hadi tamam bu telefon çaldığında o arıyor sanmalar mesaja umutlanmalar olmuyor da hani şu güzel bir şey gördüğünde, seyrettiğinde dinlediğinde "oha o kesin bunu çok sever." diyip dinletme seyrettirme gösterme dürtüsü nasıl bitiyor?
biter zamanla ya neden bitmesin. sana ne artık "o"nun ne sevip sevmediğinden?
bitmez ama kontrol edilip bastırılabilir.
zamanla bitiyor. en yogun yasayanlarinki bile yaklasik bir sene sonra tamamen kayboluyo. ben ne dovundugumu aci cektigimi bilirim birlikte izledigimiz filmler replikleri falan ama harbiden unutuluyo zamanla
iki güzel özelliği var insanoğlunun, biri unutmak,biri de alışmak, bi de bunları güzel harmanlayan zaman.. herşeyin ilaçları bunlar.. yeri gelip sümüğü çeke çeke hepsi geçip gidecek
rutine bağlayıp, işten, aileden başını kaşıyamadığın an biter. çünkü sen bir şey izlemez ve işten güçten başka bir şeyler yapmaya fırsat bulamazsın, böyledir bu. Bir şekilde beyninin adam-kadın ile bağdaşan bölgelerini bir şekilde meşgul etmen gerekir.
zaman filan iyi güzel ama o zamana bir de insan eklenmezse unutamazsın.
ben bitirememiştim. hala da paylaşıyorum arada mail atıyorum paylaşmam gereken bir şey gördükçe. ne kadar medeni ayrıldığınıza bağlı.
çok da abartmamak lazım tabi. sadece link at yeter mesela, her gün atma, mail olsun falan.
kendi kafanda birilerini bulduğunda azalıyor bu dürtü ama tecrübe ettiğim kadarıyla. onla paylaşıyorsun bu kez yeni sevgilin olmasa da.