Kedilerden nefret ederdim. Köpekleri acayip severdim. Bi gece kedilerden bi tanesi benim kafam iyiyken kapımda miyavladı. İçeri aldım ve o günden sonra o kaybolana dek hiç ayrılmadık. Onunla birlikte kedilere hayranlık ve büyük bi sevgi besledim. Bilgisayarda masaüstü resimlerimi arada bi kedi resmi bile yapıyorum, o derece.
Erkek.
Ben de 3 köpekli bir evde büyüdüm ve köpekleri çok seviyordum, kedilerden de pek hoşlanmıyordum. Eve kedi getirmek isteyen babama hep karşı çıktım, çünkü tek gördüğüm kedi kaçan, kıslayan sokak kedileriydi. 3 yıl önce falan bir arkadaşımın yanında 2 hafta kadar kadım ve kedisine aşık oldum diyebilirim, hiç tahmin ettiğim gibi değildi kediyle yaşamak. zaten o gün bugündür de hem babamların evinde en sonunda bir kedileri oldu hem de benim.
Valla bir tane bakmıştım gençken, buyuyunce siniroldum. Kibirli kustah bir hayvan. Simdi kediden de kopekten de nefret ediyorum. En iyisi papagan.
Ben hiç sevmem mesela,çok itici hayvanlar bana gore.
çünkü geceleri koynuma alıp seviyorum böyle ihhiiiiiii götünü yerim onların çok tatlı o yüzden seviyorum
Kedisine göre degisir bence, aptal aptal bacagima sürünürse hic sevmem mesela, miyaklayip duruyosa falan. Hatta ben sadece yavru halini severim. Onun disinda köpek tercihimdir
kendi başına buyruk. özgür ruhlu "köpek gibi" olmadığı için seviyorum.
şuan iki kedim var ve bugune kadar kaç tane kedim oldu sayısını bilmem. Kediler çok komik bana göre, karizma görünmeye çalışırken en şaşkoloz ifade bu dingillerde.
allah sanki köpekleri müsvedde olarak yaratmış da sonra onun eksiklerini tamamlayıp kediyi yapmış gibi gelir bana hep. kedileri neden sevdiğimi bilmiyorum çünkü kendimi bildim bileli seviyorum, deli gibi saldırıya da uğramış olsam filan bu fikrim hiç değişmedi. gerçekten düzgün, güçlü karakterli bi kedi bilge gibi bişi esasen, ondan öğrenecek çok şeyim var.
her kızın kedi sevmesi mümkün değil ben sevmiyorum. ha gördüğümde yine oynaşmıyor muyum, ya da arkadaşımın kedisiyle oyunlar oynamıyor muyum, yapıyorum bunları. ama kedi olduğu için değil, bizden ilgi bekleyen canlılar oldukları için. fare gelip de benden ilgi beklercesine kafasını sürtse bacaklarıma, onunla da oynarım.
aga evde var bitane. böyle kedi değilde insan gibi. ne sevdiriyo ne ele avuca geliyo. ama seviyoruz evcek. böyle bi ihtiyacı olunca geliyo miyavlıya, noldu la diyip kalkıyosun. sonra gidiyo işte işi lazım olan yere, istediğini yaptırıyo. vay arkadaş deyip şaşırıyoruz. bu yüzden we love cat.
genel olarak hayvanları çok seven (böcek familyasıyla aram kötüdür, o ayrı) ve kedi sahibi olan bir insanım. özellikle kedi manyaklığım yok, hayvanları seviyorum ama bunun kadın olmamla da ilgisi yok. insanın içinden gelen şey. insanları genel olarak seviyor musun mesela? öyle bir şey.
ayrıca kediler saçma sapan zırvalandığı gibi duyguları olmayan, söz dinlemeyen hayvanlar değil. 4 yaşındaki kedim söylediklerimi anlıyorsa, beni arkadaşlarımdan misafirlerimden kıskanabiliyorsa, geceleri yanıma gelip boynuma sarılarak uyuyabiliyorsa, biz yemek yemeye başlayınca o da bizimle birlikte kendi mamasını yemeye başlıyorsa, 1-2 gün görmediğinde eve gelince bana yerlerde yuvarlanarak "seni çok özledim" diyebiliyorsa, annemi kendi annesi sanıp bazen onun ilgisine özellikle ihtiyaç duyuyorsa, sebepsiz yere kafasına bir öpücük kondurdum diye minicik patileriyle elimi tutup avuçlarımı yalıyorsa, biz evde yokken canı sıkılıyor ve asla uyanmadan uyuyorsa, korktuğunda başını göğsüme gömüyorsa, onunla konuştuğumu veya ona kızdığımı anlayabiliyorsa, beni kapılarda karşılayabiliyorsa, birinden korktuğunda sadece bizim dibimize gelip saklanıyorsa, sevmediği birinden kucağımıza kurulup ona tıslayarak bize de sarılarak bizi korumaya çalışıyorsa kimse bana duygusuz ve başına buyruk diyemez onun için.
kedileri hiç sevmezdi annem 4 yıl öncesine dek. 5 haftalık, avcum kadardı geldiğinde yavrum. şimdi sanki annemin 3. çocuğu. benim zaten canımın parçası. bu kafayı anlayabilmek çok farklı bir olay, içinde yoksa anlaman imkansız.
ki dayımın köpeklerine, en yakın arkadaşımın köpeğine aşık olan ve köpekleri de çok seven bir insanım. tavşanım varken onu da öyle severdim, kaplumbağalarımı da, muhabbet kuşlarımı ve hatta balıklarımı da.
Yalnızlığını paylaşabildiğin tek canlı kedidir.
kedi tekmelerim köpek severim. aynen kopek +1
kediler kendilerini sevdirmekte başarılı.benim annem kediden korkan, yemek yerken masaya gelince ayaklarını altına toplayıp pist diye kedi kovalayan bir kadındı, ben kedi aldığımda eve nasıl yaşıyacam ben bu evde diye ağladı, kediyi 1 ay odadan çıkarmadı, kedi ise yavaş yavaş şirinliklerle, ayağına dolanmakla, karşısına geçip göbeğini açıp masum masum yatmakla, daha ilk günden tuvalet terbiyesi saatlerce yalanıp temizlenmesi, annem eve gelince seslenerek ona koşmasıyla falan kendini sevdirdi. bunu da cidden yavaş yavaş ama belki de içgüdüsel bir bilinçle yaptı, hani bu kadına kendimi beğendirmem şart, diğeri zaten beni seviyor bu da sevsin der gibi.gelir benim kucağımda mırlar arada anneme bakardı, zamanla annem gelip ben severken sırtına falan dokunmaya başladı kedinin, minnacık kalp atışlarıyla, traktör gibi purrlamasıyla büyüledi kadını.
şimdi annem her sabah kalkıp akşamdan kalan tavuk balık et artıklarını sitenin kedilerine veriyor, sitedeki müdavim kedilere isim takmış durumda, 2-3 sene önce abim de kedi aldı, sırf benim kedimle aramdaki bağı kıskandığı için, otomobil tamircisi, futbol izleyip bira içen, öküz gibi adam evde kucağında kedisiyle oturuyor. kediyle bağıra miyavlıya maç izliyor. kediye takımın atkısını sarıyor. kedisi de kendi gibi hafif pis, göbekli, gebeş bir şey oldu, bence bu dünyada herkese göre bir kedi var ve kediler, hani hep derler ya eve hapsediyorsunuz falan, aksine insanların evine hayatına girmek, kendilerini sevdirmek, baktırmak isteyen onlar.
ben genel olarak hayvanları seviyorum bu arada, bir insanın sadece kedileri sevip diğer hayvanlara ölsün pis yaratıklar diyeceğini de sanmıyorum. aklı başında bir insan, hiç bir kötü niyet taşımayan, düşünce ve davranış yapıları küçük bir çocuğu andıran bu hayvanları neden durup dururken sevmiyor olsun ki?
önceden kedi sever, köpek sevmezdim. gecenin bir yarısı izmirde sokakta kalmışken, moralim de bozukken bir köpek benimle sabaha kadar sokakta oturdu, nereye gidersem yanımda geldi. beraber alsancaktan üçkuyulara kadar yürüdük. bunları karşılık beklemeden yaptı. sonra köpeklere bakış açım değişti. bunun gibi bir kaç olay daha yaşadım.
yıllarca kedi beslemiştim ama köpekleri tanıdıktan sonra anladım ki ben boşuna kapris, trip çekmişim. kedileri sevmem küçük hesapçı ve uyanıklar.
karakter sahibi hayvan. gel deyince gelmez git deyince gitmez kafasına göre takılır. kedileri sevmemin en temel sebebi bu
diğerleri:
bakımı en kolay hayvan. mamasını ver kumunu değiştir başka derdin yok.
diğer bütün kediler gibi çok karizmatik bir havyan. basit bir yürüyüşünü izlemek bile modunu havanı değiştirebilir, ki oyununa, sırnaşmasına girmiyorum bile bak.
en gergin en yorgun en çaresiz halinde bile kucağına oturup gurrr laması yeter, her şeyi unutursun. stress paratoneri bir hayvan.
hatta hızımı alamadım kediler bu dünya üzerindeki en güzel formdaki canlılardır. sadece izlemek için bile edinebilirim. yazıkki evde alerjili var
:(