Ben çok kez bayılmışımdır ufak yaşlarda. Hastalık sebebiyle değil de atıyorum düşüp dirseğimdeki siniri dolaba vurmusumdur bayılmısımdır gibi. Hiçbir şey hatırlamıyorsun. Sadece ayılmaya yakın ben çok fazla ses duyardım sanki seni İstiklal Caddesine atmışlar da orda uyanmışsın gibi.
çok eğlenceli. gözlerin kararıyor birden en derin uyku moduna geçiyosun gibi. böyle canın çekiliyo gibi..
Yanlış hatırlamıyorsam ayaklarına doğru eğil ve öyle dur bir süre. Sonra aniden doğrul ve başparmağını ağzına tıkayıp nefesini dışarı vermeye çalış ama vereme. Hadi bakayım göreyim seni. Kafanı çarpkacak bir yerde durma ama :(
Edit: Galiba böyle kıç üstü oturup dizlerini karnına çekip ellerini de dizlerinin önüne bağlayıp sıkı sıkı duruyordun. Sonra birden ayağa kalk ve dediğimi yap.
Edit 2: Cevabı da verelim, hayır rüya felan görülmüyor, evet uyku gibi.
ayılınca kafa bayağı güzel oluyor. lisedeki kızlar o yüzden kendilerini bayıltıyolardı bence.
2 kere bayıldım. valla hani ciddi bir sağlık sorunu yoksa tavsiye ederim bi kereliğine. rüya falan görülmüyor tabi ama sanki 96 saatlik uykudan uyanmış gibi malak oluyorsunuz.
lisede bir keresinde top oynuyoruz. ben lise 1'deyim, lise sonlarla oynuyoruz ama. korner kullanıyorlar ben de direği tutuyorum. içeri orta kesti adam, birisi kafa vurdu top ceza sahası dışına doğru gitti. tam orda da rakipten ben diyim 90 sen de 100 kilo bir eleman bekliyor. top yere bile sekmeden gelişine bir vurdu adam, iki kişi topun önünden kaçtı, ben bir saniyeliğine nike topun üzerindeki "90" yazısını gördüm. bir sonraki hatırladığım şey bankta yatıyorum beden eğitimi hocası bana kolonya koklatıyor. meğer top benim surata, benim kafa da direğe çarpmış. hani böyle gün içinde tv izlerken uyuyakalırsın da leş bi sersemlik olur ya, aynı öyle hissediyordum kendimi. pek tavsiye etmem. en azından benimkini.
rüya falan görmedim. hatta hiç bir şey görmedim. uyku gibi de değildi garipti. zaman kavramını kaybetmişim. ne kadardır baygınsın diye sorsalar cevap veremezdim yani. öyle bir şey.
bayılmadan önceki halimi çok net hatırlıyorum. bi keresinde aniden ayağa kalkınca başım dönmüş yere serilmiştim. uyandıktan sonra hissettiğim tek şey korkunç bir baş ve dirsek ağrısıydı, herhalde düşerken sert çarpmışım..
o günden beri uykusuz ve aç kalmamaya çok dikkat ediyorum. bayılmak bana fena halde ölümü düşündürüyor, o yüzden tırsıyorum
ben çok sevdim bunu. böyle için çekiliyormuş gibi, cidden ya fhhüüp diye ruhun çıkıyormuş gibi.
iğneden korkuyordum, doktor penisilin verdi, acilde vurdular. hiç bir sorun yoktu, standart yanma vardı sadece. korktuğum kadar değildi en azından, güle oynaya kalktım, hemşire çıktı, pantolonumu ilikliyorum. bi anda her şey silindi. meğer iğne öncesi o kadar çok korkmuşum ki, sonraki o sevinçle tepkime mi ne olmuş, o tansiyon zıplamasında bayılmışım gibi bir şeymiş.
düya gördüm, evde, kanepede beyaz pantolonumla yatıyordum, etrafımda hemşireler. sesleniyorlar bana ama konuşamadım ilkin. sonra gözümü açar açmaz, siz bizim evde ne arıyosunuz, beyaz pantolonumu niye giydim? diye bağırdım kadınlara.
acayip eğlenmişlerdir.
saatlerce uyumuşum gibi dinç hissetmiştim kendime geldiğimde.
hastanede sünnet olmadan Önce eterle bayılttılar. uyuyunca mesela uyanıksın- uyuyosun - uyanıyosun. bu zaman dilimlerini hissediyosun.
ama bayılmadan önceki an ve uyanılan ilk an birleşik gibi. sanki arasında hiç bi şey olmamış.
bayıl-uyan