tüyler ürpertici bir soru oldu ama merak ediyorum açıkçası. sözlük'teki bir mezarlığın 10 bin tl olması başlığı da iyice körükledi bu merak ettiğim hususu.
ateistim. söylememe bile gerek yok ama çok saçma buluyorum bu ölü gömme töresini, saçma ritüelleri. hindulara bakıyoruz ne güzel beden öldükten hemen sonra yakılması gerekiyor. kurtuluyor herkes. ben cesedimin olmasını bile istemiyorum. kocaman bir kıyma makinesine veya çok param olursa uzay boşluğuna bir kapsülle fırlatılmak istiyorum, Mr. Spock gibi. mezarım olsun istemiyorum.
sizin düşünceleriniz neler? bir insanın mezarının olması zorunlu mu? vasiyetimde ''mezarım olsun istemiyorum, herhangi bir toprak parçasına orada cesedimin olduğu anlaşılmayacak şekilde gömülmek istiyorum, yakılmak istiyorum, yokedin beni, hiç yaşamamış gibi olayım'' yazsam yasal olarak bir zorunluluk bu isteğimin yerine gelmesine engel olur mu?
organlarımı,yani kullanılabilecek her yerimi alsınlar ihtiyacı olanda kullansınlar.kalanını da yakabilirler,ya da açsınlar bi çukur gömsünler önemli değil.
ben öldükten sonrası beni ilgilendirmiyor ki
naparlarsa yapsınlar
ha gerçi anatomi öğrencilerinin oyuncağı olmak istemem o ayrı
bu arada türkiyede sadece gömülüyorsun yani tek yasal yolu bu.
ateyiz değilim. mezarım olsun isterim. böcekler filan faydalansın en azından.
ben de mezarımın başında ağlak insanlar istemiyorum. bayramda ziyaret edilmeyi istemiyorum. bu nedenle yakılıp küllerimin bi denize atılmasını istiyorum mesela. deniz benim mezarım olsun. ancak şu zamanda hiç sanmıyorum böyle bi şeyin olacağını.
erkan canın alevli günler oyununu seyrederek bu işlerin türkiyede nasıl yürüdüğünü yakından görebilirsiniz. ben de mezarım olsun istemiyorum. hiç hoşlanmıyorum bu fikirden. böyle bir vasiyet bırakıp da ailemi benden sonra üzmek istemem. benim arzumu gerçekleştirmek uğruna devlet kapılarında dolaşmasınlar. ama bir ricayla halledilebilecek bir şey var ki dua okunmasın. çok zor değil sanırım, mevlüt olmasın.
Yakılsın isterim. Kimse ölü bedenimi sarıp sarmalamasın temizlemesin kurcalamasın. Bir insana bu hak tanınmıyorsa o yer ilkel bir yerdir.
işe yarar haldeki organlarım/uzuvlarım bağışlandıktan sonra yakılsın isterim.
hiç yaşamamış gibi olman zor sonuçta bedenin illa ki yokolacak, az daha sabredersen seni hatırlayanlar da ölünce hiç yaşamamış gibi olursun. benim umrumda değil naparlarsa yapsınlar. isteyen de istediği gibi hatırlasın, ister gülsün, ister ağlasın. isteyen istediği duayı okusun. hatta tibetli rahipler gelsin, ölüler kitabını okusun, sonra da mevlüt okunsun sonra 40 gün sonra da dua okunsun oh canıma değsin. eskiden bedenimin bütünlüğü konusunda takıntılıydım, ölüm sonrası için bile (organ nakli hariç ki işe yarar bişi çıkar mı bilmem). artık umursamıyorum.
ben de özel bişey istemiyorum mezar taşını v.s gereksiz buluyorum. sadece tek bi isteğim kastamonu'da bir dağın tepesindeki köyümüzün herhangi bir yerine gömülmek istiyorum. sessiz,karanlık. kalabalıktan öyle bıkmışım ki uf.
öhh bi an gerçekten bu konuyu hiç düşünmediği fark ederek mezar olayı aklımın ucuna gelmemiş vay anasını dedikten sonra;
1. kadavra olmak istemem. bu kesin. ev arkadaşımın kemiklerini benden saklamasını önemle rica etmiştim bi zamanlar. o kemiklerden biri olmak isteyeceğim en son şey olurdu.
2. her bayram mezarıma gelip birilerinin ağlamasını istemem ama ben sevdiğim birinin mezarına gitmeyi istiyorum. isterim. ne biliym sanki güvende uyuyormuş gibi düşünmek, uzanmış yatıyor işte diye düşünmek sanırım beni sakinleştiriyor. o zaman beni sevenleri bu durumdan mahrum edemem.
3. işe yarayan organlarımı da zaten bağışladım. bağış kartım hep yanımda. anneme de arada sırada söylerim her ne kadar bana çok kızsa da aklında bulunsun yoksa ben mutlu olmam haberin olsun organlarımı bağışla diye.
Müslümanlık dininde kişi öldükten sonrada bedenini hissediyor,hatta cesedin soğuk suyla yıkanmaması öneriliyor dolayısıyla gönülmeyi isterim.
ben çok ciddi bir biçimde viking cenazesi istiyorum. aileme de söyleyip duruyorum vasiyetimde belirteceğim, şimdiden haberiniz olsun diye, ama pek takmıyorlar.