aylarca kpss'ye hazırlandım. netlerim çok iyiydi, 1 yıl içinde kesin atanırım diyip katlanıyordum işe.
ama sınavım çok kötü geçti. kadro sayısı 2 katına çıkmadıkça atanmam mümkün değil. hoş, atansam çok mu mutlu olacaktım, bilemiyorum..
ylsy'yi düşündüm biraz. şartları sağlıyorum. geçerliliği bu yıl dolacak olan bir ales punım var. tercih yaparsam muhtemelen doğuda bir üniversiteye atanırım. dil eğitimi, yurt dışında yüksek lisans falan güzel bir rüya. ancak benim ciddi bir ilişkim var. mecburi hizmetle birlikte aşağı yukarı 6-7 yıl ayrı kalmak söz konusu. sevgilim "mutlu olacaksan git" diyor ama tabi ama gidersem, bu onu gözden çıkardığım anlamına gelecek. buna da gönlüm razı olmuyor.
"kendi mesleğimi yapmasam mı acaba?" noktasına geldim. daha az kazansam da, daha mutlu olacağım bir alana mı yönelsem? 25 yaş yön değiştirmek için geç midir?
aslında ufak çaplı bir iş kurmak en güzeli olurdu. ama ne parlak bir fikrim var, ne de birikimim.
bir ajansa kaydolup figüranlık falan mı yapsam? daha renkli bir hayatım olur en azından.
psikiyatra gidip, depresyona girmişim diye kutu kutu ilaçlarla beynimi uyuşturmak istemiyorum. sağlıklı kafayla, gerçekleri görerek, fazla uçmadan, yeni bir yol vermek istiyorum hayatıma.
çok mu?
edit: 3 yıl boyunca fabrikalarda çalıştım. bütün iş tecrübem imalat üzerine. satışa ya da kaliteye yönelmeyi falan da düşündüm ama, aynı şeyin laciverti...
ben 29 yaşındayım ve ciddi ciddi başka bir alana yönelmeyi düşünüyorum. 25 kesinlikle geç bir yaş değil.
"Sahici bir sarsıntı sahte bir dengeden iyidir" .
diye iddialı bi laf var. 25 yaş tabii ki geç değil. Bir şeyleri değiştireceksen geçen hergün kayıp sadece. (Bunları söyleyen kişinin durumu da senden çok farklı değil. Sadece adım atmadan önce biraz iyi analiz yapmak lazım. Mühendisliğimiz bi işe yarasın bari.)
ben 24 yaşındayım daha 2. sınıfa geçtim lan ne diyonuz olm siz
seneye 24 yaşında hiçbir halta yaramayacak bölümümden mezun olup ara vermeden yeniden üniversite sınavına girip bu sefer istediğim bi bölümde bi 4 sene daha okumayı planlıyorum ne diyosunuz.
21 yaşında mezun oldum hep kendi işimi yaptım askerlik de yapmadım (kadın olmamdan sebep)
28 yaşında, ülke,iş, meslek değiştirdim. Zorlandım bunaldım ama şimdi iyiyim memnunum. Yapılmaz diye birşey yok.
Anlamadığım şey kız arkadaşının bi şekilde yanına gelme şansı yok mu çok mu uçtum bilmiyorum ama bu ülkede evlenince eş durumu filan var ? ne biliyim sanki akademik yapsan endenozyaya gidecekmişsin gibi konuşmuşsun.
bende 25 yaşındayım ve mühendisim. 8 yüksek lisans dersinden 1 inden kaldım bu dönem tez alacağım.. askerlikte yapmadım.tüm tecrübem proje ve stajlardan ibaret.. bu zamana kadar 5 kuruş para kazanmadım , hayatımı kuracak tek adım atmadım ya da attırmadılar ( askerlik ve tanıdık meselelerinden giremedim hiç bi yere).. anlayacağın senden daha kötü durumda olanlar var yani, hiç yoktan tecrübe edinmişsin görmüşsün ve ne yapmayacağını biliyorsun buda bir şey.. iyi tahlil et ve o alanda ne olursa olsun yürü. sen geç kaldıysan ben ölmüşüm...
1- Devam edemeyeceğine eminsen uğraşma ama Piyasa böyle, gittiği yere kadar.
2- Kadrolar hiç belli olmuyor, sürprizler her zaman olabilir. Atansan mutlu olma garantisi yok ama neyin garantisi var ki zaten.
3- Boru değil üniversiteye hoca olcan hele doğuda kadro sıkıntısı olmadan batıdan çok daha hızlı şekilde prof olursun ve çok daha fazla maaş alırsın. Gelmeyen hatunada güle güle, kendi bilir. Doğuda hatun olayı daha kolay senin gibi büyük şehirden gelmiş bir bayanla evlencen işte. Memurların çoğu gibi :)
4- Mühendis biri öyle kolay kolay başka alanda çalışamaz. Hele daha az para için ??
5- Sermaye yoksa işte yok, etrafımız parlak fikirli ama sermayesiz insanlarlar dolu.
6- Ünlü olman çok düşük ihtimal
7- Psikiyatra kolay kolay gitme, helede devlet hastanelerine!
8- Çok değil bu durumdaki biri için :P
Herkes aynı dertten muzdaripmiş. Bütün hepsini tek tek okudum ben de mühendisim ve bıraksam mıııı bırakmasam mıı diye çok çelişiyorum 24 yaş çok mu geç, 2 senedir sektördeyim falan. Önce bi cesaret geliyor sonra korkuyorum. Yapacak bir şey yok sanırım. Bunala sıkıla devam :(
Ya arkadaşlar ne olacağını bekliyordunuz ki, en azından okumuş bir meslek sahibi olmuşsunuz. Beden işi falanda yapmıyorsunuz, rahat olun ya, kimse prens albert le prenses caroline değil bu ülkede, yaşayın gidin işte :)