götleri rahat etsin diye dünyanın kanını emen bi devlet olduğu için başlarında, refah düzeyi yüksek. fakat mutlu olduklarını nereden çıkardın?
mutlu felan değiller geçinmek için 2 işte felan çalışıyolar orda hardkor kapitalizm var kolay değil öyle yaşamak
eğitim sistemi berbat. İnsanları dünyadan bi haber, çok şey bilmeye gerek duymuyorlar. Bu yüzden gerçekten mutlular.
genel bir cevap vereyim, rahatlık.
tabi devlete borcu olup intihar edenide, komşusunun 5 yaşındaki çocuğunu benzin döküp yakanıda var ama, ta eğitimden başlayan muhteşem bir sistemleri var , öküz değilsen hayallerine ulaşabiliyorsun, mutlulukları tamamen hayatlarında akdeniz insanlarının %10u kadar sıkıntı çekmemeleri.
daha çok rahatlar.
hani hem imkanlar daha fazla olduğu için,
hem de dünyanın geri kalanına göre daha aptal oldukları için.
öte yandan yaşı gelen sevişiyor. cinselliklerini rahat yaşıyorlar. seksle uyutulan mala bağlayan büyük bir çoğunluk var. işin özünde seks fakir eğlencesi. zengini fakiri çoğunluğu sevişiyor bu memlekette.
öyle böyle, -sözüm ona- özgürlük ülkesi falan filan. karma toplum. önüne gelen kafasına göre takılıyor. eroinmansan mal bulman kolay, seri katilsen adam öldürmen kolay, fahişeysen fahişelik yapman kolay... falan filan. özünde mutlu değil, biraz daha aptallar hacı. genelleme yapmak ne derece doğru ayrı tabii. siktir et la amerikayı hacı.
orda kızlar teklif ediyımuş ondan
yok öyle bir şey.
onlarda da her halk gibi sınıflar mevcut senden beteri de var senden iyisi de.
iskandinav ülkeleri bile depresyon intihar istatistiklerinde başı çekerken gelişmişliğin mutlulukla kıyaslanması abes. bana sorsan en mutlu insan akdeniz insanı, kıyı boyunca gezin bakalım o kadar yokluğa rağmen asık suratlı kaç kişi göreceksiniz.
olm orda fakirler starbucksta takılıyo lan.
cehalet mutluluktur. aslinda mutlu olmadiklarinin bile farkinda degiller o derece...
amerika'nın geneli mutlu değil. ama mutlusu da mutlu yani. tabii doyumsuzluk olayı da baş gösteriyor, insanlar bir türlü mutlu olamıyor. şehir yaşantısı da zor gelmeye başlayabiliyor insana. mutluluğun sana göre kavramı değişir yani ama fırsatı da iyi değerlendirmek lazım. amerika'da mutlu olma fırsatı türkiye'ye göre daha fazla.
Benim de gördüğüm çok rahat oldukları; hayatları sadece yemekten (fast food), eğlenmekten ve seksten ibaret. Çok fazla para harcıyorlar. Konuştuğum kişiler çok fazla kredi borcunun olduğunu ama genellikle devletin bu borçları kapattığını söylemişti, sanırım bu karma toplumu bir arada tutmak için yapılan bir uygulama, tam da bilemiyorum. Arabaları var, evleri var ve her şeyi rahatça yapabiliyorlar ama bence boşlar ve gerçekten düşünmüyorlar. Buna mutluluk denir mi bilmiyorum ama rahat olmak mutluluksa evet, mutlular diyelim.
bebeğim ben senin ne sorduğunu anladım.
sen amerikan orta sınıfı niye mutlu diyorsun (çok da haklısın, yerine göre değişse de genel olarak daha barışık yaşamlar sürdürdükleri doğru) gelelim nedenlerine:(ben west coasttan örnekler vericem yerine göre değişir)
Sağlam bir sistemleri var, hayır ekonomik olarak demiyorum, ama civil rights olayında Türkiye'ye göre daha ileriler. Bireysel hak arama durumu daha yaygın ve başarıyla sonuçlandığından ne devlet ne de özel kuruluşlar parası olan ve sistemi sürdüren orta sınıfın üstüne gitmeye cesaret edemiyorlar.
bizim orta sınıfımıza göre onların orta sınıfı daha varlıklı. ekonomik olarak daha iyi durumdalar.
Yine bu orta sınıfın cocukları sürekli olarak kendilerini geliştirmeleri öğütlenerek büyütülüyorlar, takım oyunları, sanatsal aktiviteler, ve kendini kanıtlama fırsatları hep orda.
Fırsat demişken, bir çok şehirin orta-iyi semtleri çok güzel, kütüphaneleri,parkları, bisiklet yolları, bedava workshopları var. Küçümseyebilirsiniz ama türkiyeye dönünce çektiğim Kütüphane özleminin eşi benzerini görmedim.
Sosyal ve rahat insanlar olmayı öğrenerek yetişiyorlar. Bizde norm olan bir çok önyargı en azından democratic statelerde mevcut değil (portlandın gay valisi gibi)
cahiller hatta kara cahiller,
dünyayı bir kenara bırak kendi ülkeleri hakkında bile çok az şey biliyorlar,
maykıl murun dayının belgesellerini bi izlesen ya hacı,
adamların kafa küçük dünya küçük, seks para koko sonra devam işte.
az bilen insanın kafası daha rahat olur.
saddam'ı el kaideli terörist sanıyorlar. düşün nasıl bi dünyada yaşıyorlar.
apolitik olabilirler. ama bu cahil oldukları anlamına gelmez. ben kime rastladıysam yaşadığım kasabada, müzikle ilgileniyor. yaşlılar klasik müzik dinlemeye gidiyor haftada en az bir gün. sinema konusunda bilgililer. üstelik politika ve tarihle de ilgili birçoğu ve haberleri takip ediyorlar. bizim gibi yalnızca futbolla değil, hem beyzbol, hem amerikan futbolu, hem at yarışları, hem bisiklet yarışları, hem basketbol...
hatta şöyle ilginç bir hikaye anlatayım: bizim eşref armağan diye bir ressamımız var. doğuştan kör. tanıyor musunuz? muhtemelen hayır.
çalıştığım yerde bir çocuk, bir türk ressam var böyle böyle diye yanıma geldi bir gün.
cehalet mi? kim cahil sizce?
planlılar sistem oturmuş burda her yıl öss deşio orda 50 yıldır aynı ne yaparsan ne olacağın bellii burda malın birine denk gel okuda not vermez kimse sınıf nie başarısız demez tembeller der orda işten siktir eder