara gitmen lazım. bunun başka çaresi yok. bizden sana "aynısı kaynımda var"dan öte bir fayda gelmez.
dostum sağolasın da neymmiş o yazdığın şey google bulamadı.değişik uzmanlıktaki psikiyatr.nerden bulucam onu bakırköyde var mıdır?bi de şu var.psikiyatriste çok kez gittim bundan farklı sebepler için.bana anidepresan yazıp sepetlemesini nasıl engelleyebilirim?sen de gittiysen biliyosundur psikiyatristleri.daha konuşmadan lustral yazıp yolluyolar
gitmedim psikiyatra, tanıdık vardı ondan biraz biliyorum psikiyatrların tavırlarını, çoğu zaman haklı da buluyorum. tıp zaten bilimden çok sanata yakın. bi de ben psikiyatri kliniğinde askerlik yaptım sadece :) ilgim ve yaklaşımım o seviyede. askerlik de kısa dönem. orada elime geçmişti o test. bir hastalık değil bir testin adıydı. şu duruma ne tepki verirsiniz peki bu durumda ne yaparsınız gibi şeyler yazıyordu şiddeti kutucuklarda vardı. asker hastalar içindi. senin durumun epey karmaşıkmış. değişik doktorlardan fikir alman iyi olabilir. kendin üzerine gitsen o da belki doğru yöntemdir. bak farkındaysan çok şey yazıyorum ama yeni bir şey diyemiyorum. beni de anla. belki kendini heyecanın arttığı durumlara alıştırman iyi olur, ne bileyim çekişmeli kazanma iddialı sporlar olur, parkour olur. ardından biri kovalıyor gibi hayal edip koşabilirsin şehir içi engelli bir parkur seçip. hayecana olan direncini arttırmayı deneyebilirsin kalbini zorlamadan tabii.
hımm doğru o kadar yakın değilmişsin.çok kafama takılıyor yaw şu konu deli olacam.doğru tabii sokaktaki vatandaş kesin tavsiye veremez.heyecan sporları kickbox tarzı öneriler geldi ama onları denemeden daha köklü bi çözüm aramam lazım.yeminlen gel hastaneye yatıralım deseler yatıcam. yeter ki bu şekilde devam etmiyim. bakalım. kovalıcam şu psikiyatr işini.
Teşekkürler herkese
kavgaya gir, iyice bi dayak ye camdan olmadığını anla. senin yumruğunla da insanların sarsılacağını anla. sonra derin bi nefes alıp hayatına devam et.
aynı durumdaydım. dayak yedikçe rahatladım. şimdi çevremde en korkusuzs olarak bile tanımlanıyorum yani ondan sorun yokç aşarsın merak etme