aynı dertten muzdaripler için edit: geçiyormuş merak etmeyin. biraz üzerinde düşününce bir burukluk oluyor tabii...
geçer geçer.ilk ayrılık için normal bir durum.
Ben 6 senedir ayrıyım, annem babam ayrılırken hala duygulanır üzülür.
Ana yüreği işte, dayanamıyor napsın :(
yeni insanlar tanımaya başladığın an geçiyor.
ben de 6 yıl önce izmir'den ankara'ya üniversite için gidişimde aynen bunları yaşamıştım, keza ailem de öyle. ama inan bir iki haftaya kalmaz hiç bir şey kalmayacak :) hatta bazen eve geri dönmek bile zor geliyor.. gerçi yaz tatili gibi uzun birlikteliklerden sonra aileden ayrılmak yine zor ama olsun, insanın ayrılırken üzüldüğü bir ailesi olması çok güzel (etrafımda bunu yaşamadığını bildiğim çok insan var) özetle üniversiteli olmak güzel, üniversiteyi başka şehirde yaşamak daha da güzel :)
geçmiyor. daha istanbul'dan ankara'ya dönerken ağlıcan.
ilkinde hep öyle olur. sonra yavaş yavaş alışırsın.
En azından benim gibi duygusuz değilsin. Ben hayatta öyle şeyler hissetmem.
iki hafta sonra alışır özlemezsin bile.
İlk 1 ay sıkıntı oluyor. Sonra alışıyorsun.
dert etme. tamamen normal bir durum.
bi kaç haftaya alışırsın, hadi olmadı bi ka. aya bi şeyin kalmaz.
işin asıl garip kısmı, otobüse bindiğin an ya da indiğin an tedirginliği atacaksın üzerinden. yeni bi macera başlıyor çünkü.
nası ya, neredn baksan 18 yaşındasın? kendine gel evlat. saçmalama lan.
istanbula dışardan gelen okul arkadaşlarım ilk zamanlar tatil olsa da gitsek diye bakıyolardı şimdi gitmemek için bahane arıyolar:)
hangi okul?
yıldız'a gidiyorum... yaş geldi bilmem kaça ama işte insan engel olamıyor kendine... bi de anne baba üzülünce duruma... yalnız kaldılar ona da üzülüyorum... ne yapsam ankara'ya mı gelsem tekrar diye düşünüyorum...
sakın haftasonu dönme de.. alışmaya çalış. ben 3 saat yol diye gittiğimin ikinci günü geri dönmüştüm. annem "kedi gibi bırakıyoz geri dönüyon" diye azarlamıştı. hiç olmazsa annen yalnız değil, ben annemi tek bırakmıştım.
geçicek merak etme. dönmek istemiceksin ankaraya. ben öyleyim aslen istanbulluyum ama çanakkalede okuyorum burası oldu benim memleketim son senem çok üzülüyorum falan.
beyler/bayanlar çok saolun... biraz rahatladım...
ben şu an dönmek istemiyorum aile evi basıyor. geçer.