Hayat paradoks mudur nedir. Dusundukce ayrintilara gomuluyorum, icinden cikamiyorum, kisir dongulere giriyor bazen, bazen de dusuncelerim fraktallar gibi sonsuza yakinsiyor. yoksa cok mu filozofik dusunuyorum, ama basite indirgiyorum yine karmasiklasiyor. psikolojik bir problem olamaz, kendimin farkindayim. aslinda kendi icimde halledebiliyorum sonra yine kordugum oluyor, dusunmek istemiyorum bazen, o da imkansiz. kafami dagitacak bircok degisik seyle ilgilendigim halde boyle, yoksa kendim mi paradoksum bilemedim. boyle iste, nedir sizce, napayim?
Evet dostum maalesef.
Hayır dostum degil.
Muhahahaaaa uhahaha muhahahaaaa ("M. Jackson-Thriller" sonundaki gulen adami dusunun)
paramedic
Bu cumle yanlistir.
lightblue
aklındakileri yazıya dökmenin, yukarıda yazdıklarından çok daha açık ve net bir yolunu bulursan, ve bunu sürekli bir alışkanlık haline getirirsen, sonra da bunları en baştan sona doğru okursan, bazı şeyleri yerli yerine koyabileceğini düşünüyorum.
andy kaufman 2
lennon j. der ki; "hayat, biz bir şeyleri planlarken belki de olup biten şeylerdir."
fempusay
1