Gömeyim mi ne yapayım? Bahçe falan da yok..
Kedisi ölenler ne yapar?
gömecekseniz uzak bir yere gömün. her gün görüp üzülmeyin.
bırakın gitsin. kediler ölecekleri zaman insanlardan uzak yerlere gider sessiz sakin ruhlarını teslim ederler.
umudunuzu kesmeyin siz yine de. başka veterinerlerden, veterinerlik fakültesinden falan görüş alın. ölür bu denen kaç tane hayvan hayata tutunup yaşamına devam ediyor bir bilseniz.
yine de kaçınılmaz gün eninde sonunda gelecek. aklınızda ve aklımızda bulunsun www.sabah.com.tr
bence de umudunuzu kesmeyin. arkadaşıma gittim geçen gün. ne yaptınız bu kediye eşşek kadar olmuş falan diyorum. doktorlar ölecek demiş, kıyamam. sonradan bir toparlanmış hayvan, eskisinden sağlıklı.
Serum takıyoruz, ilaçlar, şırıngayla mamalar vb... Zerre düzelme yok, az önce de can çekişir gibi bi hal aldı iyice umudu kestim.
Umarım söylediğiniz gibi olur.
her ne yaparsanız yapın yanında olun. sizin sevginiz acısını azaltır hatta savaşma gücünü arttırır. kediler ilginç canlılardır. son saniyeye kadar ne olacağını bilemezsiniz. aylarca can çekişir gibi yatıp sonra düzelip senelerce yaşayan kediler az değil.
umarım ki iyileşir.yine de kediniz ölürse, şöyle bir alternatifiniz de var, istanbulda yaşıyorsanız. www.posta.com.tr alt kat komşumuzun kedilerinden biri orada ebedi istirahatinde, ufak bir mezar taşı da kimdi ve ne kadar sevildi gösteriyor, yılda bir falan ziyaretine de gidiyorlar.bazılarına abartılı gelebilir ama bahçeli bir eviniz, köyde bir yeriniz falan yoksa mantıklı bence.
gömme boşver. belki çok vahşice gelecek ama bir çöpe bırak. her gün için yanmasın, ciddi söylüyorum.
inanılmaz da üzüldüm, kanlı ishalden ölen 1.5 aylık yavru köpeğim aklıma geldi. ellerimde ölmüştü. imkanınız varsa uyutun, daha fazla acı çektirmeyin.
Uyutmak benim de aklımdan geçiyor. Doğuştan kalbi büyük, ciğerleri küçük. Sürekli acı çekiyor hayvan..
umarım düzelir, bu canlıların yaşadğı acılar için empati kuramayan bünyeler ise umarım bir gün aynı acıları yaşarlar
ilk kedim eceliyle uykusunda öldü, 21 yaşındaydı ve evin kedisi değil büyük annesiydi, ikinci kedim 4 yaşındayken camdan düşerek öldü, o öldüğünde oğlum 5 aylıktı ve üzüntüden sütüm kesilecekti neredeyse, üçüncü kedi ise bu yaz sokakta annesiz bulup yaşatmaya çalıştığım 5 yavrudan birisiydi, 9. gün öldü, geride kalan 4 yavru gayet sağlıklı bir şekilde büyüdüler ve hala bizimle birlikteler. bir de 5 yaşında dişi bir kedim var, biliyorum ki hepsi bir gün o veya bu sebeple ölecekler, aynı bizim gibi... hiç bir zaman çöpe atmadım onların cansız bedenlerini, muhakkak gömecek bir yer bulabilirsin ama uzun saplı bir küreğe ihtiyacın olacak :(